Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ

Επειτα από πέντε χρόνια βρίσκεται ξανά σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης και ελπίζει να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της μετά το 1993 (υπάρχουν βέβαια και τα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια του 2004 και του 2008, όμως αυτά αφορούν περισσότερο την Εθνική Ελπίδων). Στον ημιτελικό απέκλεισε με τα χίλια ζόρια την Κολομβία στη διαδικασία των πέναλτι (3-2, 1-1 στην κανονική διάρκεια). Μπήκε δυνατά στο παιχνίδι και άνοιξε το σκορ μόλις στο 7ο λεπτό με τον Λαουτάρο Μαρτίνες μετά από ασίστ του Μέσι. Στη συνέχεια άρχισε να αφήνει χώρους στους αντιπάλους της και κινδύνεψε σε αρκετές περιπτώσεις με ισοφάριση, κατάφερε όμως να φτάσει στην ανάπαυλα προηγούμενη.

Στην επανάληψη συνέχισε στους ίδιους ρυθμούς, με αποτέλεσμα να ισοφαριστεί τελικά στο 61’ μετά από έξοχη προσπάθεια και εκτέλεση του Λουίς Ντίας. Από εκείνο το σημείο επανέκτησε την πρωτοβουλία των κινήσεων, όμως δεν μπόρεσε να φτάσει σε ένα δεύτερο τέρμα, παρά τις ευκαιρίες που δημιούργησε.

Στα πέναλτι αναδείχτηκε ήρωας ο τερματοφύλακας Εμιλιάνο Μαρτίνες, καθώς απέκρουσε τρία (το 2ο, το 3ο  και το 5ο). Μεγάλη συζήτηση προκάλεσαν οι κουβέντες που έλεγε στους αντίπαλους εκτελεστές στην προσπάθειά του να τους αποπροσανατολίσει. Δεν χρησιμοποίησε πάντως υβριστικές εκφράσεις, με εξαίρεση την 4η εκτέλεση του Μπόρχα – με τον οποίο υπήρχαν προηγούμενα από την κανονική διάρκεια – όπου τον επανέφερε στην τάξη ο διαιτητής. Πάντως ο Μπόρχα σκόραρε… Στο καθοριστικό 5ο πέναλτι που απέκρουσε (Καρδόνα) δεν είπε κουβέντα, ενώ από πλευράς «αλμπισελέστε» αστόχησε ο Ντε Πολ στη δεύτερη εκτέλεση, στέλνοντας την μπάλα πάνω από τα δοκάρια.

Συνολικά στη διοργάνωση έχει καταγράψει σε έξι παιχνίδια τέσσερις νίκες (1-0 την Ουρουγουάη, 1-0 την Παραγουάη, 4-1 τη Βολιβία, 3-0 το Εκουαδόρ) και δύο ισοπαλίες (1-1 με τη Χιλή, 1-1 με την Κολομβία). Αξίζει να σημειωθεί ότι σε όλους αυτούς τους αγώνες βρήκε δίχτυα από το πρώτο ημίχρονο.

Με το ίδιο σκορ και τον σκόρερ του προημιτελικού της Χιλής, ξεπέρασε και το εμπόδιο του Περού στον ημιτελικό και έτσι θα έχει την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον τίτλο της απέναντι στην Αργεντινή, με την οποία συγκρούονται ξανά σε τελικό μετά από 14 χρόνια.

Ο Πακετά ήταν ο χρυσός σκόρερ (στο 35’) στο 1-0 με το Περού μετά από μαγική ασίστ του Νέιμαρ, με τη «σελεσάο» πάντως να μην θέλγει ξανά με την εμφάνισή της. Επαιξε όσο χρειάστηκε και έχασε αρκετές ευκαιρίες, μέχρι τη στιγμή της επίτευξης του γκολ. Εκτοτε έκανε διαχείριση και περιορίστηκε σε θέση άμυνας, όπως ακριβώς και στον προημιτελικό με τη Χιλή, μόνο που τότε είχε κάθε λόγο να το κάνει, αφού έπαιζε με δέκα παίκτες σε όλο το δεύτερο ημίχρονο.

Ως τον τελικό έφτασε αήττητη (5-1-0). Το μόνο παιχνίδι που δεν κέρδισε ήταν στο φινάλε των ομίλων με το Εκουαδόρ (1-1), όμως ήταν βαθμολογικά αδιάφορη, έχοντας ήδη εξασφαλίσει πρόκριση αλλά και πρωτιά στον όμιλο. Επιπλέον έχει και την καλύτερη άμυνα του τουρνουά, με μόλις δύο γκολ παθητικό σε έξι αγώνες.

Η πρόσφατη προϊστορία στις μονομαχίες με το αντίπαλο δέος, την Αργεντινή, είναι υπέρ της. Στα δώδεκα τελευταία επίσημα μεταξύ τους παιχνίδια την τελευταία 20ετία – σε όλες τις διοργανώσεις – μετρά επτά νίκες, τρεις ισοπαλίες και δύο ήττες.

Επιπλέον, είναι αήττητη στα πέντε τελευταία που η «αλμπισελέστε» βρέθηκε μπροστά της στο Κόπα Αμέρικα (3-2-0 ρεκόρ), με τρεις νίκες και δύο ισοπαλίες (αμφότερες με 2-2 σε νοκ-άουτ και με δική της επικράτηση στα πέναλτι).