Μια ξεπεσμένη βασίλισσα, μια φτωχή συγγενής που θέλει μερίδιο από μια περιουσία που καρπώνεται άλλος, μια παραδοσιακή κομπάρσα που κομπάζει για ένα παρελθόν που κανείς δεν θυμάται και μια πρωτάρα Σταχτοπούτα. Θα μπορούσε να είναι το καστ για το πιο βαρετό παραμύθι όλων των εποχών, όμως στην πραγματικότητα είναι η σύνθεση του Γ’ Ομίλου του Euro 2021. Χωρίς να χρονοτριβούμε με τις εισαγωγές (γιατί θα το κάνουμε αργότερα), πάμε να ρίξουμε μια ματιά και σε αυτό το γκρουπ, γεμάτο ομάδες δίχως σαφή προσανατολισμό και φιλοδοξίες.
Ολλανδία
Το στέμμα ήταν κάποτε γεμάτο διαμάντια. Όπου στέμμα η Εθνική Ολλανδίας. Όπου διαμάντια o Κρόιφ και ο Νέσκενς, ο φαν Μπάστεν και ο Γκούλιτ, ο Μπέργκαμπ και ο Σέιντορφ, ο φαν Πέρσι και ο Ρόμπεν. Θα μπορούσαμε για ώρες να αραδιάζουμε ονόματα, μέχρι να γίνει το κείμενο ολόκληρος τόμος, ολόκληρο «Εγκλημα και Τιμωρία». Η πιο αλέγκρα Εθνική Ομάδα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έχει φτάσει στο σημείο να έχει έναν στόπερ ως τον κορυφαίο της παίκτη. Τον Φίρχιλ φαν Ντάικ, που θα λείψει από το Euro. Την πρώτη μεγάλη διοργάνωση στην οποία πάνε οι «Οράνιε» μετά το θάνατο του πατριάρχη του ολλανδικού ποδοσφαίρου, του τεράστιου Γιόχαν Κρόιφ.
Εζησα πολλά χρόνια στην Ολλανδία. Το 2015 θα μπορούσα να έχω παίξει μπάλα με τον Κρόιφ, αλλά αρρώστησα. Σήμερα βρίζω τον εαυτό μου που πέταξα την ευκαιρία. Και με 40 πυρετό έπρεπε να πάω. Αλλά είμαι φλώρος. Είπα δεν πειράζει. Του χρόνου. Δεν υπήρχε του χρόνου.
Στις 24 Μαρτίου 2016 ένας συνάδελφος μάς ανακοίνωσε το θάνατο του Κρόιφ. Γύρισα το βλέμμα στον Ρομπ, που απλά σηκώθηκε κι έφυγε. Ο Ρομπ γεννήθηκε το 1984 και μεγάλωσε με μια φανέλα του Αγιαξ. Ο Κρόιφ τότε σταματούσε την μπάλα. Ομως είχε ως ήρωα τον «Γιόπι». Πήγα να τον βρω και τον είδα να κλαίει σαν να έχασε έναν συγγενή. Αυτός ήταν για τους Ολλανδούς ο Γιόχαν Κράουφ, όπως είναι η σωστή προφορά του ονόματός του. Μέσα σε μια νύχτα, δίπλα στο σπίτι μου στην Ουτρέχτη εμφανίστηκε ένα γκράφιτι με το πρόσωπό του και θρυλικό νούμερο 14.
Τριακόσιες λέξεις και ούτε ένα σαχλό αστείο. Ούτε ένα βλακώδες λογοπαίγνιο. Δεν γινόταν. Θα αλλάξω ρότα σιγά σιγά. Απλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτήν την ιστορία.
Εκεί λοιπόν που είχες Κρόιφ και Μπέργκαμπ και φαν Νίστελροϊ, τώρα βασίζεσαι στον Βαϊνάλντουμ, τον ντε Γιονγκ και τον Ντεπάι. Κύριε δικαστά, κύριοι ένορκοι, θα ξεκουράσω την υπόθεσή μου (που λένε και οι Αμερικάνοι). Δεν έχω άλλα επιχειρήματα. Αυτή η ομάδα οριακά δικαιούται να φορά την πορτοκαλί φανέλα.
