Εδώ είμαστε και πάλι. Μεγάλη διοργάνωση ήρθε, ο μάστορας της Kingbet έκανε πάλι κατάληψη στα πληκτρολόγια. Είτε το θέλετε είτε όχι, θα με έχετε συντροφιά μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στις 18 Δεκέμβρη. Θα μετράμε αντίστροφα σαν τη γνωστή αλυσίδα καταστημάτων με παιχνίδια (να μου δώσει χορηγία αν θέλει να πω το όνομά της). Σαράντα μέρες για τα Χριστούγεννα, 33 για να γλιτώσουμε από τον Μαστρο-Βάγγο.
Το Μουντιάλ του Κατάρ είναι ιδιάζουσα περίπτωση. Προκύπτουν ζητήματα ηθικής. Να ακολουθήσω τη γραμμή Καντονά και να μην παρακολουθήσω λεπτό του τουρνουά, ή να πάω με το μέρος του Γκάρι Νέβιλ και να πω ότι ξεχνάω όλες τις ανορθογραφίες επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο; Νομίζω ότι η καλύτερη λύση είναι αυτή που ακολουθούν οι περισσότεροι. Βλέπω τα ματς, αλλά δεν στηρίζω τη διοργάνωση καθαυτή. Είμαστε Έλληνες, διάολε. Εφηύραμε τις μεσοβέζικες λύσεις.
Για να σώσουμε κάτι από την ψυχούλα μας, βέβαια, πρέπει να φωνάζουμε κάθε τόσο για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Κατάρ. Προειδοποιώ ότι το παρόν κείμενο είναι μια ευγενής μίξη ψυχοπλακώματος και κακού χιούμορ. Αν ψάχνετε τις εκτιμήσεις μου για μακροχρόνια στοιχήματα Μουντιάλ, τότε περιμένετε τα επόμενά μου μπλογκ, όπου θα μιλήσουμε για μακροχρόνια σε παίκτες, ομάδες και ειδικά στοιχήματα. Αλλά, μεταξύ μας, πιο ασφαλείς είστε αν διαβάσετε κάποιον από τους άλλους αρθρογράφους της Kingbet. Εγώ ένας απλός μάστορας είμαι. Εδώ κάνουμε κουβέντα καφενείου. Μην πάρω και κανέναν στο λαιμό μου, δηλαδή. Το σημερινό κείμενο είναι για όλους όσοι έχουν καιρό για χάσιμο και γουστάρουν μια βουτιά στην παράνοια. Οι υπόλοιποι έχετε το ελεύθερο από εμένα να αποχωρήσετε από τη σελίδα.
ΠΡΟΣΦΟΡΑ* ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ! ΔΩΡΕΑΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ!
Ουαί υμίν (και ημίν)
Τώρα που μείναμε μόνο εμείς κι εμείς, θα σας πω κάτι, αλλά μην το μεταφέρετε σε όσους έφυγαν. Μόνο εσάς συμπαθώ. Είστε οι εκλεκτοί μου.
Έλεγα λοιπόν ότι το Μουντιάλ θα το παρακολουθήσω. Όμως δεν πρόκειται να δώσω ούτε ένα ευρώ στη διοργάνωση. Δεν θα πληρώσω το συνδρομητικό κανάλι που θα δείχνει τους αγώνες. Θα δω ό,τι υπάρχει στο ελεύθερο. Δεν θα αγοράσω το άλμπουμ της Panini, το οποίο παίρνω ανελλιπώς και απαρέγκλιτα από το 1994. Αλλά στα σχεδόν σαράντα χρόνια μου σε αυτόν τον πλανήτη, θυμάμαι μόνο επτά διοργανώσεις. Και από αυτές, στη μία ήμουν πιτσιρίκι, οπότε έχω μόνο εικόνες στο μυαλό και σε άλλη μία ήμουν φαντάρος, άρα έχασα και από εκεί πολύ πράγμα. Δεν τους χαρίζω το Μουντιάλ μου.
