Καλημέρα σε όλους και όλες. Σήμερα ξύπνησα χαρούμενος. Οχι επειδή έχουμε εμβόλιμες αγωνιστικές και προγνωστικά Γερμανίας, θα ήμουν μαζόχας να πανηγυρίζω για αυτό, αλλά επειδή το πρωτάθλημα που αγαπάω και καλύπτω διατήρησε σταθερή στάση απέναντι στους επιχειρηματίες που θέλουν να κάνουν το ποδόσφαιρο μόνο επιχείρηση.
Φυσικά και το ποδόσφαιρο είναι πάνω απ’ όλα επιχείρηση, το γνωρίζω, αλλά ας υπάρχει και λίγη ισορροπία. Μία (όποια, κάποια) σύνδεση με τα χρόνια τα παλιά, τη σεβεντίλα και την εϊτίλα. Μικρή έστω, όχι μηδενική, όπως θέλουν οι επιχειρηματίες που αποφάσισαν να σηκώσουν μπαϊράκι και να φτιάξουν το σούπερ πρωτάθλημά τους.
Χαίρομαι που τόσα χρόνια οι γερμανικοί σύλλογοι (η λίγκα τους προφανώς) αρνείται να αφήσει τον όποιο αλλοδαπό επιχειρηματία να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο ενός κλαμπ. Μέχρι 49,9% κύριοι. Παραπάνω δεν έχει.
Χαίρομαι που η αίσθηση, έστω και μικρή ή ουτοπική, ότι ο σύλλογος παραμένει το δυνατό πιο κοντά στον φίλαθλο, έχει διατηρηθεί.
Χαίρομαι που η γερμανική λίγκα λέει όχι στη συμμετοχή σε αυτό το σούπερ πρωτάθλημα, χαίρομαι που οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις της τρέχουσας σεζόν συνεχίζονται στα ημιτελικά τους δίχως την παρουσία της γερμανικής ομάδας.
Είναι το φυσιολογικό! Δεν γίνεται κάθε χρόνο, μα κάθε χρόνο, να κατακτάς το ευρωπαϊκό τρόπαιο (καλά, όχι ότι το κάνει καμία ομάδα πλην της Μπάγερν εδώ και χρόνια στη Γερμανία, αλλά λέμε τώρα) ή να φτάνεις κοντά σε αυτό. Είναι αφύσικο αυτό.
Δεν είναι φυσιολογικό να πληρώνεις περισσότερα χρήματα απ’ αυτά που διαθέτεις ως σύλλογος επειδή ο επιχειρηματίας που σε «τρέχει» γουστάρει να κάνει την πλάκα του, να κερδίζει από το ποδόσφαιρο (χρήματα και τρόπαια) και απλά να αγοράζει ό,τι θέλει επειδή μπορεί.
Και αν ή όταν αυτός ο επιχειρηματίας βαρεθεί και αποχωρήσει, ο σύλλογος να είναι επί της ουσίας καταχρεωμένος.
*Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις
Μπαλάρα έχει παίξει και η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ κατά το παρελθόν. Εύγε και στις δύο. Φυσικά και στεναχωριόμουν όταν έριχναν τρία και τέσσερα στην όποια γερμανική ομάδα τις συναντούσε.
Προτιμώ όμως, να βλέπω σύλλογο που θα παίζει όπως μπορεί, με αυτό που μπορεί, είτε λέγεται Μπάγερν, είτε Γκλάντμπαχ, είτε Ντόρτμουντ, είτε Αϊντραχτ Φρανκφούρτης, παρά μία υπερδύναμη αγορασμένη από χρήματα που πρακτικά δεν τα διαθέτει ο σύλλογος αλλά ένας άνθρωπος. Κι ας τρώμε ντόρτια από αυτές τις υπερδυνάμεις.
Δεν θέλω να βλέπω έξι φορές σε μία σεζόν την Μπαρτσελόνα να παίζει με τη Λίβερπουλ, τη Ρεάλ με τη Γιουβέντους, την Τσέλσι με την Τότεναμ, την Ιντερ με τη Μίλαν. Δεν θέλω. Είναι υπερβολικό και από ένα σημείο και μετά, βαρετό, δίχως νόημα.
Θέλουν αυτοί οι σύλλογοι (και μερικοί ακόμα) να φτιάξουν το σούπερ πρωτάθλημά τους; Να παίζουν μόνοι τους; Στο καλό και να μας γράφουν.
Είναι άλλο το να περιμένεις να δεις το Ρεάλ – Μπαρτσελόνα δύο φορές το χρόνο, άντε τέσσερις αν βρεθούν στο Κύπελλο Ισπανίας, άντε με βαριά καρδιά έξι αν βρεθούν και στο Τσάμπιονς Λιγκ, και άλλο να τις δεις δέκα ή δώδεκα.
Αντε και έπαιξαν σας λέω δέκα φορές η Ρεάλ με την Μπαρτσελόνα (και η όποια Ρεάλ και Μπαρτσελόνα) σε μία σεζόν. Πείτε ότι κέρδισε τέσσερις φορές η Ρεάλ, τέσσερις η Μπαρτσελόνα και είχαμε και δυο ισοπαλίες. Και;
Ή για να το πω τραγουδιστά με χρήση της φωνής του Τζέιμς Χέτφιλντ: «Σόου φάκινγκ γουάτ»;
Καμία μαγεία, ελάχιστο ενδιαφέρον. Το Ρεάλ – Μπαρτσελόνα (και το όποιο Ρεάλ – Μπαρτσελόνα) θα έχει γίνει κάτι το μη ιδιαίτερο, το μη ξεχωριστό.
Από τη μεριά μου συνεπώς (καθαρά δική μου άποψη, ασφαλώς και άλλοι μπορεί να γουστάρουν αυτά που εγώ απορρίπτω για εμένα) ας φτιάξουν ό,τι πρωτάθλημα θέλουν. Μόνοι τους.
Θα μείνω εγώ με Βαυαρούς, Βεστφαλούς, Σουάβους και Σάξωνες, θα βλέπω Αουγκσμπουργκ – Μάιντς για τα προγνωστικά Γερμανίας και θα γουστάρω να το βλέπω κι ας βασανίζομαι (ναι, εκεί είμαι μαζόχας μερικές φορές), αλλά αν δεν αγαπάς το Αουγκσμπουργκ – Μάιντς, το Φούλαμ – Σαουθάμπτον, το Ουντινέζε – Τζένοα, το Αθλέτικ Μπιλμπάο – Βιγιαρεάλ και το ΟΦΗ – ΑΕΛ, δεν αγαπάς το ποδόσφαιρο. Μόνο τη χλίδα, τα λούσα και τη μαγκιά κλανιά.
Εγώ θα συνεχίσω να το αγαπάω σαν να ζω στα σέβεντις και στα έιτις.
Υ.Γ. Καταλάβατε έτσι; Τα προγνωστικά Γερμανίας έμειναν ως απλή αναφορά σήμερα. Υπάρχουν και οι αναλύσεις των παιχνιδιών για το σκεπτικό μου στο καθένα.
Υ.Γ.2 Εννοείται πως αν και οι γερμανικοί σύλλογοι πουν «ναι» στο ανοσιούργημα, η πλάτη μου γυρίζει και προς αυτούς.
Καλές εμπνεύσεις να έχετε.
