Δεν άξιζε να χάσει στη φιλοξενία της Μάιντς (2-3). Η ισοπαλία θα ήταν δικαιότερη. Άρχισε στραβά, με άθλια αμυντική συμπεριφορά (0-2 στο 15’), μείωσε (25’), κέρδισε αποβολή (35’), κοιμήθηκε ξανά (1-3 στο 49’), μείωσε (2-3 στο 57’), από ανοησία έμεινε και η ίδια με δέκα ποδοσφαιριστές (70’), έπαιξε μονότερμα και τρεις φορές σπατάλησε σούπερ ευκαιρίες για την ισοφάριση.
Θέλετε να το δούμε και με αριθμούς; Προσπάθειες για γκολ 29-5, κόρνερ 14-1, πάσες 542-202, σέντρες 34-5, κατοχή μπάλας 73%. Κι όμως, έχασε. Κι ας ήταν καλύτερη, ειδικά από τη στιγμή που κέρδισε την κόκκινη κάρτα στο 35’.
Με κάθε επισημότητα λοιπόν για τα προγνωστικά στοιχήματος μπορώ να χαρακτηρίσω την ομάδα του Γενς Τόρουπ αρνητική στο αμυντικό κομμάτι. Δύο γκολ από τη Βέρντερ, τέσσερα από τη Χάιντενχαϊμ, ένα από τη Ζανκτ Πάουλι, τρία από τη Μάιντς. Σε αναμετρήσεις δηλαδή που τις προσέγγισε με δραστήριο στιλ, που έψαξε επιθέσεις, το πίσω ήταν… βοήθα, Παναγία μου.
Μπορεί απέναντι στις πιο ισχυρές αντιπάλους που θα επιλέξει πιο μαζεμένη τακτική να είναι λιγότερο προβληματική στα μετόπισθεν, αλλά για την ώρα αυτό που παρουσιάζει αμυντικά είναι κακό. Τόσο απλά.
Μπροστά, από την άλλη, έχει γεμίσει το ρόστερ της με ποδοσφαιριστές. Δεν έχει πρόβλημα στο να δημιουργήσει ευκαιρίες. Έστω και με μη ορθόδοξους τρόπους μερικές φορές. Τι να το κάνεις όμως αν πάντα πρέπει να σημειώσεις δύο και τρία γκολ ώστε να κερδίσεις;
Εκτός έδρας την έχω δει μόνο μία φορά, στο 0-4 στο Χάιντενχαϊμ. Στο ισορροπημένο πρώτο 45λεπτο η ίδια είχε δύο δοκάρια και η αντίπαλος είχε δύο γκολ. Ε, μετά απλώς απογοήτευσε. Πολλά λάθη, έφαγε κόντρες, δώρισε ευκαιρίες. Δεν είχε ισορροπία στο γήπεδο.