Στο κυνήγι των οιωνών

Πολύ θα ήθελα να δω τον αποψινό τελικό του EURO 2020 σε κάποια παμπ γεμάτη οπαδούς. Οχι στη Red Lion του Λονδίνου ή τη Blue Moon του Μάντσεστερ. Ούτε καν σε κάποιο μπαρ της Ρώμης και της Νάπολης. Οχι. Θα ήθελα να είμαι σε μια παμπ στη Σκωτία. Οι εφημερίδες από τον μακρινό Βορρά παρακαλούν τον Μαντσίνι να κερδίσει τους Αγγλους. «Δεν θα αντέξουμε άλλα 55 χρόνια να μας το χτυπάνε». Κατάλαβες Ρομπέρτο. Μην το κάνεις για σένα. Για τη φουκαριάρα τη Σκωτία κάντο.

Αλλά έχεις Αγγλία σε τελικό. Αγγλία σε τελικό στο «Γούεμπλεϊ», να σημειώσω. Αν δεν ψάξεις για οιωνούς, συμπτώσεις και τραβηγμένους από τα μαλλιά παραλληλισμούς, δεν κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Εμείς δεν θα πάμε μακριά. Κυρίως επειδή δεν έχω όρεξη να κάνω ιστορικές αναδρομές, όταν ξέρω πως μετά το γράψιμο της στήλης θα πάω παραλία. Ξέρω, θα μου πείτε πως είμαι αντιεπαγγελματίας και άλλα τέτοια όμορφα, αλλά ποσώς με ενδιαφέρει. Ολο στη γκρίνια είστε. Γι’ αυτό σας αγαπώ.

Οχι. Θα ψάξουμε συμπτώσεις σε σχέση με τον τελικό του Κόπα Αμέρικα. Ετσι θα βγάλουμε το στοίχημά μας για απόψε. Που κάθονται όλοι οι σπουδαγμένοι οι τίπστερ της Κίνγκμπετ και σας δίνουν διαβασμένα προγνωστικά στοιχήματος. Ολοι στο Χ το έχουν γιατί «οι ομάδες είναι ισοδύναμες» και «θα παίξουν προσεχτικά» και «η παράταση δεν θα πειράξει κανέναν». Αηδίες. Χαζοί ήταν οι αρχαίοι ημών που άνοιγαν το κουφάρι του ελαφιού και αποφάσιζαν για τις εκστρατείες τους, χωρίς πολλά φρου φρου κι αρώματα; 

Και μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με Ιταλία και Αγγλία. Οι μεν Αγγλοι, φανατικοί αριθμοσοφιστές, χρόνια ψάχνουν τη σύνδεση συμπτώσεων που θα τους φέρει τίτλο. Οι δε Ιταλοί είναι οι πιο προληπτικοί άνθρωποι που μπορείς να συναντήσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι το να πιστεύεις σε προλήψεις είναι μεγάλη γρουσουζιά, όμως οι Ιταλοί το έχουν στο αίμα τους. Για να καταλάβετε, στην πρεμιέρα με την Τουρκία, το πούλμαν της αποστολής έφυγε χωρίς τον Τζανλούκα Βιάλι και γύρισε για να τον πάρει. Εκτοτε, ασφαλώς, πριν από κάθε ματς, για το γούρι, ο Βιάλι επιβιβάζεται αφού ο οδηγός κάνει μερικά μέτρα και ξανανοίξει τις πόρτες. Τόσο τρόμπες. Τους λατρεύω!

Ας βάλουμε λοιπόν αλουμινένια καπελάκια και ας βουτήξουμε στο πηγάδι των οιωνών.