Ακόμα και με αυτό το ρόστερ, ακόμα και με έναν Φρανκ ντε Μπουρ στον πάγκο που δεν έχει αποδείξει τίποτα ως προπονητής, μπορεί να κάνει μια καλή πορεία η Ολλανδία. Είναι φαβορί για την πρωτιά στον (εύκολο) όμιλο και αυτός είναι βεβαιότατα ο στόχος. Αν περάσει ως πρώτη, θα βρει στην επόμενη φάση μία από τις τέσσερις καλύτερες τρίτες των oμίλων. Από τα 15 σενάρια, μόνο πέντε τη φέρνουν αντιμέτωπη με τον τρίτο του έκτου ομίλου, όπου συγκατοικούν Γερμανία, Πορτογαλία και Γαλλία. Πράγμα που σημαίνει ότι με λίγη τύχη, η πρόκριση στην οχτάδα είναι στρωμένη με τριαντάφυλλα. Ή μάλλον με τουλίπες.
*Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις
Προφανώς οι «Οράνιε» είναι σε μεταβατικό στάδιο. Μια πορτοκαλιά που πέταξε λουλούδια, αλλά ο καρπός θέλει ακόμα μια σεζόν. Δεν το έχω με τα αγροτικά. Ελπίζω να δουλεύουν έτσι οι πορτοκαλιές. Αν όχι, το πιάσατε το νόημα. Υπάρχει μια γενιά ιδιαίτερα ταλαντούχα, με μπροστάρηδες τον Ματάις ντε Λιχτ και τον Ράιαν Χράβενμπεργκ, που την επόμενη δεκαετία θα κληθούν να στηρίξουν στον ώμο τους το ολλανδικό ποδόσφαιρο, όμως ακόμα χρειάζεται η συμπαράσταση των γερόλυκων. Σαφώς η απουσία του Γέσπερ Σίλεσεν έφερε να προσθέσει σε αυτήν του φαν Ντάικ κι έτσι ο 39χρονος σχεδόν Μάρτεν Στεκέλενμπουργκ, ο γηραιότερος παίκτης του φετινού Euro, θα είναι κατά πώς φαίνεται ο βασικός τερματοφύλακας των Ολλανδών. Εξαιρετικό επίτευγμα για τον «σέξι Μάρτι» αν σκεφτεί κανείς ότι πριν από έξι μήνες δεν ήταν καν ο βασικός γκολκίπερ του Αγιαξ, μέχρι να βρεθεί ντοπέ ο Αντρέ Ονάνα. Η χαρά του ενός είναι η ντόπα του άλλου, λέει ο λαός. Ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Και ξαφνικά όχι μόνο επέστρεψε στην Εθνική, όχι μόνο λογίζεται βασικός, αλλά αποφάσισε να μην σταματήσει την καριέρα του, μήπως και καταφέρει να είναι στο Μουντιάλ του Κατάρ σε ένα χρόνο, έχοντας πια κλείσει τα 40. Ο λύκος κι αν εγέρασε, που λένε.
Η Ολλανδία είναι θεωρητικά το φαβορί για να περάσει από τον όμιλο ως πρώτη, όμως το ποδόσφαιρο που παίζει βγάζει αμηχανία. Οι δύο σερί αποτυχίες να προκριθεί στο Euro 2016 και στο Μουντιάλ του 2018 την έχουν επηρεάσει. Θα προκριθεί, αλλά αυτός είναι ένας όμιλος που σηκώνει κόντρα.
Ουκρανία
Σε αντίθεση με την Ολλανδία, η Ουκρανία θα έχει το μεγάλο της αστέρι στο Euro. Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα. Ο Αντρέι Σεφτσένκο είναι πλέον ο προπονητής της ομάδας. Ο σπουδαίος Ουκρανός επιθετικός δίκαια κοντράρεται με τον Ολεγκ Μπλαχίν, τον «Ουκρανό Κρόιφ», για τον τίτλο του κορυφαίου Ουκρανού ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, έστω κι αν ο δικός μας Όλεγκ (με δώδεκα χρόνια στην Ελλάδα ως προπονητής) έπαιξε σε όλη του την καριέρα ως μέλος της Εθνικής Σοβιετικής Ενωσης. O «Σέβα» είναι ο σέντερ φορ μας στην ενδεκάδα των προπονητών.
