ΓΚΑΛΓΟΥΕΪ ΓΙΟΥΝ. - ΣΕΝΤ ΠΑΤΡΙΚΣ

Εξαφάνισε από πολύ νωρίς τον ανταγωνισμό και απολύτως φυσιολογικά καθάρισε γρήγορα την άνοδο. Η Γκάλγουεϊ ήταν με διαφορά η καλύτερη ομάδα στην δεύτερη κατηγορία της Ιρλανδίας, τερμάτισε στην κορυφή με 94 βαθμούς και 98-18 τέρματα, παίζοντας το καλύτερο ποδόσφαιρο φυσικά. Από ένα σημείο και έπειτα, έδινε έμφαση στο κύπελλο, όπου βρέθηκε μία ανάσα από τον τελικό, χάνοντας στην 4αδα με 0-1 από την Μποέμιανς.

Τα 6 χρόνια απουσίας ήταν πάρα πολλά, από πέρυσι ουσιαστικά χτίστηκε μία ομάδα με προδιαγραφές Πρέμιερ, προκειμένου φέτος να καταφέρει να διατηρηθεί στην μεγάλη κατηγορία. Ενισχύθηκε σχεδόν σε κάθε θέση, πρόσθεσε στο ρόστερ της εμπειρία με παίκτες που γνωρίζουν καλά τα μεγάλα σαλόνια, οπότε φυσιολογικά βάσει προγνωστικών, αναμένεται να τελειώσει σχετικά νωρίς την υπόθεση παραμονή. Με 4-0-2 στα φιλικά, εμφάνισε καλά, αλλά και ορισμένα όχι τόσο θετικά στοιχεία.

Με γκέλες εκκίνησε πέρυσι το πρωτάθλημα, έχασε από νωρίς πολύτιμο έδαφος και παρότι το βρήκε αργότερα, δεν ήταν εφικτό να προλάβει το τρένο των Σάμροκ Ρόβερς. Διόλου άσχημη η 3^η θέση στο πρωτάθλημα, έγινε ακόμα καλύτερη από το γεγονός πως στέφθηκε κυπελλούχος, επικρατώντας με 3-1 στον τελικό των Μποέμιανς, γεγονός που της δίνει το καλό ευρωπαϊκό εισιτήριο, αρχίζοντας στο Κόνφερενς Λιγκ από τον δεύτερο προκριματικό γύρο.

Το ταβάνι της είναι υψηλό και φέτος, αλλά χρειάζεται σταθερότητα και κυρίως σοβαρότητα, σε παιχνίδια που κρύβουν παγίδες, όπως είναι αυτό της πρεμιέρας. Από τις 2 Μαΐου ανέλαβε τα ηνία της ομάδας ο Τζον Ντέιλι, την συμμάζεψε σε κάθε τομέα, οπότε φυσιολογικά κάθεται και τώρα στον πάγκο της. Πήρε παίκτες για κάθε γραμμή του γηπέδου, έβαλε βάθος στο ρόστερ της, ενώ έχασε κάποιες σημαντικές μονάδες της. Ξεκίνησε με ήττα στο Σούπερ Καπ (3-1 από την Σάμροκ), με 1-2-0 στο Σίνιορ Καπ πήρε την πρόκριση για τα προημιτελικά.