ΤΟΥΡΚΙΑ - ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

Για πολλούς, το καλύτερο ματς της διοργάνωσης ως τώρα το εναρκτήριό της κόντρα στη Γεωργία. Γκολάρες, φάσεις εκατέρωθεν, καλός ρυθμός, σασπένς ως και την τελευταία φάση του αγώνα, οπότε διαμορφώθηκε το τελικό 3-1 για τους γείτονες. Η αλήθεια είναι πως ζορίστηκαν αρκετά από τους rookie αντιπάλους τους, αλλά βρήκαν την άκρη.

Κυρίως χάρη στο αδιανόητο γκολ του Γκιουλέρ στα μέσα του β’ ημιχρόνου στο livescore, οπότε ανέκτησαν προβάδισμα, αλλά και έκτοτε, όπου παίζοντας… φουλ άμυνα κατάφεραν να το διατηρήσουν.

Νικηφόρα πρεμιέρα για τα «λιοντάρια», πρώτη φορά στην ιστορία τους σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης. Και προφανώς, καθοριστικότατο βήμα πρόκρισης στην τελική 16άδα. Αυτονόητα σημαντικό -για το γενικότερο πλαίσιο στο οποίο κινείται παραδοσιακά η Τουρκία- σε ψυχολογικό επίπεδο, ειδικά εφόσον ήρθε σε ματς που φάνταζε must win και παράλληλα τερμάτισε ένα αρνητικό σερί 6 παιχνιδιών (ανεξαρτήτως διοργάνωσης στις αναλύσεις αγώνων).

Crash test η αναμέτρηση με το φαβορί του ομίλου (μεταξύ αυτών, και για το τουρνουά) για τους τυπικά γηπεδούχους, οι οποίοι προφανώς, όπως και στο πρώτο ματς, έτσι και κόντρα στην Πορτογαλία, πρακτικά εντός έδρας θα παίζουν παραμένοντας -εννοείται όχι τυχαία…- στο γήπεδο της Ντόρτμουντ.

«Θα επικεντρωθούμε στο δικό μας στιλ, στο δικό μας παιχνίδι. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα δυνατά μας χαρακτηριστικά, να είμαστε συμπαγείς και υπομονετικοί. Όπως και η Πορτογαλία, θέλουμε να έχουμε την μπάλα, μόνο έτσι θα ορίσουμε το ματς και σίγουρα να είμαστε πολύ καλύτεροι στην ανασταλτική λειτουργία μας», το σχόλιο του κόουτς Μοντέλα.

69%-31% κατοχή, 19-5 τελικές, 75-19 επιθέσεις, 13-0 τα κόρνερ, 712-262 οι επιτυχημένες πάσες. Κι όμως, οι Ίβηρες χρειάστηκαν ένα αυτογκόλ στο 69’ και μια συναστρία στο 92’ (συνεργασία δύο παικτών που έκαναν την πρώτη τους επαφή με την μπάλα στη φάση του γκολ: ο Πέδρο Νέτο σέρβιρε, ο Κονσεϊσάο σκόραρε, αξιοποιώντας γκέλα του Χράνατς) για να καταβάλλουν την Τσεχία, η οποία κόντρα στη ροή του ματς είχε προηγηθεί (62’).

Στο όριο λοιπόν η επικράτηση της Πορτογαλίας. Ούτε η πρώτη από τα φαβορί που έτσι ξεκίνησε, ούτε (πιθανότατα) η τελευταία. Η δουλειά να γίνεται και αυτή έγινε, παρά τις εμφανείς ανορθογραφίες και δυσλειτουργίες. Το σχήμα με τους τρεις στην άμυνα (α λα Βέλγιο, απ’ όπου προέρχεται ο εκλέκτορας Μαρτίνεθ) και παράλληλη παρουσία στην ενδεκάδα των Μέντες (ως στόπερ), Κανσέλο (αριστερός full back) και Λεάο (αριστερός εξτρέμ), ενώ από την άλλη πλευρά ήταν ο Νταλότ με τον Μπερνάντο Σίλβα, δεν φάνηκε να λειτουργεί ιδιαιτέρως.

Και εννοείται πως τα media της χώρας το επισήμαναν, θέτοντας εξαρχής θέματα για αλλαγές, ανασχηματισμό. Γενικά, είναι εμφανέστατη η διάθεση πίεσης και προς την ομάδα και (κυρίως) προς τον κόουτς Μαρτίνεθ. Λογικό, σε κάθε περίπτωση. Οι Πορτογάλοι διαθέτουν πληρέστατο σύνολο, ποιοτικότατο, με εντυπωσιακό βάθος σε κάθε θέση και γραμμή, δεδομένα που δημιουργούν προσδοκίες και απαιτήσεις.

Μια πρόκριση στους «16» από το δεύτερο κιόλας παιχνίδι των ομίλων, με δεύτερη διαδοχική νίκη θα περιορίσει αρκετά την όποια, υφέρπουσα σε κάθε περίπτωση γκρίνια και αυτονόητα θα δικαιώσει το στάτους των τυπικά φιλοξενούμενων και στο γκρουπ, αλλά κυρίως στο τουρνουά.

«Είμαστε καλύτεροι, πιο προετοιμασμένοι μετά το παιχνίδι της πρεμιέρας. Γνωρίζαμε πως μπορούμε να γυρίσουμε το παιχνίδι, είχαμε εμπιστοσύνη. Και πλέον έχουμε περισσότερη. Η Τουρκία είναι πολύ επικίνδυνη, με εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, φοβερό ατομικό ταλέντο και πολύ επιθετική προσέγγιση σε κάθε σημείο του γηπέδου. Μας περιμένει διαφορετικό παιχνίδι από της πρεμιέρας, αλλά είμαστε έτοιμοι», το σχόλιο του Ισπανού εκλέκτορα εν όψει της αποψινής αναμέτρησης.