Θα μου πείτε, πολύ που νοιάστηκε η FIFA για το αν αγοράσω πράγματά της. Θα τα πάρει μια χαρά από τους χορηγούς. Πρώτον, ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να διακόψετε; Δεύτερον, αυτό είναι κάπως υποκριτικό. Χρόνια τώρα βλέπουμε ματς της Μάντσεστερ Σίτι, της Παρί Σεν Ζερμέν, της Νιουκάστλ και άλλων τόσων ομάδων που είτε είναι ιδιοκτησία κάποιου απολυταρχικού μονάρχη του Κόλπου είτε παίρνουν χορηγίες από εταιρίες που ανήκουν σε κάποιον εμίρη ή χαλίφη.
Να πω την αμαρτία μου; Το 1999 πήγα για πρώτη φορά στο Μάντσεστερ. Η Γιουνάιτεντ είχε μόλις πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ. Η Σίτι είχε ανέβει από την τότε Division 2 (σήμερινή League One), με δύο γκολ στις καθυστερήσεις του τελικού των πλέι οφ. Προφανώς, επειδή είμαι μαζοχιστής, αγάπησα τη Σίτι. Και όταν την ομάδα αγόρασε ο σεΐχης Μανσούρ, πήγα στο γήπεδο με κελεμπία. Ναι, το έκανα. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να συνδυάσεις τη σαλοπέτα του μάστορα με κελεμπία; Άλλο να σας τα λέω και άλλο να το βλέπετε. Οπότε ναι, είμαι υποκριτής.
Οπότε το Μουντιάλ θα το δω. Τις μισές φορές θα φωνάζω για την αμπαλοσύνη των παικτών, ως Έλλην οπαδός που σέβεται τον εαυτό του (μα να παίζει βασικός στην Εθνική Βραζιλίας ο Φρεντ, o Νατσούρας του Μπέλο Οριζόντε;) και τις άλλες μισές για τους εργάτες που σκοτώθηκαν ή δολοφονήθηκαν στα έργα του Μουντιάλ. Ανάλογα με την οπτική του καθενός.
Ας μην πήγαιναν
Πολλοί ποδοσφαιριστές και πολλοί οπαδοί φωνάζουν για τη διοργάνωση του Κατάρ. Όταν κάποιος παίκτης μιλάει για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους διοργανωτές, ξεπετάγονται φωνές μέσω σχολίων σε σόσιαλ μίντια. «Ας μην πήγαινες, μάνα μου». Εύκολο να το λες. Το Μουντιάλ είναι το Ιερό Δισκοπότηρο του ποδοσφαίρου. Πες σε έναν ποδοσφαιριστή να προδώσει το όνειρό του.
Ο Γιόχαν Κρόιφ, θα πείτε, δεν πήγε στο Μουντιάλ του 1978, στην Αργεντινή, προκειμένου να μην παρέχει νομιμοποίηση στο καθεστώς Βιντέλα. Όμως μέχρι και ο ίδιος ο «Γιόπι» (τον οποίο υπεραγαπώ) έβαλε για μια στιγμή τους χορηγούς πάνω από την ομάδα. Το 1974 απείλησε να μην πάει στο Μουντιάλ της Γερμανίας αν έπρεπε να φορέσει τη φανέλα της Adidas, αφού εκείνος είχε συμφωνία με την Puma. Και τελικά όλοι οι Ολλανδοί φόρεσαν τις τρεις ρίγες της Adi και ο Κρόιφ μία ειδικά διαμορφωμένη φανέλα με δύο ρίγες.
Σημειωτέον, η Adidas και η Puma ιδρύθηκαν από δύο αδέρφια, τον Άντι και τον Ρούντι Ντάσλερ, οι οποίοι ήταν στα μαχαίρια και οι σχέσεις μεταξύ των δύο οικογενειών δεν αποκαταστάθηκαν παρά πολλά χρόνια μετά τον θάνατο των ίδιων και των παιδιών τους. Οι οικογενειακές σχέσεις δεν χαλάνε για τα παπούτσια, ρε [εθελούσια λογοκρισία].
