Ο τζόγος είναι έμπνευση. Μεράκι. Διάθεση. Έτσι. Οτιδήποτε διαφορετικό, το χαλάει. Δεν υπάρχει σύστημα, δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας, δεν υπάρχουν ξερόλες, ούτε και μάγοι του Οζ και σίγουρα ποτέ καμία Αλίκη δεν βρίσκει τζογάροντας τη χώρα των θαυμάτων.
Ο τζόγος είναι η αδρεναλίνη. Το γούστο να βγάλεις από το τίποτα, κάτι. Ο φόβος να μην το χάσεις, παρότι δεν το χρειάζεσαι. Δεν γίνονται παραγγελιές στον τζόγο. Δεν προβλέπονται υποχρεώσεις. Αλλιώς έχασες πριν καν τζογάρεις. Χρεώθηκες ακόμη και με ταμείο.
Προγνωστικά Super League
Παλιά, στα πρώτα στέκια, θυμάμαι έναν μεσήλικα ευκατάστατο κύριο, ο οποίος ξεκινούσε την χρονιά έχοντας μια συγκεκριμένη κάβα και βδομάδα παρά βδομάδα, πόνταρε ένα σημαντικό της κομμάτι στο δίπολο Ρέιντζερς – Σέλτικ. Ολη την χρονιά, αυτό έκανε. Πρωτάθλημα Σκωτίας, μόνο οι δύο τους να κερδίζουν και να πληρώνουν (μιλάμε για πριν καν την αλλαγή της χιλιετίας…).
«Πόσο θα χάσουν; Μια; Δύο; Τρεις. Αντέχω. Αυτό που θέλω να είναι πληρώσουν στο τέλος τις διακοπές μου». Οι παλαιότεροι μου, λέγανε πως κάθε καλοκαίρι, πριν ξεκινήσει το ίδιο γαϊτανάκι, οι διακοπές του πληρωμένες ήταν.
Την έβρισκε έτσι. Κέρδιζε έτσι. Παίζοντας τις μεγαλύτερες φαβόρες του εκάστοτε Σ/Κ σε αποδόσεις τοκογλυφικές. Αντεχε και η τσέπη του, αλλά είπαμε, γούστα είναι αυτά. Κέφι. Ο τζόγος είναι. Και ο τρόπος που την βρίσκει ο καθείς σε δαύτον, ιερός και απολύτως σεβαστός.
Δεν ήμουν και δεν είμαι αυτής της φιλοσοφίας. Της εγκράτειας, της σταθερότητας, της επιμονής, της πίστης, του τσούκου τσούκου. Αν είναι να κερδίσω, ας κερδίσω. Αν είναι να πάω διακοπές, ας μην περιμένω έναν χρόνο τζογάροντας για να πάω. Μεροδούλι μεροφάι, στο υστέρημα. Στο περίσσευμα του τζόγου, large.
Τι να αγοράσω λοιπόν στα σημερινά προγνωστικά Super League; Το σκάρτο 1.40 που πολλαπλασιαστικά πληρώνουν οι άσοι στο Ολυμπιακός – Ιωνικός και Παναθηναϊκός – Λεβαδειακός;
Το δικό μου το κέφι απόψε, λέει γκολ. Και σε Φάληρο και σε Λεωφόρο. Και από νωρίς. Η στο τέλος τέλος, αν είναι να πληρώσω το κέφι μου, ας το πληρώσω χωρίς να περιμένω το φινάλε.
Over 1,5 λοιπόν στο ημίχρονο και στα δύο στον Stoiximan.
Αρκούμενος απλώς στους άσους στο 90’, εκείνος ο παλιός μου γνωστός θα τους αγόραζε χωρίς να ψαχτεί παραπάνω. Σαν να τον ακούω. Λεφτά στην τράπεζα. Και μάλιστα με πολύ καλό επιτόκιο για μιας μέρας κατάθεση.
Μπαρμπά Κώστα, διακοπές φέτος πήγα. Και του χρόνου, πέφτει κομματάκι μακριά, οπότε λέω να κοιτάξω μπας και τη σηκώσω την τράπεζα, παρά να την αυγατίσω…
[stoiximan_desktop keimeno_etaireias=”0% γκανιότα* με σούπερ αποδόσεις κάθε μέρα” width=”100%”]
