Η σεζόν που κάνει μπορεί να περιγραφεί με διάφορα κλισέ. Μπλαστ φρομ δε παστ, επιστροφή στις ρίζες, στις εργοστασιακές ρυθμίσεις, έτσι τη μάθαμε στα προγνωστικά στοιχήματος, και τα σχετικά. Πώς τη μάθαμε με τον Ουρς Φίσερ όταν ανέβηκε στην κατηγορία; Ε, έτσι τη βλέπουμε και σε αυτή την πρώτη σεζόν του Μπο Σβένσον.
Οι «σιδερένιοι» έγιναν ξανά η ομάδα που θα πρέπει να φτύσεις αίμα, τις περισσότερες φορές, ώστε να τη νικήσεις. Ξεκάθαρη η αδιαφορία της (ως ανικανότητα) για το θέαμα, την ανάπτυξη, τη δημιουργία, απόλυτη η αφοσίωσή της στην οργάνωση, το μαρκάρισμα, τη δύναμη.
Αυτές οι αρετές την έχουν έκτη στη βαθμολογία, αυτές οι αρετές έλειψαν στην περασμένη σεζόν, όταν η συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ την έκανε να χάσει τον προσανατολισμό της. Κάτι σαν… μεταξωτό εσώρουχο που δεν ήταν για τα δικά της οπίσθια η εμπειρία της στα ευρωπαϊκά σαλόνια.
Το φινάλε της προ της διακοπής για τις Εθνικές ομάδες δεν ήταν βεβαίως, ιδιαίτερα καλό από πλευράς αποτελεσμάτων. Τέσσερα επίσημα παιχνίδια δίχως νίκη (0-2-1 στο πρωτάθλημα), μόνο ένα γκολ σημείωσε σε αυτά. Πιο πρόσφατη παρουσία της το 0-0 στη φιλοξενία της Φράιμπουργκ. Δίκαιο ως αποτέλεσμα, πιο δίκαιο θα ήταν το 1-1 ως προς το σκορ.
Το ότι έχει πετύχει μόνο ένα γκολ στις τελευταίες εμφανίσεις της, ασφαλώς και δεν αποτελεί είδηση. Έχει τη δεύτερη χειρότερη επιθετική επίδοση στην κατηγορία (9 γκολ) και τη δεύτερη καλύτερη αμυντική επίδοση (8 γκολ) σε αυτή. Σκασίλα της. Με αυτό το στιλ έχει ηττηθεί (στο πρωτάθλημα) μόνο στις εκτός έδρας αποστολές της στην Μπάγερν και στην Γκλάντμπαχ (με γκολ στο 90+6’ εκεί). Κερδίζει δύσκολα, χάνει πιο δύσκολα.
Δεν έχει καν σημασία αν παίζει εντός ή εκτός έδρας στο πρόγραμμα αγώνων. Πάντα με το ίδιο στιλ θα παρουσιαστεί. Πρώτα η άμυνα και η δύναμη, ζήτω ο κλεφτοπόλεμος. Αήττητη ως γηπεδούχος, φυσιολογικό ρεκόρ ως φιλοξενούμενη, όπου το πρόβλημα στο να σκοράρει είναι, πάντως, μεγαλύτερο.