Ποιος να το πει και ποιος να το πιστέψει; Να έχεις κερδίσει τη Σουηδία, να έχεις πάρει εκτός έδρας ισοπαλία από την Ισπανία και να μην είσαι καν δεύτερο φαβορί για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Αλλά βλέπεις, Γεωργία και Κόσοβο σε ισοφάρισαν αργά στα θεωρητικά πιο εύκολα ματς που έχεις δώσει μέχρι τώρα. Αν τα παιχνίδια έληγαν στο 75’, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα θα ήταν δεύτερη στον όμιλο, με δέκα βαθμούς (έχοντας δύο ματς λιγότερα από τους Ισπανούς) και γκολ 5-1. Μέχρι να γίνει όμως αποδεκτή η εισήγησή μου, που έχει ήδη κατατεθεί στη FIFA, πρέπει να μάθουμε να κρατάμε το σκορ μέχρι το 90’.
[stoiximan_desktop keimeno_etaireias=”Matchcombo: Συνδυάζεις διαφορετικές αγορές σε ένα στοίχημα” width=”50%”]
Ενενήντα λεπτά θα κρατήσει, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της στήλης, και ο αποψινός αγώνας Γεωργία – Ελλάδα, ουχί στην Τιφλίδα, αλλά στο Μπατούμι. Που μπορεί να ακούγεται σαν τύπος κυπριακού τυριού, όμως στην πραγματικότητα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γεωργίας και πρωτεύουσα της αυτόνομης Δημοκρατίας της Ατζαρίας. Σπουδαίο λιμάνι. Και παράδεισος του τζόγου. «Λας Βέγκας της Μαύρης Θάλασσας» το λένε οι γνώστες.
Αλλά δεν είστε εδώ για αυτό. Εδώ ήρθαμε να μιλήσουμε για το αποψινό ματς. Υπομονή. Λίγη ακόμα παράκαμψη. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Γιατί είμαι της άποψης πως η παράδοση μετράει στο στοίχημα. Και οι Ελληνες έχουμε σπουδαία παράδοση στο Μπατούμι. Γιατί η Ατζαρία που είπαμε παραπάνω, ίσως σε μερικούς είναι πιο γνωστή ως Κολχίδα. Ξέρετε, εκεί που πήγε ο Ιάσονας, το δικό μας το παλικάρι, το Ελληνάκι, πήρε το Χρυσόμαλλο Δέρας, πήρε την κόρη του βασιλιά Αιήτη και πήρε και διπλό πρόκρισης για τον ίδιον και τους Αργοναύτες του.
Το πρόβλημα δεν ήταν ούτε στο Δέρας με το Χρυσό Μαλλί (τομάρι ιπτάμενου κριαριού που καβαλούσε ο Φρίξος, λέει ο μύθος, που λογικά γράφτηκε υπό την επήρεια δελφικών φύλλων δάφνης) Και φυσικά το πρόβλημα δεν ήταν ούτε στη διπλούρα των Αργοναυτών, που στοίχισε τη δουλειά στον προπονητή των Κόλχων. Το πρόβλημα ήταν πως ο Ιάσονας έφερε μαζί του τη Μήδεια. Γιατί όταν ερωτεύτηκαν ήταν όλα μέλι-γάλα, αλλά η κοπελιά ήταν ψυχοπαθής και κατέληξε να σκοτώσει τα παιδιά τους. Εφαγε κέρατο, το αναγνωρίζω. Αλλά σαν να το παράκανε. Ευτυχώς σκότωσε μόνο τα δύο από τα εφτά παιδιά, αλλιώς δεν θα μιλούσαμε για Μήδεια, αλλά για multi-Μήδεια. Ζητώ ταπεινά συγγνώμη για το φτηνό λογοπαίγνιο. Ας το αφήσουμε πίσω μας και ας προχωρήσουμε. Γιατί ξεφύγαμε πάλι. Πάμε στα στοιχηματικά μας.