Το μεγαλύτερο φάουλ της FIFA
Να λες ότι κάτι είναι το σπουδαιότερο σκάνδαλο της FIFA είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Γιατί αν κάτι η FIFA κάνει σωστά εδώ και 100 χρόνια, είναι να δημιουργεί σκάνδαλα. Χρηματισμοί, παροχή κάλυψης σε χούντες (βλέπε Βιντέλα, βλέπε Πινοτσέτ), σεξιστικά και ρατσιστικά σχόλια, παρέμβαση στους νόμους ολάκερων χωρών. Το 2014, η FIFA εξανάγκασε τη Βραζιλία να επιτρέψει την πώληση αλκοόλ στα γήπεδα για χάρη των χορηγών της. Κάτι που είχε απαγορευτεί δια νόμου, αφού τα κρούσματα βίας μεταξύ οπαδών αυξάνονταν όσο αυξανόταν και η συσσώρευση αλκοόλ στο αίμα. Στον Πλούτωνα οι νόμοι σας και στον Άδη η ασφάλεια. Εμείς θέλουμε να πουλάμε μπίρα. Αν μπορεί να χαρακτηριστεί μπίρα το νερόπλυμα που πουλάει ο εν λόγω χορηγός (ζητώ δημόσια συγγνώμη από την Kingbet, που ήδη έχω απομακρύνει τουλάχιστον τρεις πιθανούς διαφημιζόμενους).
Το Μουντιάλ του Κατάρ είναι δέκα φορές χειρότερο από όλα αυτά. Έχεις επιβεβαιωμένο χρηματισμό. Έχεις χιλιάδες νεκρούς εργάτες. Έχεις μέχρι και σήμερα ανθρώπους της διοργάνωσης να αποκαλούν την ομοφυλοφιλία «ασθένεια πειραγμένων μυαλών». Έχεις τη νούμερο ένα Αρχή του ποδοσφαίρου να βάζει την υγεία των αθλητών και την ασφάλεια των φιλάθλων σε ένα ζύγι, που γέρνει εύκολα εις βάρος τους αν στην άλλη πλευρά πέσουν κάμποσα εκατομμύρια ελβετικά φράγκα. Πάντα ελβετικά. Η ουδετερότητα σας μάρανε… Στο Μουντιάλ του Κατάρ κάνεις μπίνγκο διαφθοράς χωρίς καν να κοπιάσεις.
Αλλά τι περιμέναμε; Μιλάμε για τη FIFA. Τα επίπεδα πώρωσης του οργανισμού είναι γραμμένα στο DNA του. Μιλάμε για την ομοσπονδία που χρηματοδότησε την ταινία «Ενωμένα Πάθη». Πρώτον, ο τίτλος είναι κακός. Θυμίζει κακή ερωτική κομεντί των 90s με τη Μεγκ Ράιαν και τον Άλεκ Μπόλντγουιν. Είναι ακόμα χειρότερο. Είναι μία αγιογραφία της FIFA και των παραγόντων της. Γιατί όταν βάζω να δω μια ταινία για το ποδόσφαιρο, δεν με νοιάζει ο αθλητής. Δεν με νοιάζει το γκολ. Με νοιάζει ο παράγοντας και αν το συμβόλαιο υπογράφτηκε σε γραφείο ή σε μπαρ. Άμα πιάνεις τον σφυγμό του κόσμου…
Πολύ ασχοληθήκαμε με τους παράγοντες. Στο εξής οι αθλητές θα είναι στο επίκεντρο. Θα τα πούμε αύριο με την πρώτη πρόβλεψη, κατευθείαν από τη μαγική μου σφαίρα.
