Η κόλαση είναι οι άλλοι, σου λέει ο κύριος Σαρτρ. Βλακείες, Ζαν-Πολ μου. Βλακείες. Η κόλαση είναι να βλέπεις την ταμπέλα με τις καθυστερήσεις να σηκώνεται ενώ η ομάδα σου είναι πίσω στο σκορ. Αλλά στην μπάλα και στο στοίχημα η κόλαση κι ο παράδεισος είναι τόσο μα τόσο κοντά. Να σε ρουφάει ο αποκλεισμός σα μαύρη τρύπα κι εσύ να κρατιέσαι στο μητρικό σκάφος με νύχια και με δόντια για να μη χάσεις την επαφή με τον χωροχρόνο.
Πέντε λεπτά είναι υπεραρκετά. Το έμαθα το 2012, όταν έβλεπα το ματς της Μάντσεστερ Σίτι με την ΚΠΡ (ναι, εκείνο το ματς). Η ΚΠΡ νικούσε 2-1 μέχρι που κάποιο πουλί πήγε και στούκαρε πάνω στο δορυφορικό πιάτο. Πέντε λεπτά έκανε να επιστρέψει το σήμα. Η πρώτη εικόνα που είδαμε σαν άνοιξε η οθόνη ήταν χιλιάδες οπαδούς να μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο πανηγυρίζοντας. Πέντε λεπτά.
Εχθές, λοιπόν, η Ισπανία ήταν μπροστά με 3-1 στο 85’. Με ανατροπή, αφού όλα άρχισαν από εκείνο το απίθανο αυτογκόλ του Πέδρι. Και ναι, ήταν του Πέδρι. Σύμφωνοι, η μεγαλύτερη μερίδα ευθύνης ανήκει στον Ουνάι Σιμόν, αλλά υπάρχουν δύο μεγάλα «αλλά». Πρώτον, όταν πασάρεις στον τερματοφύλακα, η μπάλα δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να έχει κατεύθυνση προς το τέρμα. Πολλώ δε μάλλον αν βάζεις φάλτσα. Και δεύτερον, άσχημα κοντρόλ κάνουν όλοι. Και ο Μέσι κι ο Ρονάλντο κι ο Θεός ο ίδιος (δηλαδή ο Μαραντόνα) έχουν χάσει κοντρόλ. Μόνο που το λάθος του τερματοφύλακα γράφει. Γι’ αυτό να μας αγαπάτε εμάς τους τερματοφύλακες. Είμαστε παράξενα παιδιά. Γλυκές ψυχούλες.
Και που λέτε, η Ισπανία ήταν μπροστά με 3-1. Πάει, μας τελείωσε η Κροατία, σκέφτηκα. Ωσπου στο 85’ ο Ορσιτς μείωσε. Κι εκεί βλέπεις τη δύναμη του μομέντουμ. Το νιώσαμε ότι γίνεται. Οτι μπορεί το ενδεχόμενο της παράτασης να μην είναι τόσο απίθανο. Και να σου ο Πάσαλιτς στις καθυστερήσεις να σου κάνει το 3-3. Στην παράταση ήταν μια νέα μπαλατζάδα του μομέντουμ που μας έδωσε το τελικό 5-3 της Ισπανίας. Γιατί το μομέντουμ είναι σαν την παλίρροια. Αλλοτε έχει πλημμυρίδα και άλλοτε άμπωτη. Κι εμείς πρέπει να διαβάσουμε καλά το δελτίο καιρού για να ποντάρουμε. Μερικές φορές κυριολεκτικά, γιατί μια βροχή μπορεί να αλλάξει ένα ματς.
Και μετά η Γαλλία. Βρέθηκε πίσω στο σκορ κόντρα στην Ελβετία από την κεφαλιά του Σεφέροβιτς. Οι Γάλλοι έχουν καλύτερο ρόστερ. Προφανώς. Είχαν το καλύτερο και πιο βαθύ ρόστερ στο EURO 2020. Αλλά ήταν για ακόμα μια φορά κάκιστοι στο γήπεδο. Τους έλειπε ξεκάθαρα μια σπίθα. Μια σπίθα να ανάψει τη λαμπάδα του μομέντουμ. Λαμπάδα στο μπόι του Ουγκό Γιορίς, είναι και 1,88, ζωή να ’χει.
Ο διαιτητής κλήθηκε να πάει στην οθόνη του VAR. Και γύρισε δείχνοντας τη βούλα. Και την έδειξε με μανία. Με μίσος. Τι το ’χες παίξει ρε Ραπαλίνι κι είχες αυτό το βλέμμα;
Εκεί το γκολ ίσως σήμαινε Game Over. Και το ποδόσφαιρο δεν είναι ουφάδικο, να βάλεις ακόμα ένα κατοστάρικο για ένα ακόμα continue. Αλλά ο Ουγκό ο Γιορίς έπεσε στα δεξιά του και την καπάκωσε, ο μάγκας.
Το ωρολόγιον έδειχνε 55’. Αλλά η ζυγαριά πλέον μαρτυρούσε γαλλικό μομέντουμ. Πέντε λεπτά μετά, ο Καρίμ ο Μπενζεμά, αυτό το καλόπαιδο από τη Λυών, είχε τινάξει δις τα δίχτυα του Ζόμερ, όπως η μάνα μου τινάζει τα χαλιά κάθε Απρίλη.
