ΧΟΦΕΝΧΑΪΜ - ΛΕΙΨΙΑ

Μας «τελείωσε» το παλικάρι από το Γιού Ες Έι. Ο Πελεγκρίνο Ματαράτσο δεν είναι πλέον προπονητής στο Ζίνσχαϊμ. Από την αρχή της σεζόν, εκεί γύρω στην τέταρτη αγωνιστική, διαβάζαμε και σημειώναμε στις αναλύσεις αγώνων, ότι γίνονται σκέψεις αλλαγής του και επαφές με άλλους τεχνικούς. Τώρα, στην τελευταία διακοπή του 2024 για τις Εθνικές ομάδες, ήρθε η στιγμή της αντικατάστασης.

Ο νέος αθλητικός διευθυντής, Αντρέας Σίκερ, έκρινε πως έπρεπε να απομακρύνει τον 46χρονο προπονητή. Και να φέρει έναν «δικό του» και -αναμφίβολα- γνωστό του. Τον Κρίστιαν Ίλτσερ, προπονητή της Στουρμ Γκρατς για μία τετραετία. Από αυτήν ήρθε στη Χόφενχαϊμ και ο Αντρέας Σίκερ, αλλά και ο τεχνικός διευθυντής Πάουλ Πάιντουχ. Η τριανδρία της επιτυχίας (δεν είναι λίγο το νταμπλ που πήρε η Στουρμ Γκρατς) μαζεύτηκε στο Ζίνσχαϊμ.

Για να μην αδικώ τον προκάτοχο, η Χόφενχαϊμ του τελευταίου διμήνου δεν είχε τα αμυντικά χάλια του πρώτου μήνα (και κάτι παραπάνω). Είχε σουλουπωθεί. Ακόμα και το 0-0 στο Άουγκσμπουργκ, τελευταίο παιχνίδι της προ της παύσης, θετικό ήταν από πλευράς άμυνας.

Οι διοικούντες ωστόσο, δεν είχαν άλλη υπομονή. Εκτίμησαν ότι έπρεπε να προχωρήσουν σε αλλαγή. Καλώς ή κακώς, το μέλλον θα δείξει. Πιθανότατα καλώς, θα γράψω, χωρίς να βάζω και το χέρι μου στο Ευαγγέλιο. Συμφωνώ ότι η Χόφενχαϊμ δεν είχε ισορροπία ως ομάδα.

Να, για παράδειγμα, αυτή η αμυντική βελτίωση που ανέφερα και άλλες φορές κατά το παρελθόν, ήρθε εις βάρος της επίθεσης. Στα πρόσφατα τρία παιχνίδια της στο πρωτάθλημα δεν σκόραρε. Κάποιοι λένε, μα έδειχνε να το βρίσκει ο Ματαράτσο. ΟΚ, το ακούω. Δεν έχει σημασία όμως, τι ακούω εγώ, αλλά η διοίκηση. Αυτή άκουγε άλλα πράγματα.

Από σήμερα θα αρχίσουμε να βλέπουμε αν η αναμενόμενη αλλαγή από τη διάταξη των τριών κεντρικών αμυντικών, στο 4-4-2 (μάλλον με ρόμβο στα χαφ) θα «κουμπώσει» με το ρόστερ της Χόφενχαϊμ. Βλέπουμε και κρίνουμε. Το πώς θα εμφανιστεί σήμερα, ουδείς μπορεί να το «δει» με βεβαιότητα.

Απλώς, για την ιστορία, σημειώνω επίσης, ότι στο διάστημα της διακοπής, και προ της άφιξης του Ίλτσερ, νίκησε 5-2 τη Στάινμπαχ Χάγκερ, ομάδα της Ρεγκιονάλιγκα, σε φιλική αναμέτρηση. Μόνο έναν βασικό είχε στο αρχικό σχήμα της, άρχισε καλά (3-0 στο 23’), μετά χαλάρωσε.

Έχει δύο ατέλειες. Η μία είναι στη νοοτροπία της. «Μαλθακή». Δεν βγάζει τσαγανό κάποιες φορές, προτιμάει να κερδίζει, ή να προσπαθεί να το κάνει, μέσω ομορφιάς, άνεσης και τέχνης. Το έχω επισημάνει αρκετές φορές στα προγνωστικά. Η δεύτερη είναι το… εγκεφαλικό σκάλωμα του προπονητή της.

Αυτό το 4-2-2-2 που αλλάζει σπάνια, εφόσον δηλαδή προτιμηθούν τρεις κεντρικοί αμυντικοί, είναι λίγο «κόλλημα». Λειτουργούσε στην αρχή, αλλά εκ των αποτελεσμάτων δεν λειτουργεί από τη στιγμή που οι τραυματισμοί αυξήθηκαν. Και για να το γράψω συγκεκριμένα, από την ώρα που τέθηκε νοκ άουτ ο Χάβι Σίμονς.

Ο Ολλανδός έχει πολλά καλά και μερικά στραβά. Αυτά τα καλά όμως που απουσιάζουν, κάνουν το σύστημα της Λειψίας μη λειτουργικό. Δυσλειτουργικό. αν θέλετε. Ούτε ο Μπάουμγκαρτνερ μπορεί να προσφέρει όσα ο Σίμονς, ούτε ο Νούσα. Καλοί είναι για υποστηρικτικούς, δεύτερους ρόλους, όχι για πρώτα βιολιά.

Γι’ αυτό λοιπόν η ομάδα του Μάρκο Ρόζε πήγε στην τελευταία διακοπή με τρεις σερί αποτυχίες. Την ήττα (1-2) στην αποδεκατισμένη Ντόρτμουντ, την ήττα (1-3) στη Σέλτικ και το πιο πρόσφατο 0-0 στη φιλοξενία της Γκλάντμπαχ. Πήρε το μέγιστο που άξιζε, σε αυτήν.

Διατήρησε τη δεύτερη θέση στη βαθμολογία, κατάλαβε όμως ότι οι τολμηρές σκέψεις περί διεκδίκησης του πρωταθλήματος, που είχαν ψιθυριστεί προ μηνός, ήταν ουτοπικές. Ήταν, είναι, και αν δεν αλλάξει πολιτική διοικητικά (τι να λέει άραγε για αυτό ο Γίργκεν Κλοπ;) η θέση στην τετράδα θα είναι το ταβάνι της. Όχι όμως ως πρώτη. Από δεύτερη και κάτω.