Παρατάσσεται στην Ινδονησία με στόχο να υπερασπιστεί τον τίτλο του 2019 (αλλά και του πρόσφατου Ευρωμπάσκετ) και να επιβεβαιώσει τη winning mentality που τη συνοδεύει εδώ και 20+ χρόνια: από το 1999 κι εντεύθεν έχει κατακτήσει 15 συνολικά μετάλλια σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις αποβάλλοντας μια και καλή τη λούζερ νοοτροπία του παρελθόντος.
Το ρόστερ της είναι ένα κράμα εμπειρίας και… πρωταθλητισμού (με Γιουλ, Ρούντι, Κλαβέρ), που συνδυάζεται από το μοναδικό ταλέντο των αδερφών Ερνανγκόμεθ (ο «δικός» μας πλέον, Χουάντσο, και ο Γουίλι) που πήραν τη σκυτάλη από τους Γκασόλ, από τη χρησιμότητα παιδιών που έχουν καθιερωθεί πλέον (Αμπρίνες, Ντίαθ, Μπριθουέλα), αλλά και από τα… αγριεμένα νιάτα, με τη νουβέλ βαγκ του ισπανικού μπάσκετ (Πάρα, Αλντάμα, Γκαρούμπα, Νούνιεθ) να προσφέρει φρεσκάδα.
Επιπροσθέτως, έχουν την τύχη να διαθέτουν στον πάγκο έναν άνθρωπο που γνωρίζει από πρώτο χέρι τα προτερήματα και τις αδυναμίες των παικτών της, αφού εργάζεται εκεί σχεδόν μια δεκαετία (2009-12, 2015-σήμερα). Ο λόγος φυσικά για τον Σέρτζιο Σκαριόλο.
Αυτή θα είναι η 13η παρουσία της σε τελική φάση της διοργάνωσης, στην οποία μετέχει ανελλιπώς από το 1982. Στα προκριματικά έκανε το… καθήκον της και πήρε την πρωτιά με συνολικό ρεκόρ 8-2.
Έδωσε 5 φιλικά και ηττήθηκε μόνο από ΗΠΑ και Καναδά, ενώ πέτυχε τουλάχιστον 80 πόντους και στα 5 εξ αυτών. Στο τελευταίο (19/8) υπέταξε με 86-77 τη Δομινικανή Δημοκρατία.
