Δεδομένα τη χαρακτηρίζω ανταγωνιστική, με λίγη υπερβολή θα την έλεγα και ισάξια, στην ήττα (0-1) στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Μπορεί να έδειχνε λιγότερο δραστήρια και επιθετική στο πρώτο 45λεπτο, μπορεί να έχανε στο τέλος αυτού, αλλά δεν ήταν μεγάλη η διαφορά. Αυτό φάνηκε και στη συνέχεια. Δις γλίτωσε δεύτερο γκολ, δις απέτυχε να ισοφαρίσει. Το γκολ έκανε τελικά τη διαφορά εις βάρος της.
Η ομάδα του Όλε Βέρνερ ενδόμυχα γνώριζε πως δεν μπορούσε να ποντάρει στη διατήρηση του μηδέν. Η βασική αδυναμία της, βλέπετε, είναι η άμυνα, αποτελεί μόνιμη σημείωση στις αναλύσεις αγώνων.
Έχει δεχτεί 19 γκολ στις τελευταίες οκτώ αγωνιστικές, έχει την τέταρτη χειρότερη αμυντική επίδοση στο πρωτάθλημα. Το μηδέν συνεπώς, στη βαθμολογική συγκομιδή, από την αποστολή στη Φρανκφούρτη, είναι συνέπεια του μηδέν στην επίθεση. Από αυτή ζει, πρώτιστα.
Ως γηπεδούχο, την έχω δει πέντε φορές. Νίκησε, σχετικά τυχερά, μόνο τη Χόλσταϊν Κιέλου. Έχασε «μόνο» 0-1 από τη Φράιμπουργκ, υπέφερε (0-5) από την Μπάγερν, πήρε ισοπαλίες από τη Λέβερκουζεν (2-2) και την Ντόρτμουντ (0-0). Τέσσερα γκολ ενεργητικό σε πέντε εμφανίσεις.
Στο μοναδικό παιχνίδι που έπαιξε (ή έπρεπε να παίξει) με την πρωτοβουλία, θα ήταν πιο λογικό αν είχε μείνει στην ισοπαλία με το Κίελο. Στα άλλα τέσσερα, αντιδρούσε, δεν δρούσε. Χωρίς να νικήσει κάποιο.