Προγνωστικά στοιχήματος
Λέγαμε λοιπόν για την καλή παράδοση των Ελλήνων στο Μπατούμι. Πιστεύω ότι θα συνεχιστεί. Οπως πιστεύω πως επιτέλους η ομάδα μπορεί να κρατήσει απαραβίαστο το τέρμα της. Μία νίκη του 1-0 με 2-0 υπέρ της Ελλάδας θα είναι λουκουμάκι. Γεωργιανό λουκουμάκι. Τσουρτσέλα για τους γνωρίζοντες. Μέχρι και 3.80 πληρώνει το 2+Under 2,5. Αλλά αυτές είναι αποδόσεις για τους άλλους. Τα αδέρφια μου, οι παλιοί, ξέρουν τι παίζουμε εδώ, στα μέρη του Μαστροβάγγου.
Να πω την αμαρτία μου, έψαχνα τον συμπατριώτη του Ιάσονα για να παίξω ως πρώτο σκόρερ. Και από την Ιωλκό (από το Βόλο, ντε) ο μόνος που μας έρχεται είναι ο Δημήτρης ο Λημνιός. Ο οποίος αμφιβάλλω αν θα αγωνιστεί. Αν γίνει καμιά φτιάξη και τον δω στην ενδεκάδα, τον έχω ποντάρει. Να εξηγούμαστε. Μέχρι τότε, πάω με τον Ντίνο Μαυροπάνο. Αψηλό παιδί, θα είναι εκεί στα κόρνερ, δίνει βαρβάτη απόδοση ως πρώτος σκόρερ. Θα τον τιμήσω. Και κυρίως θα ελπίζω στη νίκη. Μην μας πάει πάλι τίποτα ανάποδα. Ανάποδα όπως αυτό το (πέρα για πέρα αληθινό) εστιατόριο στο Μπατούμι. Μεθυσμένοι το σχεδίαζαν;
Πολωνία – Σαν Μαρίνο
Διάβασα ευλαβικά την KINGBET της Παρασκευής. Δεν είχε κόσμο στο συνεργείο, οπότε έφτιαξα καφεδάκι, έβαλα πόδια αναπαυτικά πάνω στο γραφείο και άρχισε το ξεφύλλισμα της εφημερίδας. Δεν θα πω ψέματα. Ξεκίνησα το διάβασμα από το παιχνίδι του Σαν Μαρίνο. Είμαι μεγάλος φαν αυτής της ομάδας. Εχω φανέλα του σπουδαίου Αντι Σέλβα. Ο βασικός λόγος που γουστάρω τόσο το Nations League είναι γιατί ως Σαν Μαρίνο θα έχουμε την ευκαιρία να διεκδικήσουμε μια νίκη σε επίσημο ματς. Ακόμα γιορτάζουμε, κάθε 28η Απριλίου, τη μοναδική μας νίκη, σε εκείνο το φιλικό με το Λίχτενσταϊν το 2004, (προφανώς) με γκολ του Σέλβα. Θα ξαναδούμε νίκη. Το ξέρουμε ότι θα ξαναδούμε. Αλλά αυτό δεν θα γίνει σήμερα.
Ως Σαν Μαρίνο δεν θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε κάτι απόψε στη Βαρσοβία. Οσο κι αν μείνει στον πάγκο ο Λεβαντόφσκι, μπας και βάλει γκολ και κανένας άλλος, ελπίδες δεν υπάρχουν. Γιατί στο ρεπορτάζ της σελίδας 37 διαβάζω πως το Σαν Μαρίνο θα αγωνιστεί με τη δεύτερη ενδεκάδα του. Δεν ήξερα καν ότι έχει δύο ενδεκάδες. Θα προστατέψουμε λέει έξι βασικούς που έχουν κάρτα, ενώ απόντες είναι ο Φάμπιο Τομασίνι και ο Μπεράρντι. Οχι ο Ντομένικο της Σασουόλο. Ο Μάρκο της Μουράτα. Για καλό σκοπό οι αλλαγές, αφού ακολουθεί ματς με την Ανδόρα. Να έχουμε εκεί τους βασικούς. Μπας και διεκδικήσουμε κάτι εκεί. Αν κερδίσουμε την Ανδόρα, θα με δείτε να πανηγυρίζω στο Instagram. Ακολουθήστε με. Θα έχει πράμα να σχολιάσουμε αυτές τις μέρες.
