Στην πέμπτη διαδοχική μου σεζόν «αγκαλιά» με τη JLeague, τα ματάκια μου έχουν δει πολλά. Σε αυτά τα… μη-λογικά, ας σημειώσουμε την κατάκτηση του τροπαίου -σε ισοβαθμία την τελευταία αγωνιστική με την Κασίμα- από την Καβασάκι (2017), την προπέρσινη (2018) κατάκτηση-ριπίτ της ίδιας, με… τρελό δεύτερο γύρο από την ομάδα της Καναγκάβα και ενώ Τόκιο και Χιροσίμα εναλλάσσονταν στην κορυφή έχοντας χτίσει ακόμη και διαφορά 15 βαθμών από την τελευταία. Δεν εντυπωσιάστηκα από την περσινή απρόσμενη στέψη της Γιοκοχάμα. Σταθερή, καλοδουλεμένη όπως πάντα. Αφού ολοκληρώσαμε με τα διαδικαστικά ας περάσουμε στο «ζουμί». Εδώ, θα σκιαγραφήσουμε τις ομάδες της κατηγορίας, ενώ ακολουθεί και αφιέρωμα, ενόψει της έναρξης της σεζόν την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου.
Τα φαβορί
Ας αρχίσουμε με το φαβορί, που για τους περισσότερους δικαίως είναι η Καβασάκι. Δεν είναι ότι κατέκτησε τον τίτλο στις 2/3 τελευταίες σεζόν, έχει αποδείξει πως δεν είναι ομάδα-πυροτέχνημα. Μπορεί μέχρι το 2017 να μην είχε κατακτήσει πρωτάθλημα, αλλά το… γυρόφερνε. Είχε ήδη αρχίσει να κοντράρει την Κασίμα και τελικά της το πήρε με εντυπωσιακό τρόπο, στο φώτο-φίνις. Το «Α» μαζί και το «Ω» είναι ο επιθετικός Κομπαγιάσι (φωτό), μαζί και οι Νακαμούρα (επιτελικός), Ιενάγκα (εξτρέμ, MVP πρόπερσι), ενώ διαθέτει βαθύ ρόστερ και έδρα-φωτιά. Σε καλή χρονιά μπορεί να μοιράζει «πεντάρες», σε κακή (σ.σ περσινή) τερματίζει 4η στο -10 από την πρώτη και με το Λιγκ Καπ για παρηγοριά.
Λίγα χιλιόμετρα δίπλα, η Γιοκοχάμα Μαρίνος δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα μετά την κατάκτηση του τίτλου. Διατήρησε τον φύλακα-Αγγελο στον πάγκο (σ.σ Ποστέκογλου), τη βραζιλιάνικη γειτονιά στην επίθεση (Ερικ, Εντιγκαρ, Μάρκος Ζούνιορ) και τον περσινό MVP Καναγκάβα. Δεν έφυγε κανείς, ήρθε και ο Μιζουνούμα (πρώην Τσερέζο). Το ‘κανε πέρυσι, μπορεί (θεωρητικά) να το επαναλάβει. Δεν της δίνω πολλές ελπίδες, έχει όμως. Να τα λέμε όλα.
Εκπλήξεις που πληρώνουν εξαιρετικά
Ισως να περίμενε κάποιος να αναφερθώ στην Κασίμα ή στην Τόκιο. Να πω ότι η έμπειρη Γκάμπα Οσάκα μπορεί να θυμηθεί τα παλιά και να φτάσει στον τίτλο. Ή ότι η Χιροσίμα είναι ακόμη ζωντανή, στη JLeague. Και… όχι δεν θα φανεί στο χειροκρότημα! Θεωρώ ότι δεν έχει όλα όσα χρειάζονται για να πάρει πρωτάθλημα. Για Τσερέζο ούτε λόγος. Καλή, χρυσή, αγαπημένη (μου) η Σαπόρο, όμως με τον πρωταθλητισμό δεν το ‘χει. Μέχρι ώρας, τουλάχιστον.
