Ολλανδία υποστηρίζω. Και σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και… πάντα. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, οι πρώτες ποδοσφαιρικές παραστάσεις μου, πορτοκαλί χρώμα είχαν. Οτιδήποτε φιλοσοφία και προσέγγιση έχω για το άθλημα, είτε ως θεατής παρακολουθώντας το είτε ως επαγγελματίας καταγράφοντάς το, με κάτι ολλανδικό είναι συνδεδεμένο.
Από κοντά, ποτέ όμως όχι ίσια, γούσταρα τους -ιτς. Όλους ανεξαιρέτως, μα περισσότερο, Σέρβους και Κροάτες (ναι, ξέρω, δεν μιλάτε με ανώμαλους…). Γιατί, δεν ξέρω, βλέποντας τους μικρός ένιωθα πως παίζουν με ό,τι αντίκριζα κι εγώ στην αλάνα της γειτονιάς μου. Με τον ίδιο τσογλανισμό, την ίδια αλαναρία.
Για τις κατεβασμένες κάλτσες του Μπόμπαν. Για την καλλιτεχνία του Σαβίσεβιτς. Για τη μούρλια του Στόικοβιτς. Για τους πάντα σηκωμένους αγκώνες του Ασάνοβιτς. Για την τρέλα στο μάτι του Στίματς. Για το πυρόξανθο του Προσινέτσκι που ξεχώριζε. Για την ικανότητά τους, αυτοκαταστροφική ενίοτε, να τα κάνουν λαμπόγιαλο από το τίποτα. Για τα βαλκανικά γονίδια, που – διάολε – για όλους μας εδώ, ίδια είναι.
Την Αργεντινή, μοδάτη στις μέρες μας, δεν την είδα ποτέ ως κάτι ποδοσφαιρικό. Παρά μόνο ως απόδειξη πως το Θείο μπορεί να φοράει εξάταπα, να είναι κοντό και τσουπωτό, να πίνει οτιδήποτε που πίνεται και σε κάθε πάτημα του στο χορτάρι, σε κάθε επαφή του με την μπάλα, να κοινωνεί με δαύτην. Όταν σταμάτησε και η συμπάθεια περιορίστηκε στην ανάμνηση. Άδικο.
Προγνωστικά Δανία – Τυνησία
Από το περασμένο Euro στη fav list, μπήκε και η Δανία. Συμπαθητικοί πάντα, ποτέ όμως δεν τους έψαχνα για να τους δω, να τους παρακολουθήσω. Παρότι απ’ όλους τους Σκανδιναβούς είναι διαχρονικά οι πιο αλέγκροι, οι πιο ζεστοί, οι πιο Μεσόγειοι. Και στην εξέδρα και στο γήπεδο. Δεν θα βαρεθείς ποτέ παρακολουθώντας παιχνίδι τους. Για τους Σουηδούς για παράδειγμα, δεν είμαι σίγουρος.
Μια φορά μόνο στις δεκαετίες που βλέπω ποδόσφαιρο, πάγωσα. Τη στιγμή της κατάρρευσης του Κρίστιαν Έρικσεν στο προηγούμενο Euro. Η αντίδραση των συμπαικτών του, η αντίδραση όλης της ομάδας, είναι από τα ελάχιστα, τα μετρημένα που θα μνημονεύω για όσο αντιλαμβάνομαι ό,τι βλέπω.
Και γι’ αυτό και μόνο, στη φετινή διοργάνωση, θα τους στηρίξω all the way. Γιατί, εκτός του είναι ωραίοι τύποι – όλοι τους, παίκτες, προπονητής, φίλαθλοι, media – είναι και καλή ομάδα. Και μπορούν να πάνε μακριά, ψηλά. Και αν δεν πάνε, χαμένοι όσοι τους χαζέψουν, δεν θα είναι.
Αρχής γενομένης από την πρεμιέρα τους. Καλύτεροι ασυζητητί της Τυνησίας, το combo του άσου στα προγνωστικά Δανία – Τυνησία με over 1,5 στο 2.00 της Stoiximan είναι η (συναισθηματική κυρίως) αγορά μου. Για να (τους) πάει και γούρι…