Στα προκριματικά η Ουκρανία ήταν εξαιρετική. Έξι νίκες, δύο ισοπαλίες, καμία ήττα. Πρώτη πρόκριση στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης χωρίς να χρειαστούν μπαράζ. Αλλά παίζει το πιο παλιακό ποδόσφαιρο που μπορεί κανείς να φανταστεί. Και μεταξύ μας, αν βγάλεις από την εξίσωση δύο μοντέρνους ποδοσφαιριστές που διαπρέπουν στην Ευρώπη, τον Ζιντσένκο της Μάντσεστερ Σίτι και τον Μαλινόφσκι της Αταλάντα (άντε και τον Γιαρμολένκο της Γουεστ Χαμ), το υπόλοιπο ρόστερ είναι λες και μπήκε στην ΝτεΛόριαν του Ντοκ Μπράουν, από το «Επιστροφή στο Μέλλον», έτρεξε με 88 μίλια την ώρα και γύρισε στο 1988.
Ο μέσος όρος ηλικίας της ομάδας είναι… τα εννιάμερα και η απουσία του ταχύτατου Κονοπλιάνκα είναι σημαντική. Γιατί τόσα χρόνια έχουμε μάθει την Ουκρανία να ανοίγει ξανά και ξανά την ίδια κονσέρβα. Στο ένα φτερό ο Κονοπλιάνκα, στο άλλο ο Γιαρμολένκο, κι άγιος ο Θεός. Φέτος η ομάδα έχει ταβάνι και δεν είναι πολύ ψηλό.
Αυστρία
Αν πιάσεις κουβέντα με έναν Αυστριακό για μπάλα, με κάποιο τρόπο θα σου θυμίσει ότι η Εθνική Αυστρίας της δεκαετίας του 1920 ήταν η κορυφαία ομάδα του πλανήτη, μαζί με την Ουρουγουάη. Η θρυλική «Βούντερτιμ» του Ματίας Ζίντελαρ, του «Μότσαρτ» του ποδοσφαίρου. Ο τάφος του Μότσαρτ δεν βρέθηκε ποτέ. Και το ποδόσφαιρο της Αυστρίας δεν βρήκε ποτέ ξανά τον εαυτό του, οπότε συνεχίζει να ζει με τις μελωδίες του παρελθόντος.
Από τους 26 παίκτες του κάλεσε ο Φράνκο Φόντα, μόνο έξι δεν αγωνίζονται στο γερμανικό πρωτάθλημα. To ποδοσφαιρικό «Ανσλους» έχει καταβροχθίσει το αυστριακό ποδόσφαιρο και δεν υπάρχει επιστροφή.
Στο ρόστερ ταλέντο υπάρχει. Αλαμπα, Ζάμπιτσερ, Ντράγκοβιτς. Αλλά ως σύνολο δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Δύο φορές έχει συμμετάσχει σε Euro η Αυστρία, δύο φορές έχει αποτύχει να προκριθεί από τον όμιλο. Φέτος ήταν τυχερή και κληρώθηκε στο πιο βατό όμιλο που θα μπορούσε να φανταστεί. Ομως έχω πίστη στους Αυστριακούς. Μπορούν να αποκλειστούν ακόμα κι έτσι.
Βόρεια Μακεδονία
Η Βόρεια Μακεδονία έκανε την υπέρβαση και μόνο με την πρόκριση στην τελική φάση του Euro. Χρειάστηκε αυτήν την ανοησία, τα μπαράζ του Nations League, αλλά ακόμα κι έτσι τα κατάφερε. Είναι η χειρότερη ομάδα του Euro; Ναι. Θα βγει τελευταία στον όμιλο; Πιθανότατα. Είναι εύκολη λεία; Όχι απαραίτητα. Η γειτονική χώρα (για να μην ξεχνιόμαστε) κέρδισε τη Γερμανία στο Ντούισμπουργκ τον Μάρτη και διαθέτει δύο εξαιρετικούς παίκτες. Ο λόγος για τον Γκόραν Πάντεφ, που στα 38 του κάνει πλάκα στις αντίπαλες άμυνες, ακόμα και μ’ αυτό το μαλλί.
Και ο άλλος είναι ο Ελίφ Ελμάς, ο 22χρονος επιθετικός χαφ της Νάπολι. Από εκεί και πέρα, το χάος. Ενας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Χρειάζονται τουλάχιστον τρεις κι ο κούκος κι οι γείτονες δεν διαθέτουν ούτε αυτούς.
Οι «Λύγκες» (έχουν το τέλειο παρατσούκλι, ρε φίλε) θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους, όμως με λίγη διαπραγμάτευση, τιμή θα βρεθεί.