Ωρα για την Ουράβα. Ναι, για μένα μπορεί τον τίτλο! Γιατί, είναι η ερώτηση; Εξηγώ αμέσως: Μπορεί να μην έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον τεχνικό της (Οτσούκι), όμως η επίθεση δίνει τίτλους στην Ιαπωνία και αυτή είναι εξαιρετική στον συγκεκριμένο τομέα. Από το 2014 έως το 2016 «άγγιξε» τον τίτλο (2η,3η,2η) με τον Μιχαΐλο Πέτροβιτς στον πάγκο, όμως μετά την αποχώρηση του Σέρβου κινήθηκε σε μέτρια επίπεδα (από το 2017 έως πέρυσι, τερμάτισε 5η, 7η, 14η αντίστοιχα). Παρ’ όλα αυτά, την προηγούμενη σεζόν έφτασε έως τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και μπορεί φέτος να κάνει την υπέρβαση και στο πρωτάθλημα. Διαθέτει τους πιο τρελούς οπαδούς (ultras) στη χώρα και σε κάθε εντός έδρας αναμέτρησή της η ατμόσφαιρα είναι «φλογερή». Στα «συν» και η «βαριά» φανέλα της.
Σουλουπώνεται ανασταλτικά με την προσθήκη του Ντενγκ (αρχηγός της Κ-23 Αυστραλίας), ενώ οι έμπειροι Μακίνο, Μαουρίτσιο μόνο άσχημα δεν τα πηγαίνουν. «Τρεχαντήρι» ο Γιαμανάκα στις πλευρές, μαέστρος ο Εβερτον στα χαφ. Θα έχει μαζί του τους Σεκίνε, Αόκι, Ουγκάτζιν. Εχει και… γλυκό. Ισως η κορυφαία, πληρέστερη, επιθετική γραμμή της λίγκας: Οι Σουγκιμότο (πρώην Τσερέζο) και Μαρτίνους (πρώην Μαρίνος) έρχονται από κακές σεζόν με τη φανέλα των «Ρεντς». Δεν μπορούν χειρότερες για τα δεδομένα τους. Πιστεύω και σε αυτούς. Βασικός θα είναι ξανά ο Σίνζο Κορόκι (κεντρική φωτό), σημαία του συλλόγου: επτά σεζόν στην ομάδα, καμία χωρίς διψήφιο αριθμό γκολ. Μπορεί να δώσει βοήθειες ο Μούτο, αν και όχι πρωτοκλασάτος.
Πάμε στους δύο Βραζιλιάνους. Ο «παλιός» Φαμπρίτσιο διανύει την 3η σεζόν του στην ομάδα. Στην πρώτη είχε 6 γκολ σε 9 αγώνες (αποκτήθηκε στο τέλος της σεζόν). Πέρυσι, δύο τέρματα σε 14 ματς (λόγω σοβαρού τραυματισμού). Αν βρει ρυθμό, δεν πιάνεται. Κλείνουμε με το νέο απόκτημα. Ο Λεονάρντο πάτησε… Ιαπωνία ερχόμενος για πρώτη φορά το 2018 για λογαριασμό της Γκαϊνάρε Τοτόρι (J3.) Τίναξε τα δίχτυα 24 φορές σε 31 ματς. Πήρε προαγωγή στη J2 και τη Νιιγκάτα, πέρυσι, πετυχαίνοντας 28 (!) γκολ σε 38 αγωνιστικές. Πρώτος σκόρερ της κατηγορίας. Μπορεί να προσαρμοστεί και να έχει ρόλο-κλειδί.
Συνυπολογίζοντας όλα τα παραπάνω, καταλήγω στο ότι… μπορεί, κύριοι! Μπορεί να κάνει την έκπληξη και επιστρέφει πίσω 20 φορές το ποντάρισμά μας!
Ξέρω τι έκανες εκείνο το καλοκαίρι!
