Τι να πω. Τον πρώτο όμιλο τον είχα διαβάσει χειρότερα κι απ’ τα Λατινικά στη Γ’ Λυκείου. Τότε είχα γράψει 6,6 στις Πανελλήνιες. Τώρα νομίζω ότι ο βαθμός μου είναι πολύ χειρότερος. Ovidius poeta in Terra Pontica exulat, σου λέει. Ο ποιητής Οβίδιος εξορίστηκε στην Ποντική Γη. Στην αρχαία Τόμιδα για την ακρίβεια. Στην Κοστάντσα της Ρουμανίας, που λέμε σήμερα. Ομως η Εθνική Τουρκίας θα εξοριστεί πολύ πιο μακριά. Αφού έπαιξε έτσι μπροστά στον Ερντογάν, δεν τους βλέπω τους παίκτες και τον Γκιουνές να επιστρέφουν από το Μπακού.
Αλήθεια τώρα; Αυτήν την ομάδα έβλεπα να τερματίζει στον όμιλο με 7 βαθμούς και να παίρνει ίσως την πρωτιά από την Ιταλία; Τέρμα φίλε. Δεν ξαναβλέπω προκριματικά. Πόση παραπλάνηση να αντέξω; Πάω να πνίξω τον πόνο μου σε μια γιαουρτλού κι επιστρέφω. Οι επόμενες παράγραφοι θα πληκτρολογηθούν με λαδωμένα δάχτυλα.
*Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις
Κι έχεις από την άλλη την Ουαλία. Ομάδα με άντερα. Οι «Δράκοι» από την Κελτική μού έκλεισαν το στόμα. Είναι με κάθε επισημότητα στην επόμενη φάση της διοργάνωσης (αν δεν γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, δηλαδή) και το αξίζουν πέρα για πέρα. Εχεις εκεί τρεις-τέσσερις παίκτες με ταλέντο κι ένα φορτηγό εργάτες. Αλλά όλοι τη ματώνουν τη φανέλα. Ο Μουρ το κάνει και κυριολεκτικά. Δύο ματς, δυο φορές άλλαξε μπλούζα από τα αίματα. Τέτοιους παίκτες θέλουν οι προπονητές. Αίματα πως είσαι μάγκας, είσαι και μερακλής, που λένε. Ελπίζω μόνο να μην πιστεύει στις προλήψεις ο προπονητής του, ο Ρομπ Πέιτζ, γιατί τον βλέπω να θέλει μετάγγιση ως το τέλος του τουρνουά.
Γενικώς, μην πιστεύετε στις προλήψεις. Είναι μεγάλη γρουσουζιά. Και δεν υπάρχει πιο χαζή πρόληψη από την «Κατάρα του Άαρον Ράμσεϊ». Πώς μπορεί κανείς να το πιστεύει αυτό; Δεν θα πω ψέματα. Κι εγώ του κάκιωσα όταν με ένα γκολ του μού πήρε τη Γουίτνεϊ. Και τον Μπάουι. Και τον Ρόμπιν Ουίλιαμς. Και τον Άλαν Ρίκμαν. Αλλά αποφάσισα πως δεν φταίει αυτός. Βέβαια αν σήμερα γίνει καμιά στραβή και πεθάνει κανένας Ίαν Γκίλαν, έχω πάρει το πρώτο βαπόρι και πάω στη Ρώμη να του τη στήσω του γκαντεμόσαυρου. Αλλά είπαμε. Μην πιστεύετε στις προλήψεις.
Βέβαια, μέσα σε όλη την απύθμενη βλακεία μου είπα και κάτι σωστό. Οτι μόνο ο Άη Γιώργης ο Πρίντεζης μπορεί να νικήσει τους Δράκους της Ουαλίας.
Σχωρνάτε με κιόλας που ξεκίνησα από το δεύτερο ματς, αλλά δεν γινόταν να αφιερώσω την αρχή στο Φινλανδία – Ρωσία. Όχι πως ήταν κακό ματσάκι. Γενικά στο Euro παίζεται αρκετά καλή μπάλα και δεν μου δίνει τις ευκαιρίες για γκρίνια που θα ήθελα, αλλά έστω. Το κολλητάρι μου ο Γιόελ Πόχιανπαλο (με τον οποίο έχω πιει κάτι μπίρες μια φορά πριν από χρόνια και ακόμα το λέω σε όλους, λες και τα ήπια με τον Μαραντόνα) βρήκε πάλι δίχτυα, αλλά του το ακύρωσαν ως οφσάιντ. Που ήταν δηλαδή. Λιγότερο οφσάιντ από το γκολ του Κριστιάνο που μέτρησε, αλλά οφσάιντ. Οι Ρώσοι πήραν τη νίκη, όμως οι Φινλανδοί ήταν καλύτεροι. Και ο όμιλος γίνεται άνω κάτω. Όλο το τουρνουά γίνεται άνω κάτω, λόγω των διαιτητών, θα πω εγώ. Που λέει ότι τους έδωσαν εντολή να δίνουν κάρτες για να μην ξεφεύγει η κατάσταση. Το κάνουν; Προφανώς και όχι. Η μόνη κάρτα που έχω δει αυτόν τον καιρό είναι ένα προσκλητήριο για μια βάφτιση τον Αύγουστο στη Μύκονο. Φυσιολογικά αυτό το Φινλανδία – Ρωσία έπρεπε να έχει καμιά δεκαριά κάρτες. Χωρίς υπερβολή. Και ο χλιμίτζουρας ο ρέφερης έδωσε πέντε κι αυτές με το ζόρι.
