Επιτρέψτε μου να αναφερθώ αρχικά στα όσα συνέβησαν χθες στο Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που δεν το συνηθίζω. Αλλά πραγματικά έχω… ξενερώσει από το Γιουβέντους-Ατλέτικο. Εξηγούμαι… Λένε πως πρώτα πηγαίνει η ψυχή και μετά τα χούγια. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως αυτά τα χούγια έχουν γίνει δεύτερη φύση σου και βγαίνουν στην επιφάνεια σε τέτοιο βαθμό που πραγματικά σου κάνουν μόνο κακό. Και αναφέρομαι φυσικά στον Ντιέγκο Πάμπλο Σιμεόνε…
Χωρίς καμία διάθεση κριτικής και… εξυπνακίστικης λογικής, θα εκφράσω το παράπονο που έχω ως απλός θεατής από τον Αργεντινό τεχνικό. Καταρχάς, είναι δεδομένο ότι ο «Τσόλο» έχει εκτοξεύσει την Ατλέτικο στα χρόνια που την καθοδηγεί από τον πάγκο της. Τη «μεγάλωσε» απίστευτα ως club κατακτώντας μαζί της σχεδόν τα πάντα. Μετρ της τακτικής, που λένε και οι ειδικοί, εξαιρετικός στο να «ντοπάρει» ψυχολογικά τους παίκτες του, κατάφερε να χωθεί στα… ρουθούνια των δύο «αιώνιων» του ισπανικού ποδοσφαίρου, αλλά… Φέτος είχε την ευκαιρία να προσφέρει κάτι παραπάνω στο ίδιο το ποδόσφαιρο και έκανε μια τρύπα στο νερό.
Βαριά «όπλα»
Ας δεχθούμε αρχικά ότι τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε τα υλικά για να φτιάξει το ωραίο «γλυκό» που περιμέναμε από εκείνον. Εντούτοις, εδώ και 15 μήνες η διοίκηση της Ατλέτικο του κάνει όλα τα… χατίρια γεμίζοντας το οπλοστάσιό του με πολύ καλούς ποδοσφαιριστές από το κέντρο και μπροστά. Ντιέγκο Κόστα, Βιτόλο, Λεμάρ, Μοράτα, Ζέλσον Μαρτίνς, και Κάλινιτς ήρθαν σε αυτό το διάστημα για να πλαισιώσουν τον top class Γκριζμάν και τα υπόλοιπα γρανάζια της μηχανής.
Εντούτοις, ο Σιμεόνε πιστός στο δόγμα του, πήρε ελάχιστα από αυτούς, σχεδόν τους εξαφάνισε με τον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα του και δεν μπόρεσε να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό. Μια πιο… θεαματική έκδοση της «δικής» του Ατλέτικο. Με αποκορύφωμα το χθεσινό, απόλυτο «ταμπούρι» στο Τορίνο. Μια ομάδα που δεν έδειξε καμία διάθεση να επιτεθεί (0 σουτ εντός στόχου!) και να κυνηγήσει ένα γκολ που προφανώς θα της χάριζε την πρόκριση. Λίγη μπάλα ρε Ντιέγκο, ένα σχέδιο, μια ιδέα επιθετικά, κάτι. Το απόλυτο τίποτα όμως… Δεν αλλάζει τελικά ο άνθρωπος…
Μοιάζει με Μουρίνιο
Ανοίγω μια παρένθεση -και μια παρατήρηση- εδώ. Γιατί όλο αυτό μου θυμίζει την περίπτωση Μουρίνιο, που δεν μπόρεσε να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό τα τελευταία χρόνια, αν και είχε ξεκινήσει διαφορετικά την όλη ιστορία, ενώ κατά καιρούς στο παρελθόν είχε φτιάξει και κάποιες θεαματικές ομάδες. Παράξενοι άνθρωποι τελικά οι προπονητές, ζουν και «πεθαίνουν» με τις ιδέες τους. Ευτυχώς όχι όλοι…
Επιστρέφω στο προηγούμενο θέμα. Πραγματικά είναι κρίμα για την Ατλέτικο (δεν το λέω αυτό επειδή μισώ τη Γιούβε), διότι είχε το υπέρ της 2-0 του πρώτου αγώνα, αλλά και την ευκαιρία να αποκλείσει την παντοδύναμη Γιουβέντους του Κριστιάνο Ρονάλντο (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), όπως και να κάνει ένα βήμα παραπάνω σε επίπεδο ποδοσφαίρου. Προσθέστε σε όλα αυτά και πως ο τελικός της διοργάνωσης θα διεξαχθεί στο γήπεδό της για να αντιληφθείτε την ευκαιρία που χάθηκε…
Στοίχημα
Κλείνω με το «παράπονο» από τη χθεσινή Ατλέτικο. Στο… σήμερα, θεωρώ πως θα έχουμε συγκλονιστικό παιχνίδι στο Μόναχο, ανάμεσα σε Μπάγερν – Λίβερπουλ. Η Μπάγερν βρήκε τα πατήματά της μετά από τη χειμερινή διακοπή, ενώ η Λίβερπουλ δείχνει να περνάει… περίεργη φάση με το «δίπολο» που έχει ανοίξει σε πρωτάθλημα-Τσάμπιονς Λιγκ. Αν έπρεπε να επιλέξω κάτι, θα ήταν το G/G, καθώς περιμένω καλύτερο ματς από το πρώτο και με φάσεις εκατέρωθεν. Αλλωστε, αμφότερες οι ομάδες «χρειάζονται» γκολ. Παρ’ όλα αυτά, δεν πληρώνει πολύ και το παρακάμπτω.
Στη Βαρκελώνη, θεωρώ πως η Μπάρτσα δεν θα συναντήσει δυσκολίες κόντρα σε αυτή τη Λυών και θα προσφέρει ακόμα μία παράσταση, αν και δεν εντυπωσίασε στην πρώτη αναμέτρηση. Πιστεύω όμως ότι οι Γάλλοι θα βρουν φάσεις στις αντεπιθέσεις και «έχουν» ένα γκολ. Ο συνδυασμός άσου και G/G, πληρώνει 2.20 στο Pamestoixima.gr.