Περνάω στο δεύτερο «μπαμ» που έχω σημειώσει στα… κιτάπια μου και μετά θα είμαι πιο συνοπτικός για τις υπόλοιπες. Κασίβα. Εκείνη (2011) και η Γκάμπα Οσάκα (2014) έχουν καταφέρει να κατακτήσουν τον τίτλο δύο σερί χρονιές σε δεύτερη και πρώτη κατηγορία! Οιωνός υπ’ αριθμόν 1. Ποιος ήταν όμως ο προπονητής της όταν τα κατάφερε, τότε; Νελσίνιο Μπαπτίστα. Μα αυτός δεν είναι και τώρα; Ω, ναι! Οιωνός υπ’ αριθμόν 2. Ο τεχνικός που την οδήγησε τότε σε άνοδο και κατάκτηση του τίτλου στη μεγάλη κατηγορία, κατάφερε να τη φέρει ξανά στα σαλόνια. Μήπως μπορεί να επαναλάβει και το συγκεκριμένο επίτευγμα; Από μένα είναι «ναι»! Πως το είπαμε πιο πάνω αυτό με την επίθεση που δίνει τίτλους στην Ιαπωνία; Ισχύει και εδώ.
Τι να πούμε για την ομάδα που σημείωσε 85 γκολ σε 42 αγώνες στη J2, κλείνοντας μάλιστα τις υποχρεώσεις της με το «μυθικό» 13-1 επί της όγδοης Κιότο Σάνγκα. Αν βρει ρυθμό δεν τη σταματάς και πιστεύω ότι, όσο τρελό κι αν ακούγεται, έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της ότι μπορεί να ολοκληρώσει την έκπληξη. Πάντα είχε τέτοια νοοτροπία ως ομάδα.
Στο τέρμα ο διεθνής Νακαμούρα, ενώ στην άμυνα σφύζει από εμπειρία με τους Καμάτα, Γιαμασίτα, Μιτσουμάρου (ήρθε από την Τόσου) και Σομέγια. Στη μεσαία γραμμή, ξεχωρίζουν οι Σεγκάβα (40/8) και Εσάκα (38/11) που είχε αποκτήσει πακέτο ένα… φεγγάρι από την Ομίγια. Τιμιότατοι! «Σύμβολο» ο Οτάνι (30/0) στη 13η σεζόν του στον σύλλογο, ενώ της βγήκε ο Ρίτσαρντσον (35/1) που ήρθε την περασμένη χρονιά από τη Σεαρά (Βραζιλία). Πάμε στο καλύτερο.
Απειρες οι επιλογές μπροστά: Πρώτος με διαφορά ο άνθρωπος μαλλί-πλατίνα! Τον έχω δει να κάνει τα πάντα με τη φανέλα της (αλλά και με της Κόφου). Σουτάρει από κάθε απόσταση, σκοράρει με το κεφάλι, γκολ-ψαλιδάκι έξω από την περιοχή, εκτελεί φάουλ (με δικό του φάουλ από τα 30 μέτρα στο 88’ (1-1) σε αγώνα με τη Μαρίνος, έχω πληρωθεί την ισοπαλία σε δελτιάρα). Κριστιάνο. Ποιος Ρονάλντο; Ντα Σίλβα (το επίθετο). Πέρυσι σημείωσε 19 γκολ σε 39 αγώνες. Μπορεί να ξεκλειδώσει κάθε άμυνα. Τρομερός με όλη τη σημασία της λέξης και τεχνίτης.
Θα έχει τη στήριξη άλλων δύο ομοεθνών του. Ο ένας είναι ο Ματέους Σάβιο (19/7 πέρυσι), ο άλλος ο Ζούνιορ Σάντος (8/0). Πέρασαν την περίοδο προσαρμογής, τους περιμένω ακόμη καλύτερους φέτος. Στη συνέχεια, ένα… διαμάντι από την Κένυα, ο Ολούνγκα. Δεν έπεισε στην πρώτη σεζόν του το «θωρηκτό» (1,93 ύψος), το έκανε πέρυσι όμως. 27 γκολ σε 30 αγωνιστικές! Τα επτά από αυτά στην τελευταία αναμέτρηση με την Κιότο. Μπορεί να το κάνει πάλι. Κλείνουμε με τον Γκόγια. Βρήκαμε και έναν Ιάπωνα, επιτέλους. Αποκτήθηκε ύστερα από σπουδαία σεζόν (36/22) με τη Β. Βάρεν Ναγκασάκι. Είχε δευτερεύοντα ρόλο στην Γκάμπα Οσάκα, νωρίτερα. Θέλει να αποδείξει πράγματα. Να η ευκαιρία (του).