Κοινώς σήμερα πάμε στην Πολωνία για να εισπράξουμε. Καλώς τα παιδιά, καλώς τα, 3-0 (στο δεκάλεπτο). Φοβάμαι πως πάμε για ρεκόρ. Γιατί η μεγαλύτερη σε εύρος νίκη της Εθνικής Πολωνίας είναι 10-0. Τι εννοείτε κόντρα σε ποιον; Κόντρα στο Σαν Μαρίνο, το 2009. Φέτος μπορούν να βάλουν 11. Το απεύχομαι ως οπαδός, το εύχομαι ως παίκτης του στοιχήματος.
Λουξεμβούργο – Σερβία
Η Εθνική Ομάδα του Σαν Μαρίνο αποτελεί έμπνευση. Από το 1990 και το πρώτο της παιχνίδι μέχρι σήμερα έχει 174 ήττες, 7 ισοπαλίες και εκείνη την περήφανη νίκη του 2004. Εχει 765 γκολ παθητικό και 26 ενεργητικό (τα οκτώ από το αλάνι μου, τον Αντι Σέλβα). Τα παιδιά από τα Απέννινα ξέρουν πως είναι ο σάκος του μποξ της Ευρώπης. Αλλά σε κάθε διεθνή διακοπή φοράνε περήφανα τη φανέλα και βαδίζουν προς την ήττα κόντρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Αυτό θέλει άντερα και αξίζει το σεβασμό μας. Και ποιος ξέρει; Ισως κάποια μέρα το Σαν Μαρίνο γίνει Λουξεμβούργο.
[pamestoixima_desktop keimeno_etaireias=”Το παιχνίδι ορίζεται από την αρχή!” width=”50%”]
Το Λουξεμβούργο ήταν και αυτό στην ίδια κατηγορία για δεκαετίες. Ωσπου ξαφνικά έφτιαξε ομάδα. Οι σχεδόν εκατό χιλιάδες Πορτογάλοι μετανάστες έφεραν την ποδοσφαιρική τεχνογνωσία στο Μέγα Δουκάτο. Και πλέον τη σκυτάλη παίρνουν τα παιδιά όσων έφτασαν στη χώρα για να γλιτώσουν από τον Γιουγκοσλαβικό Εμφύλιο. Οι σύλλογοι του Λουξεμβούργου είναι πλέον υπολογίσιμοι αντίπαλοι στα προκριματικά των διοργανώσεων της UEFA. Το ίδιο και η Εθνική. Σύντομα, να μου το θυμηθείτε, θα τους δούμε σε κάποια μεγάλη διοργάνωση και θα ακούσουμε τους τηλεοπτικούς σπορτσκάστερ να ψάχνουν αν λέγονται Λουξεμβούργιοι, Λουξεμβουργιανοί ή Λουξεμβουργέζοι.
Σήμερα το Λουξεμβούργο παίζει το τελευταίο του χαρτί σε αυτήν την προκριματική φάση, κόντρα σε μια Σερβία που μόνο απογοήτευση προκαλεί. Προφανώς θα στηρίξω το Δουκάτο. Να κάνει ένα δωράκι στη συγγενή Πορτογαλία (πρωτοπόρο του γκρουπ). Αλλωστε κατά τους Λουζιτανούς, η Πόλη του Λουξεμβούργου είναι η μεγαλύτερη πορτογαλική πόλη που δεν ανήκει στην Πορτογαλία.
