Οταν πριν από έναν χρόνο περίπου, ο Κάσπερ Χιούλμαντ (ή Γιούλμαντ όπως τον προφέρουν στη Δανία) αναλάμβανε την τεχνική ηγεσία της εθνικής Δανίας, ελάχιστοι πίστευαν ότι θα μπορούσε να πάρει τη σκυτάλη από το συντηρητικό παιχνίδι του Ογκε Χαράιντε και να το εξελίξει με τόσο θετικά αποτελέσματα σε τόσο μικρό διάστημα. Η αλήθεια είναι πως οι Δανοί δεν έγιναν τόσο τολμηροί, απλώς άλλαξαν την εκδοχή του συντηρητικού τρόπου που αγωνίζονται βάζοντας στοιχεία σύγχρονου ποδοσφαίρου. Λογικό από μια πλευρά, καθώς ο 67χρονος Χαράιντε δεν μπορεί να έχει την ίδια φιλοσοφία με τον 49χρονο Χιούλμαντ.
Το θέμα όμως είναι ότι η εκσυγχρονισμένη αυτή version έφερε πολύ γρήγορα θετικά αποτελέσματα, τα οποία μάλιστα συνοδεύτηκαν και από ιδιαίτερα καλές εμφανίσεις. Επιπρόσθετα, οι Δανοί παρέδωσαν μαθήματα απαράμιλλης ομαδικότητας και συνέπειας και έδειξαν τι θα πει να είσαι ΟΜΑΔΑ με όλη τη σημασία της λέξης. Αυτό που έγινε στην πρεμιέρα του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος θα μπορούσε να έχει αποδιοργανώσει οποιαδήποτε εθνική, οι Δανοί όμως μάζεψαν τα κομμάτια τους, συγκεντρώθηκαν και βρίσκονται πλέον μια ανάσα από την πρόκριση στον τελικό, για δεύτερη φορά στην ιστορία τους. Αν μάλιστα ισχύει αυτό που λένε ότι η ιστορία διδάσκει και προδιαγράφει το μέλλον, τότε έχουν έναν επιπλέον άσο στο μανίκι τους, αφού και το 1992 ήρθαν από τις παραλίες και κόντρα σε όλες τις δυσκολίες έκαναν τη μεγάλη ανατροπή στα προγνωστικά Euro.
Προγνωστικά Euro
Λένε ότι οι Αγγλοι θέλουν διακαώς το τρόπαιο, να επιστρέψει αυτό στο σπίτι του. Πολύ εύστοχα το είπε χαριτολογώντας ο Κάσπερ Σμάιχελ στη συνέντευξη Τύπου: «Γιατί, πότε ήταν σπίτι του;». Για να επιστρέψει κάποιος πρέπει πρώτα να έχει φύγει από το συγκεκριμένο μέρος. Το ματς γίνεται στο μυθικό «Γουέμπλεϊ», οι Αγγλοι έχουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα, ωστόσο είναι και το μόνο κατά την ταπεινή μου άποψη. Η Αγγλία είχε σαφώς πιο ευνοϊκό πρόγραμμα για να φτάσει ως εδώ, ναι μεν κράτησε το μηδέν, ουσιαστικά όμως, ο μόνος «ζόρικος» αντίπαλος ήταν η Γερμανία και αυτή κατ’ όνομα, γιατί επί της ουσίας βρίσκεται σε φάση αναδιοργάνωσης. Οι Δανοί πέρασαν ό,τι πέρασαν στην πρεμιέρα, βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο μετά το ματς με το Βέλγιο, κατάφεραν όμως να βγουν αλώβητοι και να διεκδικούν πλέον στα ίσια την πρόκριση.
Αν ήμουν ζωγράφος (επί της ουσίας όχι κατ’ όνομα) και μου ζητούσε κάποιος να ζωγραφίσω τον πίνακα του σημερινού ημιτελικού, θα έκανα ένα πορτρέτο αντίστοιχο του Rocky 4, έναν καλοζωισμένο και καλογυμνασμένο μαχητή, ατσαλάκωτο και πλήρως προγραμματισμένο απέναντι σε έναν μπαρουτοκαπνισμένο χωριάτη, με μισοσκισμένα ρούχα, ματωμένο και μαυρισμένο από τις μάχες.
Ε λοιπόν, αυτός ο χωριάτης δεν μασάει και δεν κωλώνει κόντρα σε οποιονδήποτε. Εχει περάσει τα άπειρα ζόρια, είδε τον Χάρο με τα μάτια του, για λίγα λεπτά πέρασε στην αντίπερα όχθη, θα μασήσει σήμερα λόγω ενός γηπέδου και μερικών χιλιάδων θεατών στις εξέδρες;