Συνοψίζοντας, η Κασίβα έχει ό,τι χρειάζεται για να πρωταγωνιστήσει σε μία σεζόν που κανείς δεν νομίζει ότι μπορεί. Για κοιτάξτε μην… τσιμπιούνται εκεί στην Τσίμπα (πόλη που εδρεύει) στο τέλος της σεζόν, μη μπορώντας να πιστέψουν ότι έχουν την κούπα αγκαλιά. «Κλουβί» το γήπεδό της, θα τη βοηθήσει. Ολα θα κριθούν από την παραγωγικότητά της, όμως δεν τη φοβάμαι. Ισα-ισα θα την ποντάρω. Αυτή, μαζί με την Ουράβα, θα αποτελέσουν τις επιλογές-έκπληξη για τον τίτλο. Σε απόδοση 30.00 φιγουράρει το 10ο φαβορί βάσει αποδόσεων.
Αν όχι στα ίδια, τότε μάλλον χειρότερες!
Πάμε και στις ομάδες που πιστεύω ότι θα βρεθούν στις θέσεις 5-9.
Αρχίζουμε από τη δυνατή Κασίμα. Για όσους δεν τη γνωρίζετε, να πω ότι αποτελεί ένα από τα πιο βαριά «brands» της κατηγορίας. Δεν μπορείς να την ξεγράψεις. Αποτελεί την ομάδα με τους περισσότερους τίτλους (8), τρεις από αυτούς μάλιστα, διαδοχικοί (2007-2009). Τελευταίος ήρθε το 2016, την επόμενη σεζόν έχασε το τρόπαιο στην ισοβαθμία (από την Καβασάκι), ενώ τα δύο τελευταία χρόνια βρέθηκε στην 3η θέση, σηκώνοντας το Τσάμπιονς Λιγκ (2018). Πέρυσι ήταν φιναλίστ στο Κύπελλο, ενώ φέτος αποκλείστηκε ήδη από το Τσάμπιονς Λιγκ (στα πλέι οφ).
Γιατί τα λέω όλα αυτά, δικαίως θα ρωτήσει κάποιος. Θέλω να αναδείξω ότι είναι ένας σύλλογος που έχει μάθει να πρωταγωνιστεί. Φέτος πιστεύω ότι δεν θα τα καταφέρει. Καινούργιος τεχνικός (Ζάγκο-Βραζιλία), έφυγαν βασικά «γρανάζια» της (Σερτζίνιο, Λεάντρο) και δεν έκλεισε τα κενά που άφησαν. Υπεροπτική αρκετές φορές, έτσι συνήθισε να είναι. Δεν έχει ότι χρειάζεται. Θεωρώ ότι η πεντάδα είναι το ταβάνι της.
Για πάμε στην πρωτεύουσα. Τόκιο. Προπονητής-θρύλος ο Χασεγκάβα (πρώην Γκάμπα), αναμόρφωσε την Τόκιο και την έκανε να διεκδικήσει από την απόλυτη αφάνεια, δύο τίτλους. Πρόπερσι κατέρρευσε στα… μισά (6η), πέρυσι τερμάτισε στη δεύτερη θέση. Δεν έχει το «μέταλλο» της μεγάλης ομάδας και αυτό κάνει τη διαφορά σε κρίσιμα σημεία. Υπάρχει το βάρος του Τσάμπιονς Λιγκ φέτος, όμως ο μεγάλος της πόθος είναι ο τίτλος. Δεν τον έχει κατακτήσει ποτέ!
Βασίζει πολλά στους Βραζιλιάνους της. Ο ένας εξ’ αυτών αποτελεί παλιά καραβάνα, ο Ντιέγκο Ολιβέιρα (33/14 πέρυσι). Κατέθεσε τα διαπιστευτήριά του αγωνιζόμενος στην Κασίβα (2016, 2017). Γκολτζής με όλη τη σημασία της λέξης. Θα έχει τη στήριξη των Λεάντρο (εξτρέμ, πρώην Κασίμα) και Ανταΐλτον (εξτρέμ, Γιούμπιλο). Στις άλλες γραμμές κάνει πειράματα ακόμη. Λίγο εμπειρία, λίγο ενθουσιασμός από τους νεαρούς που δοκιμάζονται κατά καιρούς. Ακόμη δεν έχει πετύχει η συνταγή. Θα μπορούσε να διεκδικεί τίτλο αν ήταν λίγο πιο σταθερή στα κρίσιμα σημεία. Δεν αντέχει στην πίεση. Αυτό θα τη φέρει (για μένα) στην εξάδα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Χιροσίμα και Γκάμπα
Πάμε λίγο σε ομάδες-πακέτο, Χιροσίμα και Γκάμπα.
