ΧΟΛΣΤΑΙΝ ΚΙΕΛ - ΜΠΑΓΕΡΝ

Είναι σκληρός μαζί της ο κόσμος της Α’ Γερμανίας. Μέσα σε δύο αγωνιστικές στο κουπόνι ΟΠΑΠ τής έκανε… σμπαράλια τα δύο πιο δυνατά σημεία για τα οποία καμάρωνε στη Β’ Γερμανίας.

Στο 2-3 της πρεμιέρας στη Χόφενχαϊμ είδε ότι το να είσαι η καλύτερη εκτός έδρας ομάδα στη Β’ κατηγορία σημαίνει… το τίποτα στην Α’. Στο 0-2 που ακολούθησε στη φιλοξενία της Βόλφσμπουργκ δέχτηκε και τα δύο γκολ από στατικές φάσεις. Τομέας όπου επίσης πρώτευσε την προηγούμενη σεζόν.

Έτσι είναι όμως. Όταν μένεις πιστός ως σύλλογος στην πολιτική σου και αγοράζεις μόνο νεαρούς ποδοσφαιριστές, εξελίξιμους αλλά άμαθους από τη μεγάλη κατηγορία, θα σου λείπει η έξτρα ποιότητα (και πείρα) που χρειάζεται.

Δεν έχω παράπονο από το πώς παίζει. Τολμηρή και επιθετική ήταν και στις δύο εμφανίσεις της. Καλά, πίσω δεν πολυκόβει, αλλά μπροστά τις έχει τις στιγμές της. Δις σκόραρε με τη Χόφενχαϊμ (που επίσης είναι τσακωμένη με την άμυνα), μπορούσε να έχει βάλει έστω ένα γκολ με τη Βόλφσμπουργκ.

Στο διάστημα της διακοπής νίκησε 1-0 στο Αμβούργο (δεύτερης κατηγορίας) σε φιλική συνάντηση. «Μικτή» ενδεκάδα βασικών (5/11) και αναπληρωματικών (6/11) ποδοσφαιριστών είχε απέναντι σε ενδεκάδα αναπληρωματικών ποδοσφαιριστών κατά τα 9/11 της αντιπάλου.

Το θετικό είναι ότι δεν έκανε γκάφα στην άμυνα στο 2-0 επί της Φράιμπουργκ. Το αρνητικό είναι ότι επιθετικά δεν άρεσε. Πολλά λάθη, πολλές αποτυχημένες ενέργειες στο ένας εναντίον ενός.

Άρχισε βεβαίως στο πρωτάθλημα με 2/2 νίκες στα προγνωστικά στοιχήματος. Αυτό προσφέρει (για την ώρα) ηρεμία στον Βενσάν Κομπάνι. Κι αυτός που έδωσε μία πρώτη αφορμή ώστε να σκεφτώ κάτι του στιλ «μα καλά, τι είναι τούτο» στις αναλύσεις αγώνων;

Πρακτικά, έπαιξε δίχως δεξιό μπακ. Έδωσε όλη την πλευρά στον Γκνάμπρι, γέμισε το κέντρο με Κίμιχ, Πάβλοβιτς, Μουσιάλα, Ολίσε. Πώς το είδα; Με τη Φράιμπουργκ ανεκτό. Αν χρησιμοποιηθεί απέναντι σε ισχυρότερη αντίπαλο, εκτιμώ πως θα γελάσει ο κόσμος. Πιο πολύ σε κομφούζιο έμοιαζε, παρά σε κάτι λειτουργικό.

Εναντίον της μπάλας η διάταξη ήταν 4-4-2, με τον Γκνάμπρι σε ρόλο δεξιού μπακ, με την μπάλα στα πόδια γινόταν αυτό το περίεργο 3-4-2-1, με τον Κίμιχ κέντρο και τον Γκνάμπρι ψηλά. Και κανέναν πίσω του.