Στο ίδιο έργο θεατής για δεύτερη σεζόν στη σειρά. Πέρυσι, βέβαια, δεν ήταν δεδομένο πως θα μπει στην πεντάδα. Τελευταία στιγμή τα κατάφερε. Το δικαιούταν στο 100% και τα πλέι οφ ήταν για εκείνον απλώς μία επιβράβευση. Δεν κυνηγούσε τίποτα.
Ούτε τώρα έχει κάποιο κίνητρο και γι’ αυτό η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ωστόσο, τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Φέτος ξεκίνησε ως μία από τις πολύ καλές ομάδες του Βορείου Ομίλου. Ήταν δεδομένο πως θα τερματίσει ψηλά. Υπήρχε μία αίσθηση στο κλαμπ πως θα καταφέρουν να φανούν άκρως ανταγωνιστικοί. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν συνέβη. Καλή η τέταρτη θέση στην κανονική διάρκεια, αλλά ήταν το μίνιμουμ.
Για το μπάτζετ του και την οργάνωση που υπάρχει, δεν θα μπορούσε να τερματίσει πιο κάτω. Φλέρταρε, πάντως, αφού πήρε μόλις έναν βαθμό περισσότερο από τον Καμπανιακό. Και αυτός λόγω της ισοπαλίας του στο τελευταίο ματς με τη Νίκη Βόλου. Θεωρητικά δίκαιο εκείνο το 0-0, αν και οι Θεσσαλοί ήταν ανώτεροι.
Υπάρχει θέμα στο σκοράρισμα πια. Από τη στιγμή που έφυγε ο Γιακουμάκης, δεν βρίσκουν γκολ με την ίδια άνεση οι «πράσινοι», οι οποίοι σταμάτησαν να κερδίζουν και στο γήπεδό τους. Αυτό έκανε τη διαφορά στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, αφού τα αποτελέσματα εκτός δεν ήταν το φόρτε των Θεσσαλονικιών.