Λίγο μετά ο Πογκμπά έβαλε και τρίτο. Και λες τέλος. Το ντεζά βου θέλει τον χρόνο του για να δουλέψει. Δυο φορές σε μία μέρα; Μάλιστα, κύριε! Δυο φορές σε μία μέρα.
Σεφέροβιτς στο 81’, Γκαβράνοβιτς μόλις ο βοηθός σήκωνε τον πίνακα με τα φωτεινά λαμπάκια. Παράταση, κύριοι.
Στην παράταση ένα πράγμα ήταν προφανές: ο Κιλιάν Μ’Μπαπέ, ο άνθρωπος που έχει όλα τα φόντα να γίνει ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, ήταν γεμάτος άγχος. Το πρώτο του τουρνουά ως ο de facto ηγέτης της Γαλλίας. Στα 22 του. Ως και ο Ναπολέων έπρεπε να τριανταρίσει για να γίνει ηγεμόνας των Φραντσέζων. Μην τα θέλουμε όλα δικά μας.
Και τα 390 λεπτά του EURO στη νεανική του πλάτη, τέσσερα ολάκερα ματς χωρίς γκολ, χωρίς πραγματική συνεισφορά στο παιχνίδι, τον βάραιναν. Αλλά στα πέναλτι ο Ντεσάμ τον έστειλε να εκτελέσει το τελευταίο. Το πέμπτο. Το πιο σημαντικό από όλα. Οταν η μπάλα ζυγίζει όσο μια Γαλλία ολόκληρη. Και ο μικρός το έχασε.
Ετσι χτίζονται οι ποδοσφαιρικές ιστορίες. Το πώς θα τον θυμόμαστε σε τριάντα χρόνια θα κριθεί από το πόσο θα καταφέρει να φτιάξει έναν μύθο μεγαλύτερο από ένα χαμένο πέναλτι. Ο Σόκρατες κι ο Πλατινί έχασαν πέναλτι στον προημιτελικό του Μουντιάλ ’86. Αλλά ήταν μεγαλύτεροι από αυτό. Ο φαν Μπάστεν έχασε πέναλτι στο EURO ‘92. Αλλά ήταν μεγαλύτερος από αυτό. Ομως η υστεροφημία του (επίσης σπουδαίου) Ρομπέρτο Μπάτζο φέρει σαν λεκέ το πέναλτι του 1994.
Η στιγμή που ο Ζόμερ πιάνει το πέναλτι του Μπενζεμά ήταν βγαλμένη από τα ποδοσφαιρικά παραμύθια. Από τα κόμικς του Roy of the Rovers και του Eric Castel. O σταρ χάνει το πέναλτι. Κλασική συνταγή δεύτερης πράξης δράματος. Και περιμένεις αν η κάθαρση θα έρθει ή αν θα έχουμε ένα πραγματικά λυπημένο τέλος. Οπως όταν ο πραγματικός Καράτε Κιντ, ο Τζόνι Λόρενς, έχασε από την καταφανώς αντικανονική κλωτσιά του Ντάνιελ Λαρούσο, που μου έγινε και ήρωας, πανάθεμά τον.
Η Ελβετία είναι στην επόμενη φάση. Κι ας έχει μετριότατη άμυνα, με τρύπες μεγαλύτερες από τις τρύπες των τυριών της. Και είναι απόδειξη πως βλέπουμε το πιο όμορφο EURO που έχουμε δει ποτέ.
Προγνωστικά EURO
Ολοι περιμένουν αυτό το ματς. Εδώ και μέρες το μόνο που ακούω είναι για το Αγγλία – Γερμανία στο «Γουέμπλεϊ». Κανείς δεν νοιαζόταν για τα χθεσινά παιχνίδια, που αποδείχθηκαν ματσάρες. Ολοι περίμεναν τους Άγγλους και τους Γερμανούς. Αυτούς ξέρουμε, αυτούς εμπιστευόμαστε. Και ξέρετε κάτι; Φοβάμαι πως από την τόση αναμονή και την τόση ανυπομονησία, στο τέλος θα δούμε μια πανάκριβη αλλά άγευστη σούπα.
Γερμανοί και Άγγλοι ήταν απογοητευτικοί στη φάση των ομίλων. Πάρ’ τον έναν και χτύπα τον Αγγλον. Πώς να ποντάρεις σήμερα; Θα σας πω. Θα ποντάρω στο βρετανικό κόμπλεξ. Στην πρόκριση της Γερμανίας. Θα είναι στην κανονική διάρκεια; Στην παράταση; Δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει να αποκλειστεί η Αγγλία στους «16», όπως έχω παίξει από την αρχή του τουρνουά και με πυροβολούν όλοι οι Αγγλόφιλοι. Πολύ θα το χαρώ αν γίνει, να ξέρετε.
Οσο για το άλλο ματς της ημέρας, η Σουηδία είναι ομάδα πιστή στο σύστημα. Στρωμένη και αποτελεσματική. Η Ουκρανία έχει πολύ ταλέντο, αλλά ξεχειλίζει από φανφάρα. Πάμε με τη Σουηδία. Δεν θέλει και πολλή ανάλυση. Είπαμε. Για καλές στοιχηματικές συμβουλές, έχουμε ένα μάτσο ικανότατους τίπστερ. Εγώ ένας απλός μάστορας είμαι.
