Καλημέρα σε όλους και όλες. Προγνωστικά Γερμανίας είπατε; Μα φυσικά όχι. Δεν έχω τέτοια σήμερα. Ενα ματσάκι έχει, το Μπόχουμ – Φορτούνα Ντίσελντορφ, δεν έχω κάτι το ξεχωριστό να σημειώσω στο Blog για αυτό. Το ρεπορτάζ με καλύπτει.
Ηρθε όμως, η στιγμή για ακόμα ένα «γενικό» κείμενο για το ποδόσφαιρο του σήμερα και της κατάστασης σε αυτό. Με αφορμή όσα είδαν τα ματάκια μου από τις γερμανικές ομάδες που μετέχουν στα ευρωπαϊκά Κύπελλα, τα «άδεια» κορμιά, τα κουρασμένα μυαλά, την κόπωση με λίγα λόγια από τα συνεχόμενα παιχνίδια, έριξα ένα βλέφαρο και στις άλλες μεγάλες λίγκες της Ευρώπης.
Σπάνια στιγμή για την αφεντιά μου, εδώ και περίπου δύο χρόνια δεν έχω από αυτές την ενημέρωση και τριβή που είχα παλαιότερα. Τέλος πάντων.
Με απόλυτη ειλικρίνεια, χαμπάρι δεν είχα πάρει ότι στην αγγλική Πρέμιερ Λιγκ γίνονται «μόνο» τρεις αλλαγές στα παιχνίδια του πρωταθλήματός της. Καλά χαζοί είναι (σκέφτηκα) ή είναι πιο έξυπνοι οι ιθύνοντες των μικρότερων κατηγοριών του αγγλικού ποδοσφαίρου που εν μέσω της διακοπής των εθνικών ομάδων που προηγήθηκε αποφάσισαν την επαναφορά των πέντε αλλαγών στα πρωταθλήματά τους;
«Αν οι πέντε αλλαγές επιστρέψουν τον Ιανουάριο στην Πρέμιερ Λιγκ θα είναι πολύ αργά», διάβασα ότι είπε ο Γίργκεν Κλοπ, για εκατό τραυματίες ποδοσφαιριστές διάβασα επίσης στην Πρέμιερσιπ. Οκτώ στη Λίβερπουλ, από εφτά στη Λέστερ και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για το «Top 3» της σχετικής λίστας.
«Είναι αδύνατο», σχολίασε ο Ολε Γκούναρ Σόλσκιερ για το «Σάββατο – Τετάρτη – Σάββατο» που υποχρεώνονται να παίζουν οι ποδοσφαιριστές από τα άτιμα αλλά και απαραίτητα, πολύτιμα, αναγκαία για την επιβίωση, χρήματα από τα τηλεοπτικά συμβόλαια, «πρέπει να βοηθήσουμε τους ποδοσφαιριστές», πρόσθεσε ο Πεπ Γκουαρδιόλα.
Τι βοήθεια; Με φιάλες οξυγόνου; Από τις 18 Σεπτεμβρίου μέχρι την Πρωτοχρονιά, οι ποδοσφαιριστές της Μάντσεστερ Σίτι και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχουν πρόγραμμα 24 παιχνιδιών και εκείνοι της Λίβερπουλ και της Τσέλσι 23.
Στη Ρεάλ Μαδρίτης οι μύες και σύνδεσμοι στα κορμιά του Σέρχιο Ράμος, του Καρίμ Μπενζεμά, του Ντάνι Καρβαχάλ, του Φερλάντ Μπεντί και του Εντέν Αζάρ παρέδωσαν πνεύμα. «Το αγωνιστικό πρόγραμμα είναι τρελό», σχολίασε ο Ζινεντίν Ζιντάν. «Οι ποδοσφαιριστές χρειάζονται παύσεις, χρειάζονται βοήθεια», συνέχισε ο Ρόναλντ Κούμαν. Εχει κι αυτός τους δικούς του άλλωστε. Ο Ανσού Φάτι, ο Σέρχι Ρομπέρτο, ο Φιλίπε Κοουτίνιο, ο Ζεράρ Πικέ…
«Στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε ρόστερ 35 ποδοσφαιριστών για να βγάλουμε το πρόγραμμα, δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε», τόνισε ο Ντιέγκο Σιμεόνε της Ατλέτικο Μαδρίτης που μέχρι το τέλος του έτους θα έχει δώσει 22 παιχνίδια από τις 18/09/2020, όπως και η Σεβίλλη. Η Ρεάλ Μαδρίτης θα είναι στα 21, η Μπαρτσελόνα στα 20.