Η Χιροσίμα έφτασε στο… πικ πρόπερσι. Οφείλει πολλά στον Μιχαΐλο Πέτροβις (Σαπόρο) που μετά κάθισε στον πάγκο της Ουράβα και απέδειξε εκ νέου τις ικανότητές του. Την προετοίμαζε για τα καλύτερα από το 2007 έως το 2011, πριν φύγει και ο Μοριγιάσου πάρει μια έτοιμη και ταλαντούχα ομάδα και σηκώσει τρία τρόπαιο σε τέσσερις σεζόν (2012-2015). Από τότε πωλήθηκαν ένα κάρο παίκτες και το σύνολό της διαλύθηκε. Προσπαθεί να επιστρέψει εκεί, όμως αλλάζει αρκετά το ρόστερ της κάθε χρόνο. Εκανε κακή επιλογή (πέρυσι), δίνοντας τον φορ Πάτρικ στην Γκάμπα Οσάκα. Το λάθος πιστώνεται ο προπονητής Τζοφούκου. Δεν του ταίριαζε, είπε, ο Βραζιλιάνος.
Κράτησε τους Ντάγκλας Βιέιρα (25/7 πέρυσι), Ράινερ (εξτρέμ, 24/2), αποκτώντας και άλλο «ξένο» (Λεάντρο Περέιρα, 9/4) στο τέλος της σεζόν. Φορτωμένο και ποιοτικό κέντρο (Αογιάμα, Νοτσούντα, Σιμπασάκι, Κασίβα). Πρόβλημα θα έχει στην άμυνα, αφού έχασε τα τρεξίματα του Σαλόμονσον, τον οποίο έδιωξε αν και (κατά τη γνώμη μου) την είχε ανεβάσει επίπεδο, πιάνοντας όλη την πλευρά. Γνώριμο το σκηνικό. Μπορεί να προσπαθήσει και βρίσκεται για αρκετό καιρό ψηλά (2η-3η). Εχει τις δυνατότητες. Δεν έχει τη βαριά φανέλα όμως, και απογοητεύεται εύκολα. Μετά έρχεται η πτώση.
Πηγαίνουμε γρήγορα στη σπουδαία ομάδα της Οσάκα, Γκάμπα. Μπορεί να έχει τα προβλήματά της τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι πολύ έμπειρη, ίσως η πιο μαχητική ομάδα της κατηγορίας. Εφτασε για τελευταία φορά στην κορυφή το 2014 (τρεμπλ) και από τότε άρχισε να κατηφορίζει. Δεύτερη την επόμενη σεζόν, ύστερα τέταρτη, για να τερματίσει στις θέσεις 10, 9, 7 μέχρι το 2019. Με τον Χασεγκάβα (Τόκιο πλέον) στο τιμόνι της, κατέκτησε σχεδόν τα πάντα και από όταν έφυγε, εκείνη «ψάχνεται». Πλέον τα ηνία της κατέχει ο Μιγιαμότο. Προσπαθεί, όμως, να επενδύσει σε πιτσιρικάδες και θα χρειαστεί χρόνο. Υπάρχουν «μονάδες» σε κάθε γραμμή. Χιγκασικούτσι (κίπερ), Κουράτα, Ουσάμι, Ιντεγκούτσι, Εντό στα χαφ, ενώ μπροστά οι Πάτρικ, Αντεμίλσον. Δεν μπορεί κάτι καλύτερο από το να έχει μια ήσυχη σεζόν. Παραγωγική, όμως πίσω θα υπάρχουν κενά.
