Τα φυσιολογικά και αναμενόμενα. Έχασε (1-4) από τη Λέβερκουζεν και η απέλπιδα προσπάθεια των ρεπορτάζ της στο να βρουν κάτι θετικό, εστίασαν στο ότι ήταν ανταγωνιστική στο πρώτο 45λεπτο. Ναι, τρομερά ανταγωνιστική. Εξαιτίας αστοχίας της Μπάγερ έχανε με 1-2 αντί για 1-3.
Έχουμε λοιπόν. Δύο γκολ παθητικό από τη Χόλσταϊν Κιέλου. Τρία από την Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Τέσσερα από τη Λέβερκουζεν. Δεν κόβει ούτε με βαλέ. Έχω βαρεθεί να το γράφω, απλώς άλλες λέξεις προσπαθώ να βρω ώστε να περιγράψω την κατάσταση. Όποιος παίζει στοίχημα κυνηγώντας γκολ, ξέρει…
Ειλικρινά δεν κατανοώ τι στην ευχή βρίσκει ως όμορφο ή πετυχημένο σε αυτό που παίζει με τον Πελεγκρίνο Ματαράτσο. Κάτι το ανάλαφρο και διασκεδαστικό είναι, αλλά δίχως λογική. Μετά τον τραυματισμό του Πρέμελ, δυναμικός χαφ για μαρκάρισμα δεν υπάρχει. Τα μπακ είναι χρυσή μετριότητα. Ομαδικό τρόπο άμυνας δεν έχει.
Δεν φταίει βέβαια μόνο αυτός. Όσα έγιναν το καλοκαίρι σε διοικητικό επίπεδο είχαν ως αποτέλεσμα οι μεταγραφές να γίνουν την τελευταία στιγμή και να σου δίνουν την αίσθηση ότι μερικές, έγιναν… στην τύχη. Χωρίς καθαρό σχεδιασμό.
Εχει δίκιο που μιλάει δημόσια για έλλειψη στήριξης. Και στο αγωνιστικό κομμάτι, και στο επικοινωνιακό. Οι νυν διοικούντες δεν τον στηρίζουν και αφήνουν, άνευ διάψευσης, να βγαίνει προς τα έξω ότι έχουν ρωτήσει αρκετές φορές τον Σάντρο Βάγκνερ αν θα δεχόταν να αναλάβει την τεχνική ηγεσία.