ΣΑΛΚΕ - ΧΕΡΤΑ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Δεν άξιζε να κερδίσει (2-1) στο Μίνστερ. Η ισοπαλία θα ήταν πιο δίκαιη. Κατέβαλε λιγότερη προσπάθεια δημιουργικά, είχε λιγότερες τελικές ενέργειες, αλλά η αποδείχτηκε πιο ικανή και (κυρίως) τυχερή, στο να τιμωρήσει τα λάθη.

Αρχή με νίκη λοιπόν, για τον υπηρεσιακό προπονητή Γιάκομπ Φίμπελ. Αν είδα και κάτι καλύτερο σε σχέση με όσα έβλεπα νωρίτερα. Όχι. Απέναντι σε ομάδα νεοφερμένη στην κατηγορία, η Σάλκε δεν ήταν ανώτερη.

Στην ενδεκάδα του είχε τρεις, ας πούμε, εκπλήξεις. Τη μικρή, αυτή του Αϊντίν (δεξιός μπακ). Τη μεγάλη, αυτή του Μπουλούτ (στόπερ). Την τελείως αναπάντεχη, αυτή του Γκρίγκερ (αμυντικός χαφ).

Δεν είναι βεβαίως τυχαίο ότι τα «πειράματά» του, οι αλλαγές, έγιναν σε ανασταλτικές θέσεις. Η άμυνα είναι το μεγάλο αγκάθι των «βασιλικών μπλε» από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου. Αν είδα βελτίωση; Όχι. Περιμένω τη συνέχεια.

Δίκαια ηττήθηκε (1-4) στη φιλοξενία της Έλβερζμπεργκ. Λίγο υπερβολικά ως προς την έκταση του σκορ, αλλά δίκαια. Έκανε υπερβολικά πολλά λάθη, πρακτικά προκάλεσε και τα τέσσερα γκολ που δέχτηκε. Δύο από πέναλτι, δύο μετά από δικά της πουλήματα της μπάλας. Στο πρώτο μέρος ήταν «μπλοκαρισμένη» επιθετικά, στο δεύτερο μπορούσε να έχει πετύχει τουλάχιστον ένα γκολ ακόμα.

Θα βλέπει Βερολίνο και θα τρέχει μακριά η ομάδα του Κρίστιαν Φιέλ. Το σημείωνα και στο προηγούμενο ρεπορτάζ της. Έχει δημιουργήσει ένα αγωνιστικό προφίλ που με κάνει να νιώθω πιο ασφαλής μαζί της όταν παίζει μακριά από την έδρα της.

Στις εκτός έδρας αποστολές της έχει ρεκόρ 2-1-0 στο πρωτάθλημα, έχει σημειώσει επτά γκολ και αν προσθέσω και το 5-1 στο Ρόστοκ για το Κύπελλο, ενισχύω περαιτέρω την εικόνα.