Ανερχόμενη Σαπόρο
Πηγαίνουμε στο νησάκι του Χοκάιντο, το οποίο βρίσκεται στο πιο βόρειο άκρο της χώρας, φιλοξενώντας την ανερχόμενη Σαπόρο. Με τον Πέτροβιτς στον πάγκο της (φωτό), μπορεί να ελπίζει (σε μερικά χρόνια) σε διάκριση. Είπαμε αρκετά για τη δουλειά του σε Χιροσίμα και Ουράβα. Χτίζει στιβαρά ποδοσφαιρικά οικοδομήματα, δίνοντας έμφαση στα «θεμέλια». Βασικό όπλο της αποτελεί η έδρα της. Ισως η κορυφαία της κατηγορίας (μαζί με εκείνες των Ουράβα, Κασίβα, Τόσου). Δύσκολα περνάς από το «Ντομ». Εχει ρίξει το βάρος στην επίθεση. Και εδώ αρκετοί Βραζιλιάνοι κάνουν τη δουλειά. Η φιναλίστ του περσινού Λιγκ Καπ έχει στη σύνθεσή της τους Λούκας (εξτρέμ, 31/2), Αντερσον Λόπες (στράικερ, 25/9), ενώ ο Αγγλος Μποθρόιντ (φορ, 23/9), μαζί με τον Μουσάκι Σουζούκι (33/13) συμπληρώνουν την επιθετική της γραμμή. Δημιουργός της ο επιτελικός Σονγκράσιν (28/4) από την Ταϊλάνδη. Χωρίς εκείνον τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η ομάδα κυνηγάει μία θέση στην πρώτη οκτάδα και μπορεί να τα καταφέρει. Για την ώρα τίποτα περισσότερο. Σε 2-3 χρόνια ίσως είναι πρωταθλήτρια.
*Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις
Δύο στα… ίδια, άλλες δύο στο «μείον»
Η Ναγκόγια θεωρώ ότι δεν θα κινδυνέψει λόγω… Ζο (φορ, 24 γκολ πρόπερσι, 6 πέρυσι), Ξαβιέρ (εξτρέμ) και του ανερχόμενου Μαέντα. Η επίθεση την οδηγεί και η προσθήκη του Φικαντέντι στον πάγκο μπορεί να τη συμμαζέψει και ανασταλτικά. Αυτό μοιάζει αρκετό για να μην εμπλακεί σε σενάρια παραμονής. Πιο κάτω από τις θέσεις 12-13 δεν την περιμένω.
Η περσινή έκπληξη (9η) Οϊτα Τρίνιτα (12-11-11) έχασε τον πολύτιμο φορ Φουτζιμότο, όμως πήρε δύο για να τον καλύψουν. Βατάρι (Χιροσίμα) και Σίνεν (21/5 πέρυσι, από Καβασάκι). Θα κυνηγήσει βαθμούς κυρίως στο γήπεδό της, όμως εκτός έδρας δεν καταρρέει. Ικανή για «κηδείες», σημειώστε το. Θα την κυνηγήσουμε κατά τη διάρκεια της σεζόν. Θετική η προσθήκη και του Μισάο (Κασίμα) στην άμυνα, αν και θεωρητικά είναι σφικτή.
Τσερέζο Οσάκα και Βίσσελ Κόμπε ενδέχεται να πληρώσουν τις αποχωρήσεις βασικών στελεχών τους.
Η πρώτη έχασε τον παίκτη «πολυεργαλείο» Σόουζα (χαφ), ο οποίος πωλήθηκε για 2 εκατομμύρια στην Αλ-Ετιφάκ, μαζί και τον εξτρέμ Μιζουνούμα (Μαρίνος). Δεν κάλυψε τα κενά. Είχε φύγει ήδη (εδώ και δύο σεζόν) ο φορ Σουγκιμότο και πλέον βασίζεται στον Τοκούρα (φορ, ένα γκολ σε 11 αγώνες πέρυσι, ντεφορμέ), ενώ η απώλεια του αρχηγού της Γιαμαγκούτσι (χαφ, Βίσσελ) έδειξε να την επηρεάζει. Βαθύ ρόστερ έχει, τη διαφορά δεν μπορεί να κάνει. Ηδη στο στόχαστρο του κόσμου από πέρυσι ο Ισπανός τεχνικός Λοτίνα. Βγάζει τη σεζόν; Δύσκολα.
