ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ - ΧΑΙΝΤΕΝΧΑΙΜ

Πήγε στη διακοπή της δράσης στο κουπόνι ΟΠΑΠ με αρκετά πράγματα να σκεφτεί. Το 0-0 στη Βρέμη, δίκαιο ως ισοπαλία, έχει λιγότερο ενδιαφέρον (ως αποτέλεσμα) από τα συνολικά συμπεράσματα που έχουν προκύψει μέχρι στιγμής για αυτήν.

Η ομάδα του Νούρι Σαχίν παίζει σαν ομάδα του Εντίν Τέρζιτς, αλλά… χειρότερα. Εξηγώ. Επί Τέρζιτς, η Ντόρτμουντ ήταν θαυμάσια στο Τσάμπιονς Λιγκ όταν έπαιζε με τις γραμμές πίσω, απέναντι σε δυνατές αντιπάλους. Στο πρωτάθλημα, όπου έπρεπε να παίξει δημιουργικά, τις περισσότερες φορές απέτυχε, δεν είχε ισορροπία αμυντικά.

Τι είδαμε λοιπόν, σε δύο παιχνίδια πρωταθλήματος στις αναλύσεις επί Σαχίν; Μία προσεκτική Ντόρτμουντ, σαν την περσινή του Τσάμπιονς Λιγκ, που αδυνατώ όμως να της βάλω καλό βαθμό δημιουργικά ή στις κόντρες.

Στη Βρέμη, με το ζόρι είχε τρεις φάσεις για γκολ, με την Άιντραχτ Φρανκφούρτης, στο 2-0 της πρεμιέρας, βρήκε γκολ από ατομική ενέργεια και άλλο ένα στις καθυστερήσεις.

Γιατί τα έπαθε αυτά; Απλό. Οι ομάδες που αντιμετώπισε δεν έπαιζαν επιθετικά. Δεν είχε χώρους ώστε να απειλήσει. Η ίδια έπαιζε λες και είχε απέναντί της κάποιο μεγαθήριο που θα ανοιχτεί και θα της επιτεθεί. Αμ δεν είχε τέτοιο απέναντι.

Στη θεωρία, όταν θα έχει διαθέσιμο τον Γκιρασί, προκειμένου να έχει κλασικό φορ περιοχής στην ενδεκάδα, μπορεί να παίξει καλύτερα επιθετικά. Θα τον «ταΐζει» όμως; Θα μπορούσε να έχει «ταΐσει» και τον Αντεγέμι ή τον Μπάιερ που χρησιμοποίησε ως ψεύτικα εννιάρια, αλλά δεν είδα κάτι τέτοιο.

Επιπλέον απορία μου. Σε αυτό το 3-4-2-1 που χρησιμοποιεί ο Σαχίν, διαλέγει να παίξει με δύο κεντρικούς μεσοεπιθετικούς, όχι με ακραίους μεσοεπιθετικούς. ΟΚ, σεβαστό, επιλογή του. Το κάνει όμως με δίδυμο τους Μπραντ, Ζάμπιτσερ όπου ο δεύτερος δεν είναι μεσοεπιθετικός δημιουργικών αρετών. Το κάνει με «οκτάρια», όχι με «δεκάρια».

Επιλέγει επίσης, να καλύπτει την αριστερή πλευρά (σε ρόλο μπακ-χαφ) με μεσοεπιθετικό, ώστε να πάρει, να αναζητήσει έστω, από εκεί «δράση» από τα άκρα, με τον στόπερ Σλότερμπεκ να καλύπτει σε φάση επίθεσης την «πλάτη». Το επιχείρησε με τον Μπάινο-Γκίτενς, με τον Μάλεν… Τι παίρνει ως τώρα; Περισσότερα προβλήματα ανασταλτικά, παρά βοήθειες επιθετικά.

Σύμφωνα με αυτά και μέχρι να τη δούμε με πλήρη σύνθεση, δεν νομίζω ότι μπορεί να βάλει κανείς στοίχημα υπέρ της όταν πληρώνει τόσο χαμηλά, όπως απόψε.

Αν έπαιζε Championship Manager ή Football Manager και ήταν…κλέφτρα, θα είχε σώσει (save) τη σεζόν στο τώρα και θα την άρχιζε ξανά από το σημείο που βρισκόμαστε, σε περίπτωση μελλοντικών στραβών.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της κλήθηκε να παίξει σε τρεις διοργανώσεις, σε εβδομάδες διαδοχικών παιχνιδιών στο πρόγραμμα αγώνων. Ανταποκρίθηκε. Έκανε την επιλογή της, έχρισε το πρωτάθλημα ως το σοβαρό και έπαιξε σε αυτό με την καλή ενδεκάδα της, οι ρεζέρβες τα κατάφεραν (έστω και δύσκολα) στο Κόνφερενς Λιγκ με τη Χάκεν και την έβαλαν στη League Phase.

Η ομάδα του Φρανκ Σμιντ πήγε στη διακοπή με το 4-0 απέναντι στην Άουγκσμπουργκ, που της χάρισε το 2/2 στο πρωτάθλημα και την πρωτοπορία σε αυτό. Ρεσιτάλ κυνισμού έδωσε (ξανά), είχε και λίγη τύχη (δύο δοκάρια η αντίπαλος στο πρώτο 45λεπτο), την έκανε τη δουλειά.

Δεν είναι κυριαρχική. Προσεκτικά παίζει. Ο Σμιντ όμως απέδειξε ξανά ότι ξέρει την ομάδα του και γνωρίζει πώς να τη «χτίζει» από την αρχή αν χρειαστεί. Έχασε τους καλύτερους φορ και δημιουργικούς χαφ του το καλοκαίρι, παρουσιάζει τώρα κάτι το αποτελεσματικό με τους νεοφερμένους Σκιένσα, Βάνερ.

Έτσι είναι όμως. Αν λειτουργεί το σύνολο, όλοι μοιάζουν καλύτεροι. Όχι ότι είναι λίγοι ο Σκιένσα και ο Βάνερ. Μια χαρά είναι. Αλλά από εκεί που έκαναν… παπάδες ο πρώτος στη Γ’ Γερμανίας με την Ουλμ και ωραία πράγματα στη Β’ Γερμανίας με την Έλβερζμπεργκ ο δεύτερος, κάνουν τώρα ωραία πράγματα με το καλημέρα στα «σαλόνια». Μαγκιά τού Σμιντ αυτό, ξεκάθαρα.

Οι στοιχηματικές εταιρίες εξακολουθούν να την υποτιμούν, όπως απόψε με τα σετ αποδόσεων. Ακόμα διαβάζουν μόνο το όνομά της, όσα έχει πετύχει στο παρελθόν. Όχι όσα κάνει στο σήμερα.