ΑΙΝΤΡΑΧΤ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗΣ - ΓΚΛΑΝΤΜΠΑΧ

Από την πρεμιέρα της, το 0-2 στο Ντόρτμουντ, είχε δείξει ότι σε παιχνίδι εναντίον της μπάλας θα είναι καλή. Στο Βόλφσμπουργκ συνδύασε αυτή την καλή εικόνα τακτικά με νίκη.

Πειστική; Όχι απόλυτα, αλλά καλή. Πολύ καλή, για την ακρίβεια, στο αμυντικό κομμάτι, ελάχιστα κινδύνεψε, θετική στις αντεπιθέσεις. Αν μη τι άλλο, ήταν καθαρά πιο επικίνδυνη μέσω αυτών, αφότου μετά το 20’ εγκατέλειψε το 3-4-2-1 και έπαιξε με 4-2-3-1. Νίκησε βέβαια στα προγνωστικά στοιχήματος, με ανόητο πέναλτι, προσφορά της αντιπάλου, συνολικά ωστόσο δεν ήταν άδικη η επικράτηση.

Την «κατανόησα» συνεπώς την ομάδα του Ντίνο Τόπμελερ ως προς τις εκτός έδρας αποστολές για την προσέγγιση των παιχνιδιών της στο κουπόνι. Τώρα, με δεύτερο δείγμα γραφής, θα κάνω το ίδιο και για τις εντός έδρας. Το 3-1 επί της Χόφενχαϊμ δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω ως αξιόπιστο δείγμα επειδή η τελευταία έχει τα χάλια της αμυντικά.

Θέλω να δω τους «Αετούς» να με πείθουν και απέναντι σε οργανωμένη άμυνα. έχοντας για παραπάνω ώρα την μπάλα στα πόδια τους. Αυτή ήταν η κύρια αδυναμία τους την προηγούμενη σεζόν.

Αν στη φιλοξενία της Λέβερκουζεν (2-3) ήταν ιδιαίτερα καλή και ανταγωνιστική, αλλά δεδομένα υποδεέστερη ποιοτικά, στην αντίστοιχη πρόσφατη της Στουτγκάρδης (1-3) τα πέτυχε τα παραπάνω μόνο στο πρώτο 45λεπτο. Μετά, είχε ρόλο ομάδας που ήθελε, μα δεν μπορούσε.

Το ρεκόρ της ομάδας του Χεράρδο Σεοάνε είναι στο 1-0-2, αλλά η αγωνιστική εικόνα είναι πιο πειστική συγκριτικά με την προηγούμενη σεζόν. Κάνει πολλά πράγματα καλύτερα. Έχει το ξεκάθαρο στιλ και τους δεδομένους πρωταγωνιστές της επιθετικά, είναι θετική σε αυτόν τον τομέα.

Έχει κρατήσει ανέπαφη εστία στη «βατή» αποστολή του προγράμματος, στο 2-0 στο Μπόχουμ, κάτι που αδυνατούσε να κάνει πέρσι. Προφανώς και δεν έλυσε το θέμα της άμυνας, το δείχνουν τα έξι γκολ παθητικό με τις ισχυρές αντιπάλους, αλλά ένα βηματάκι προόδου το έχει κάνει και εκεί. Σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν είναι πιο πειστική, όπως ανέφερα και σε προηγούμενες αναλύσεις αγώνων.