ΑΜΒΟΥΡΓΟ - ΦΟΡΤΟΥΝΑ ΝΤΙΣΕΛΝΤΟΡΦ

Έβαλε γκολ (και προηγήθηκε) από ένα κλέψιμο στα χαφ (12’). Το ότι έχασε (1-2) τελικά στο Όσναμπρικ ήταν απόλυτα δίκαιο ωστόσο. Ήταν υπερβολικά «σοφτ» στις επιθέσεις που δέχονταν και απέτυχε να ολοκληρώσει έστω μία προσπάθεια ανάπτυξης.

Η εικόνα του ήταν (ξανά) θλιβερή. Δεύτερη σερί ήττα, πάλι σε έδρα νεοφερμένης ομάδας, πάλι με απόδοση που είχε… τουπέ. Με στιλ «το Αμβούργο είμαι, θα κερδίσω». Αμ δεν κερδίζεις στην κατηγορία χωρίς ένταση και δύναμη.

Ναι, ναι, ξέρουμε ότι η ομάδα του Τιμ Βάλτερ έχει σπουδαίες επιθετικές αρετές για τα δεδομένα του πρωταθλήματος. Ξέρουμε ότι αρκετές φορές θα ισοπεδώσει κάποια αντίπαλο. Από μόνες τους όμως δεν αρκούν κάποιες φορές.

Τα ίδια Παντελάκη μου κοινώς. Άρχισε τη σεζόν δείχνοντας ότι έχει ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα αλλά μέσα σε οκτώ μέρες με διέψευσε κανονικότατα. Η πίεση γύρισε, η αμφισβήτηση επίσης, ο… τρόμος επίσης.

Στο 1-1 έμεινε υποδεχόμενη το Αννόβερο. Από πούλημα της μπάλας δέχτηκε το 0-1 στο 7’, είχε ανούσια κατοχή μπάλας στο πρώτο 45λεπτο, βελτιώθηκε στο δεύτερο, ισοφάρισε και είχε στιγμές και για νικητήριο τέρμα.

Η ομάδα του Ντάνιελ Τιούν συμπλήρωσε αήττητο τεσσάρων αγωνιστικών (3-1-0) στο πρωτάθλημα και διατηρήθηκε στην πρωτοπορία αυτού. Δίκαια. Παρουσιάζεται πιο σταθερή από άλλες ομάδες που θεωρούνταν φαβορί. Δεν έχει ποιοτικότερο ρόστερ αλλά έχει καλύτερο σύνολο.

Η μοναδική της στραβή ως τώρα είναι το 1-2 από την Πάντερμπορν όπου την πάτησε στις αντεπιθέσεις. Στις άλλες αποστολές της ήταν σταθερή, οργανωμένη, όχι εντυπωσιακή, αλλά ουσιαστική και πειστική. Έχει και τον Χρήστο Τζόλη που ήρθε στο τέλος των μεταγραφών και ανέβασε πολύ το σκοράρισμα από τη μεσοεπιθετική γραμμή.