Οιωνός 1ος – Η αναμονή

Περίμενε 28 χρόνια η Αργεντινή για να κερδίσει έναν τίτλο. Κι η Αγγλία περιμένει 55 χρόνια. Οι Αργεντίνοι το έκαναν. Με το πανέμορφο σκάψιμο του Ανχελ Ντι Μαρία, η Αρχεντίνα έσπασε την κατάρα κι επέστρεψε στο θρόνο της, σηκώνοντας το τρόπαιο του Κόπα Αμέρικα. Και να πούμε εδώ ότι οι άτιμοι οι Λατινοαμερικάνοι ξέρουν να φτιάχνουν κούπες. Η καθεμιά ζυγίζει όσο ένα νεογέννητο μοσχάρι. Οχι σαν τα φλώρικα που φτιάχνουμε εις τας Ευρώπας. Να σηκώνεις κούπα και να θες επέμβαση κήλης μετά. Εκεί είναι η ουσία.

Λέγαμε λοιπόν ότι η Αργεντινή έσπασε την κατάρα. Και το έκανε κόντρα στη μεγάλη αντίπαλο. Πόσο ταιριαστό θα ήταν να σπάσει τη δική της κατάρα η Αγγλία δεκαπέντε ώρες αργότερα; Οι οιωνοί ξεκινούν καλά για τους παραδόπιστους Αγγλους.

Ιταλία – Αγγλία: 0-1

Οιωνός 2ος – Η υστεροφημία του αρχηγού

Είστε έτοιμοι για μια ιεροσυλία μεγατόνων; Η απάντηση είναι όχι. Αλλά θα το υποστείτε. Πάντα θεωρούσα τους Times του Λονδίνου ως σοβαρή εφημερίδα. Μάλλον έκανα λάθος. Γιατί σε άρθρο τις προηγούμενες μέρες, ένας επίορκος δημοσιογράφος συνέκρινε τον Λιονέλ Μέσι με τον Χάρι Κέιν. Ελεγε ο τυπάς πως «όπως η υστεροφημία του Μέσι εξαρτάται από την κατάκτηση ενός τίτλου με την Εθνική, το ίδιο ισχύει με τον αρχηγό των Αγγλων: τον Χάρι Κέιν».

Πάμε καλά ρε; Ο μόνος σωστός τρόπος να μπουν αυτοί οι δύο στην ίδια πρόταση είναι να πεις πως «ο Χάρι Κέιν δεν έχει καμία σχέση με τον Λιονέλ Μέσι». Αλλά έτσι για τους τύπους, ας χορέψουμε με ό,τι μουσική μας δόθηκε. Ο θαυματουργός κοντός από το Ροζάριο κατέκτησε αυτό το τρόπαιο που δεν είχε και του έτρωγε τα σωθικά. Τα δάκρυα του Μέσι μετά το τέλος του αγώνα τα είπαν όλα. Ο τρόπος που στο τελευταίο σφύριγμα του Ουρουγουανού όλοι οι συμπαίκτες του έτρεξαν προς αυτόν τα λέει όλα. 

Οι οιωνοί, λοιπόν, λένε πως ο άτιτλος αρχηγός Χάρι Κέιν μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα του ανθρώπου που σήκωσε το βάρος του αριθμού 10 της Αργεντινής με τον τρόπο που δεν έκανε κανείς άλλος μετά τον Ντιέγκο. 

Ιταλία – Αγγλία 0-2

Οιωνός 3ος – Το αουτσάιντερ

Στον τελικό του Κόπα Αμέρικα υπήρχε φαβορί και (υπερτιμολογημένο) αουτσάιντερ. Στο EURO η διαφορά είναι μικρότερη, όμως και πάλι έχουμε ένα φαβορί, την Αγγλία, και ένα αουτσάιντερ, την Ιταλία. Για θυμίστε μου ποιος πήρε το τρόπαιο στο Ρίο; Σωστά. Ήταν η παρέα του Μέσι. Το underdog των στοιχηματικών, που λένε και στο χωριό μου, τους Ανω Τραχανάδες (όποιος πιάσει την αναφορά, αδερφός μου για πάντα). Οπότε αν πάμε με αυτήν τη λογική, τότε πρέπει να δώσουμε τον πόντο στους Ιταλούς.

