Συνήθως, στη στήλη μου για τα προγνωστικά Ευρωλίγκα, προτιμώ να ξεκινώ με μια ιστορία ή ένα στατιστικό στοιχείο που «δένει» με τα σημεία που επιλέγω. Εν γένει, το ξεκίνημα των κειμένων μου, πάει ασορτί με τη διάθεσή μου.
Σήμερα, ξημέρωσε μια διαφορετική μέρα. Πιο σκοτεινή, πιο θλιβερή. Γράφω Τετάρτη μεσημέρι, αλλά οι λέξεις αποτυπώνονται στην οθόνη με μεγάλη δυσκολία.
Μούδιασμα. Τούτο είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί και ομολογώ πως αμφιταλαντεύτηκα αρκετά για το αν θα γράψω σήμερα. Το μούδιασμα ξεκινά από την καρδιά και καταλήγει από άκρη σε άκρη στο κορμί.
Η μαυρίλα που καλύπτει τον ουρανό σκεπάζει και τις καρδιές. Ο χρόνος σταμάτησε τα ξημερώματα στα Τέμπη και το μυαλό δεν μπορεί παρά να πηγαίνει νοερά στους ανθρώπους που χάθηκαν.
Αλλά και σε αυτούς που έμειναν πίσω. Εκείνους που θα κληθούν να αποχαιρετήσουν τους οικείους τους. Δεν υπάρχουν λόγια συμπαράστασης σ’ αυτόν που θα κληθεί να θάψει το παιδί του, ή στο παιδί που θα θάψει τον γονιό του.
Ακούω και διαβάζω για απόδοση ευθυνών. Αλήθεια, έχει έστω και την παραμικρή αξία; Από ευχολόγια, οι «άρχοντες» του τόπου διατηρούν ένα ολόκληρο σεντούκι με δαύτα και θα τα εμφανίσουν εκ νέου κατά το δοκούν.
Ειλικρινά με νοιάζει ελάχιστα το ποιος φταίει. Με καίει όμως το πώς θα βρούμε τρόπους, ώστε να μην ξημερώσει ποτέ ξανά μια μέρα που θα θρηνούμε συνανθρώπους μας, γιατί ένα μέσο μεταφοράς ψυχών δεν πληροί τις προϋποθέσεις καλής λειτουργίας. Τουλάχιστον έτσι ακούω και διαβάζω από το πρωί.
Αν ισχύει, το έγκλημα είναι πολύ μεγαλύτερο. Αλλά και απείρως πιο βαθύ, σε μια χώρα που κρύβει τα πάντα κάτω από ένα υπερμέγεθες χαλί. Και δεν ασχολείται μαζί του, όσες φορές κι αν σκοντάψει πάνω του, παρά μόνο στις στιγμές που κάποιο από τα «κρυμμένα» κάνει θόρυβο.
Να σας προλάβω. Δεν με απασχολεί να μπλέξω σε πολιτικά τερτίπια. Αν δηλαδή ευθύνονται οι μεν, οι δε ή οι άλλοι. Εξάλλου, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας παραμένει αγαπημένο σπορ η σοφιστεία, ειδικά όταν πρέπει να τοποθετηθούμε επί των τύπων των ήλων. Αν το πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα ήταν ολυμπιακό άθλημα, θα είχαμε περισσότερα χρυσά μετάλλια από όσα οι ΗΠΑ στο μπάσκετ.
Συγχωρήστε με. Το θυμικό μου παίζει παράξενα παιχνίδια μια τέτοια μέρα και η συγκέντρωσή μου δεν βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα.
Αντιλαμβάνομαι πως βρίσκεστε στο kingbet.net -και- για να ξεφύγει το μυαλό, απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μας. Άρα απολογούμαι εκ νέου. Κανονικά, θα έπρεπε να συζητάμε για το 13-2 του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ κόντρα στην Εφές, την αδυναμία της Μακάμπι εκτός έδρας, αλλά και τα ματς των 160+ πόντων που προσφέρει σταθερά φέτος η Παρτίζαν. Ωστόσο, σε τέτοιες στιγμές, όλα αυτά μοιάζει να στερούνται νοήματος…
ΥΓ: Γίνονται εκκλήσεις για αίμα από το πρωί. Αν δεν το έχετε κάνει ποτέ, μέσα από τα βάθη της ψυχής μου, παρακαλώ να το κάνετε τώρα. Θα γίνουν τα δέκα πιο εποικοδομητικά λεπτά της ημέρας σας.