Πηγαίνουμε στη Βίσσελ Κόμπε, η οποία έχασε τους Ποντόλσκι (Αντάλιασπορ) και Βίγια (αποσύρθηκε). Θεωρητικά μπορεί την επτάδα, όμως πρέπει να ιδρώσει, είτε ο νεοφερμένος φορ Ντάγκλας (κορυφαίος παίκτης της Σιμίζου – ήρθε φέτος), μαζί με τους Ογκάβα, Φουτζιμότο και Φουρουχάσι να βρουν χημεία και… δίχτυα. Καθοδηγητής και ηγέτης της ομάδας ο Ινιέστα (φωτό), υπαρχηγός ο Γιαμαγκούτσι (έτερος χαφ). Βαριά-χαρτιά και οι Σακάι, Βερμάελεν στην άμυνα, καθώς και ο Σαμπέρ στη μεσαία γραμμή. Επιλογές υπάρχουν, όπως και καλός προπονητής (Φινκ), όμως πρέπει να διαχειριστεί τις απώλειες των δύο «αστέρων» της, τον ενθουσιασμό μετά τον πρώτο τίτλο (Κύπελλο) και την παρθενική συμμετοχής της στο Τσάμπιονς Λιγκ, στην ιστορία της! Σαν πολλά να μαζεύτηκαν. Ταβάνι η επτάδα, πάτωμα η 12άδα! Η μοναδική ομάδα που δεν μπορώ να κατατάξω με ακρίβεια κάπου.
Μήπως κόψουν το λάθος καλώδιο;
Λες και κρατούν διαρκώς στα… χέρια τους μία οπλισμένη βόμβα την οποία προσπαθούν να αποσυνδέσουν. Μέχρι τώρα κόβουν το σωστό καλώδιο και παραμένουν στην κατηγορία. Η Σεντάι θα μπορούσε να βρίσκεται (αντί της Τόσου) στην παρακάτω κατηγορία της λίστας, όμως έχει την τύχη με το μέρος της. Τύχη βουνό μάλιστα! Οσες σεζόν παρακολουθώ τη λίγκα παίζει το ίδιο ποδόσφαιρο. Πολλά τα σκαμπανεβάσματα κατά τη διάρκεια της σεζόν. «Σφικτή» κατά καιρούς, οπλισμένη με θράσος άλλοτε, δεν έχει ξεκάθαρο αγωνιστικό προφίλ. Τερμάτισε 11η πέρυσι, αλλά δεν έπεισε ούτε μία φορά. Ο κόουτς Κιγιάμα ήρθε στον πάγκο της από τη Μοντέντιο (J2). Αμφιλεγόμενη κίνηση. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να την κουμαντάρει και να τη βοηθήσει να ξεπεράσει τις φουρτούνες αν και εφόσον εκείνες έρθουν. Κακό ρόστερ δεν έχει, αλλά περιμένω να βρεθεί μεταξύ των θέσεων 13-15, αν όχι χαμηλότερα.
Η Σιμίζου δεν είναι για μένα ομάδα που πρέπει να βρίσκεται κάτω από το νούμερο 12, όμως η απώλεια του φορ Ντάγκλας (30/14 πέρυσι) μπορεί να την αποπροσανατολίσει. Απέκτησε τον Ντανγκντά (20/6 πέρυσι με τη Μουάνγκ Τχονγκ, Ταϊλάνδη), όμως το υπόλοιπο ρόστερ της δεν νομίζω ότι μπορεί να τον βοηθήσει. Μέτρια σε όλες τις γραμμές, ειδικά στο κέντρο. Θα βασιστεί, ουσιαστικά, σε 2-3 παίκτες (Κανέκο, Ισίγκε, Ρενάτο). Σοβαρό θέμα στην άμυνα την περασμένη σεζόν, δύσκολα θα αλλάξει άμεσα αυτό. Με νέο τεχνικό τον άπειρο Σκλαμόβσκι, πιθανότατα θα ψάχνει για άλλον μέχρι τον Ιούλιο. Αποτελεί την έτερη ομάδα που εδρεύει στην ευρύτερη περιφέρεια της Σιζουόκα, εκτός της Γιούμπιλο. Η τελευταία κούνησε… μαντήλι πέρυσι. Ελπίζει να μην την ακολουθήσει.