Και πάμε στο ματς της Ιταλίας. Να θες να γκρινιάξεις για να βγάλεις το ψωμί σου και να μην μπορείς. Πόση αλεγκρία να αντέξω, ο μάστορας; Πόσο όμορφη μπάλα; Τι θα κάνω εγώ; Κλέφτης θα γίνω; Τι μαγικό κέντρο είναι αυτό; Σκέψου να μπει στο κόλπο κι ο Βεράτι. Βγάλ’ τους τα μπλε, βάλ’ τους καναρινί και πες μου ότι είναι Βραζιλία. Θα σε πιστέψω! Και την ίδια ώρα η Βραζιλία έχει τέσσερα στόπερ παγκόσμιας κλάσης, δύναμη στην άμυνα, βαρβάτα αμυντικά χαφ και δύο τοπ τερματοφύλακες. Μετανοείτε, Χριστιανοί!
Η Ιταλία είναι μια δροσιά. Και μα τα χίλια μπουζόκλειδα (ο Ποπάυ ήταν ναύτης και έλεγε «μα τις χίλιες άγκυρες», εγώ είμαι μάστορας) το μάτι γυαλίζει. Δείτε τους μόνο πώς τραγουδάνε στον εθνικό τους ύμνο, αυτήν την κομματάρα που ’γραψαν οι δυο Γενοβέζοι, Μαμέλι και Νοβάρο, το 1847. Και τα «Φρατέλι ντ’ Ιτάλια» το ουρλιάζουν πριν κάθε ματς με στόμα, λάρυγγα, καρδιά και ψυχή. Πώς να μην τους γουστάρεις μετά;
Προβλέψεις EURO
Θα πάμε στις προβλέψεις, αλλά πρώτα ένα disclaimer που λεν και στο χωριό μου. Πήρα ένα καταπληκτικό μήνυμα στο Instagram, από κάποιον που με κατηγορούσε ότι δεν πιάνω τίποτα. Όσοι διαβάζετε τα κείμενα (ξέρω ότι δεν είστε πολλοί, αλλά είστε εκλεκτοί) ξέρετε ότι το φόρτε μου είναι οι σαχλαμάρες. Βάσει αυτού βγαίνουν και οι προτάσεις μου. Όσοι απλά μπαίνουν και αντιγράφουν το πινακάκι, έχουν πολύ καλύτερους να ακολουθήσουν. Δεν θα το πάρουν το μήνυμα, γιατί (είπαμε) πάνε κατευθείαν στο πινακάκι, όμως εσείς καμάρια μου ξέρετε.
Κι αρχινάμε με το Ουκρανία – Βόρεια Μακεδονία στο Βουκουρέστι. Η Ουκρανία στο δεύτερο ημίχρονο με την Ολλανδία έδειξε πραγματάκια. Αλλά και η Βόρεια Μακεδονία δεν το λυπάται. Παίζει ποδόσφαιρο. Θα δούμε όμορφο παιχνίδι. Περιμένω γκολ. Κι από τους από δω και από τους από κει. Δίνω ένα προβάδισμα στους Ουκρανούς του Σεβτσένκο. Και κάπως έτσι θα κάνω το ποντάρισμά μου.
Μετά το πρόγραμμα έχει Δανία – Βέλγιο. Ξέρω ότι παίζουν στην Κοπεγχάγη, ξέρω ότι οι Δανοί θέλουν να κάνουν ένα δώρο στον Ερικσεν, όμως το 2.10+ του διπλού είναι σκάνδαλο. Ιδανική μέρα για σκάνδαλα, αφού είναι και η επέτειος από τη διάρρηξη στο «Γουότεργκεϊτ». Περιμένω τον Λουκάκου να είναι αυτός που θα κάνει όχι δώρο, αλλά αφιέρωση στο φιλαράκι του, που αναρρώνει μερικά χιλιόμετρα παρακείθε. Βέλγιο και στο χαλαρό.
Και κλείνουμε με το ματς Ολλανδίας – Αυστρίας. Οι Ολλανδοί ήταν καλύτεροι απ’ όσο περίμενα στην πρεμιέρα. Αλλά βέβαια τους περίμενα να είναι απογοητευτικοί, οπότε αυτό δεν λέει πολλά. Και να πούμε τη μαύρη αλήθεια, η άμυνα μπάζει, όπως έμπαζε νερά η χώρα πριν φτιαχτούν τα ντάικ που την κρατάνε στην επιφάνεια κόντρα σε κάθε λογική. Για να καταλάβετε, όταν έμενα εκεί, το σπίτι μου ήταν επτά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ούτε ο Μπομπ Σφουγγαράκης να ήμουν. Θα δούμε γκολ και νομίζω πως έτσι ή αλλιώς οι Ολλανδοί θα κερδίσουν.
Αλλά πάλι έφτασα τις χίλιες και βάλε λέξεις. Αν πληρωνόμουν με το μέτρο, θα είχα χτίσει μέγαρο. Σας αφήνω. Τα λέμε αύριο.