Στην Ιταλία οι αντίστοιχες φωνές είναι αρκετά πιο ήπιες (εκτός αν κάνω λάθος, δεν είμαι και ειδικός…). Ισως επειδή με εξαίρεση τη Γιουβέντους δεν υπάρχουν ομάδες με μεγάλες λίστες απόντων ποδοσφαιριστών από τραυματισμούς. Υπήρξε βεβαίως, η τοποθέτηση του μάνατζερ της Ιντερ, Μπέπε Μαρότα που ζητούσε μείωση ή και εξαφάνιση των παιχνιδιών των εθνικών ομάδων ως το τέλος του 2020, αλλά ΟΚ, αυτό δεν γίνεται. Εχει και η UEFA τα τηλεοπτικά συμβόλαια της.
Στην Γαλλία η Παρί Σεν Ζερμέν υποφέρει. Κατά μέσο όρο ο Τόμας Τούχελ στερείται εφτά ποδοσφαιριστές του ρόστερ ανά παιχνίδι και σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, και όσους έχει διαθέσιμους δεν τους έχει στο 100% της φυσικής κατάστασης. «Οι ποδοσφαιριστές είναι νεκροί», είχε πει μετά από το παιχνίδι της προηγούμενης εβδομάδας με τη Λειψία.
Κοινό συνεπώς το κακό. Οσες ομάδες μετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δίνουν μάχη με τα σώματά τους. Λάθος μου, συγγνώμη, λάθος διατύπωση. Οι ποδοσφαιριστές τη δίνουν. Κάποιοι ποδοσφαιριστές και κάποιες ομάδες θα παραδώσουν πνεύμα κάποια στιγμή. Τον Ιανουάριο; Τον Φεβρουάριο; Δεν γίνεται να αντέξουν όλοι και όλες. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο και στη χειρότερη μοίρα βρίσκονται οι ποδοσφαιριστές που παίζουν και στις εθνικές ομάδες τους.
Για σκεφτείτε τους λίγο. Θα βγάλουν με τις… αναθυμιάσεις την τρέχουσα σεζόν, όπως τη βγάλουν. Θα παίξουν τελική φάση Euro το καλοκαίρι, θα έχουν μετά μπροστά τους μία (θεωρητικά) φυσιολογική σεζόν και η μεθεπόμενη θα είναι πάλι… ανώμαλη, με την ανωμαλία του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022.
Αν θέλετε μάλιστα, μπορείτε να κάνετε και από τώρα πρόβα για αυτό. Δοκιμάστε δίπλα από τα μελομακάρονα (επί τη ευκαιρία, αν έχετε βρει ζαχαροπλαστείο με delivery για μελομακάρονα στο κέντρο της Αθήνας πείτε μου κι εμένα γιατί δεν μας βλέπω όξω σύντομα), τα γκι, τους κουραμπιέδες και το χριστουγεννιάτικο δέντρο να βάλετε στην τηλεόραση τελικούς προηγούμενων Παγκοσμίων Κυπέλλων. Ε, τι λέτε; Καλή φάση; Τελικός Μουντιάλ τον Δεκέμβριο με τις κάλτσες του Αη Βασίλη κρεμασμένες γύρω σας;
Τι είπατε; Αη…;
Ντροπή σας. Σκεφτείτε και τα τηλεοπτικά συμβόλαια της FIFA, όπως σκεφτήκατε νωρίτερα εκείνα της UEFA και ακόμα νωρίτερα εκείνα των ευρωπαϊκών Λιγκών.
Τι ρωτήσατε τώρα; «Δηλαδή επειδή οι ποδοσφαιριστές δεν έχουν τηλεοπτικά συμβόλαια την έκατσαν την βάρκα;» Ναι, κάπως έτσι, αλλά κι αυτοί δεν μπορούν να κάνουν και πολύ αλλιώς. Απ’ αυτά πληρώνονται κατά βάση.
Και από αυτούς, όπως έχω αναφέρει και σε παλαιότερο κείμενο γενικού περιεχομένου, μετά πληρωνόμαστε εμείς, που γράφουμε για αυτούς και το ποδόσφαιρο, και από αυτό έχετε εσείς μία ψυχαγωγία στους μήνες που είστε υποχρεωμένοι να μένετε κλεισμένοι στο σπίτι σας και η γυναίκα/σύντροφος/ερωμένη σας (αν διαθέτετε) να σας ραντίζει με δροσοσταλίδες γκρίνιας τις οποίες μισείτε αλλά κατά βάθος αγαπάτε.
Ολα αλυσίδα είναι. It’s the system folks.