Για παραμονή
Η Γιοκοχάμα, η οποία ανέβηκε φέτος από τη J2, βάσει ρόστερ δεν με πείθει. Τουλάχιστον με την πρώτη ματιά. Διαθέτει φουλ… εμπειρία, με τον 41χρονο Σουνσούκε Νακαμούρα (σπεσιαλίστα στις εκτελέσεις φάουλ, με πέρασμα από Σέλτικ, Μαρίνος, Γιούμπιλο) αλλά και τον Βασιλιά «Κάζου» (Καζουγιόσι Μιούρα) να διανύει το 52ο έτος της ηλικίας του και άλλους δύο (Μινάμι, Ματσούι) να είναι over 36,5 (!), ένα είναι σίγουρο. Εμπειρία υπάρχει! Αυτό όμως αυτό δε νομίζω ότι αρκεί για να την κρατήσει στην κατηγορία. Θα στηρίξει πολλά στον Βραζιλιάνο χαφ Λεάντρο Ντομίνγκες (33/6 πέρυσι) και στον αρχισκόρερ της πέρυσι, «Ιμπα» (36/18). Το γκολ το έχει, όλα τα άλλα με ερωτηματικό στο πλάι. Δύσκολη σεζόν ενόψει.
Δεύτερη στην εν λόγω κατηγορία (επίσης φαβορί κατά τη γνώμη μου για τον απευθείας υποβιβασμό, δύο τελευταίες θέσεις) είναι η Σόναν. Προσπαθώ να σκεφτώ τους λόγους που παρέμεινε τις δύο περασμένες σεζόν στην κατηγορία. Αλήθεια, δεν μπορώ να βρω κάτι. Τη σώζει η έδρα της (κατά βάση), όμως μέχρι πότε; Πέρυσι σώθηκε στον αγώνα πλέι άουτ (1-1 με την Τοκουσίμα Βόρτις από τη J2). Αυτή τη φορά θεωρώ ότι δεν θα έχει αυτή την ευκαιρία.
Η τελευταία η οποία θεωρώ ότι θα δώσει μάχη για να αποφύγει τη θέση των πλέι άουτ (16η) με μία εκ των Σεντάι, Σιμίζου, είναι η Τόσου. Σύνολο που παραδοσιακά βρισκόταν μεταξύ των θέσεων 8-11, έχοντας συνήθως «ήσυχες» χρονιές, αλλά έχει μικρύνει επικίνδυνα, εσχάτως. Ηττήθηκε από τη Σιμίζου την τελευταία αγωνιστική, πέρυσι, και αν η Σόναν είχε επικρατήσει της Ματσουμότο θα βρισκόταν στα πλέι άουτ για να παλέψει στη συνέχεια για παραμονή. Τερμάτισε στη 14η θέση (σε τριπλή ισοβαθμία) τη σεζόν που προηγήθηκε (2018), οριακά δεν έμπλεξε. Ρόστερ και τεχνικός αμφιβόλου ποιότητας, με μοναδικό της «βοηθό» την έδρα. Μπορεί η φλεγόμενη Σάγκα να την κρατήσει μακριά από τους μπελάδες; Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου πάνω σε αυτό.
*Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις
Κλείνοντας, θα αναφέρω τις αποδόσεις κατάκτησης για κάθε ομάδα ξεχωριστά:
ΚΑΒΑΣΑΚΙ: 4.00
ΓΙΟΚΟΧΑΜΑ ΜΑΡΙΝΟΣ: 4.00
ΚΑΣΙΜΑ: 6.00
ΒΙΣΣΕΛ ΚΟΜΠΕ: 8.00
ΤΟΚΙΟ: 10.00
ΧΙΡΟΣΙΜΑ: 15.00
ΤΣΕΡΕΖΟ ΟΣΑΚΑ: 15.00
ΟΥΡΑΒΑ: 20.00
ΓΚΑΜΠΑ ΟΣΑΚΑ: 30.00
ΚΑΣΙΒΑ: 30.00
ΝΑΓΚΟΓΙΑ: 35.00
ΣΑΠΟΡΟ: 40.00
ΣΙΜΙΖΟΥ: 75.00
ΟΪΤΑ ΤΡΙΝΙΤΑ: 100.00
ΣΕΝΤΑΙ: 150.00
ΓΙΟΚΟΧΑΜΑ: 150.00
ΣΟΝΑΝ: 200.00
ΤΟΣΟΥ: 200.00