Ιταλία – Αγγλία 1-2

Οιωνός 4ος – Τύποις και ουσία

Η Αγγλία παίζει ως φιλοξενούμενη στην έδρα της, στο «Γουέμπλεϊ», το πιο εμβληματικό γήπεδο στην Ευρώπη. Τα ξημερώματα η Βραζιλία έπαιζε ως φιλοξενούμενη στην έδρα της, στο «Μαρακανά», το πιο εμβληματικό γήπεδο στη Νότια Αμερική.

Βλέπετε πού το πάω, έτσι; Εχεις τον τυπικά γηπεδούχο κόντρα στον ουσιαστικά γηπεδούχο. Και η φτιάξη δεν σταματά εκεί. Η Βραζιλία έλεγχε το τουρνουά σε κάθε του έκφανση. Πέναλτι θες κύριε Περού; Πριτς! Ποιο VAR και αηδίες. Στα δικά μας, η Αγγλία ελέγχει πολύ λιγότερο τη φάση, όμως ένα ζητηματάκι με κάποιο πέναλτι και κάποιο VAR υπήρχε, σωστά; 

Αυτή η φάση του Στέρλινγκ είναι που δίχασε τους Ευρωπαίους. Οι μισοί θέλουν να κερδίσει η Ιταλία και οι άλλοι μισοί θέλουν να χάσει η Αγγλία. Απλά τα πράγματα.

Στο Κόπα Αμέρικα ο τυπικά γηπεδούχος κέρδισε τον ουσιαστικά γηπεδούχο. Πόντος στην Ιταλία.

Ιταλία – Αγγλία 2-2

Οιωνός 5ος – Οι προπονηταί

Ισοπαλία ως εδώ. Τα κάστανα από τη φωτιά θα βγάλει ο προπονητής (ή ο πορπονητής, όπως λένε και στα Μεσόγεια). Στο Κόπα Αμέρικα είχαμε έναν κόουτς που δεν είχε τίποτα να δείξει στην καριέρα του, κόντρα σε έναν έμπειρο και αποδεδειγμένα αποτελεσματικό. Και ήταν ο πρώτος που θριάμβευσε. 

Ομως θέλω να σταθώ στον ηττημένο. Στον Τίτε. Ο Τίτε ανέλαβε μια διαλυμένη Βραζιλία και την έκανε ομαδάρα. Της άλλαξε άρδην τη φιλοσοφία. Την έβαλε να παίζει άμυνα και μάλιστα με τρόπο που θα ζήλευε κάθε Εθνική της Ευρώπης. Τι έχουν κάνει οι δύο προπονητές των φιναλίστ του EURO; 

Ο μεν Μαντσίνι πήρε μια Ιταλία στο ναδίρ και την έχει κρατήσει αήττητη για δύο χρόνια. Και όλα αυτά ενώ παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο. Οι Βραζιλιάνοι παίζουν άμυνα και οι Ιταλοί παίζουν επίθεση. Τώρα πια τα έχουμε δει όλα.

Ο δε Σάουθγκεϊτ πήρε μια Αγγλία απογοητευτική και την έφερε σε τετράδα Μουντιάλ και σε τελικό EURO. Αλλάζοντας πλήρως τον τρόπο παιχνιδιού.

Σαν να λέμε ισοπαλία, λοιπόν. Τον πόντο δεν τον παίρνει κανείς.

Εν κατακλείδι

Ιταλία – Αγγλία 2-2 λένε οι οιωνοί. Ισοπαλία. Κοίτα να δεις που οι σπουδαγμένοι της Kingbet είχαν δίκιο. ΟΚ. Θα ποντάρουμε στην παράταση κι εμείς. Στο πηγάδι κατουρήσαμε;

Καλό τελικό να έχουμε και θα τα πούμε αύριο με έναν απολογισμό και έναν αποχαιρετισμό. Σύντομο. Ετσι θα σας άφηνε ο Μαστρο-Βάγγος, μωρέ;