Να πάμε σπίτια μας ρε παιδιά

Μισώ τη φράση πρόωρος τελικός. Τη σιχαίνομαι. Για μένα ο τελικός είναι σαν το ιππικό: έρχεται πάντα στην ώρα του. Οι άλλοι είναι απλά σφετεριστές. Δεν θέλετε να αποκλείεστε από έναν ισάξιο αντίπαλο στις πρώτες φάσεις των νοκ άουτ; Να φτιάξετε ομάδα να νικάει και τις κληρώσεις. Ορίστε μας.

Εχοντας πει αυτό, σήμερα έχουμε ένα ματς που θα μπορούσα να το φανταστώ ως τον τελικό της διοργάνωσης. Βέλγιο και Πορτογαλία έχουν, μαζί με τη Γαλλία, τις εντυπωσιακότερες ενδεκάδες του EURO 2020. Οι δύο μεγάλοι υποψήφιοι για το βραβείο του πρώτου σκόρερ, Κριστιάνο Ρονάλντο και Ρομέλου Λουκάκου κοντράρονται στη Βουδαπέστη.

Στη Βουδαπέστη. Ακούτε Γαλλάκια; Βουδαπέστη. Που, δεν θα το πιστέψετε, είναι εντελώς άλλο μέρος από το Βουκουρέστι. Είδαν «Βου» τα βλαμμένα και πήγαν Ρουμανία να δουν την ομάδα τους, η οποία έπαιζε 600 χιλιόμετρα παρακείθε.

Αλλά έλεγα ότι Λουκάκου και Ρονάλντο έρχονται σήμερα αντιμέτωποι. Ο Βέλγος έχει τρία γκολ. Του Πορτογάλου τόσα είναι μόνο τα εύστοχα πέναλτι, ενώ έχει άλλα δυο με το αριστερό, έτσι για το καλό. Σήμερα μου έχει κολλήσει στο μυαλό ότι θα χάσει πέναλτι ο σταρ της Γιουβέντους. Θες στο ενενηντάλεπτο, θες στην παράταση, θες ακόμα πιο μετά. Το ‘χω δει όνειρο. Βλέπεις περίεργα όνειρα θα μου πεις. Αυτό δεν είναι τίποτα. Εδώ έχω δει πως μπαίνω σε ταξί και οδηγεί η Κανέλλη και μου αναλύει το Κεφάλαιο του Μαρξ. Τόση ψυχεδέλεια.

Φυσικά δεν είναι μόνο αυτοί οι δύο. Και οι δύο ομάδες έχουν τρομακτική δύναμη από τη μέση και μπροστά. Από τη μία έχεις Αζάρ, έχεις Καράσκο, έχεις τον αγαπημένο μου άνθρωπο στο σύμπαν (συγγνώμη μαμά) τον Κέβιν Ντε Μπρόινε. Από την αλλη έχει Μπρούνο Φερνάντες, Ζότα, Μπερνάρντο Σίλβα. Και η λίστα συνεχίζεται, αλλά μου είπαν πως τελικά δεν πληρώνομαι με τη λέξη, οπότε δεν θα κάτσω να τα γράψω όλα τα ονόματα στο τσάμπα.

Δεν ξέρω πού θα κάτσει η μπίλια. Ούτε αν θα έχουμε νικητή στα ενενήντα. Που το εύχομαι ολόψυχα. Οπως και χθες, έτσι και σήμερα, θα δω το βραδινό ματς με τα φιλαράκια μου, τη Δήμητρα και τον Θάνο. Εχθές ξενυχτήσαμε μέχρι να πάμε σπίτια μας. Δεν αντέχω δεύτερο σερί. 

*Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Αλλά το φοβάμαι. Φοβάμαι ότι σήμερα θα δούμε και πέναλτι και θα ελέγχουμε την ώρα και τα δρομολόγια των λεωφορείων και του τρένου, συγχρονίζοντας τα ρολόγια μας με το αστρονομικό ρολόι της Πράγας (στην κεντρική φωτογραφία). Προσωπικά θα κρατήσω το ποντάρισμα για το live, γιατί εδώ που τα λέμε με τον Θάνο και τη Δήμητρα το βράδυ μόνο για στοίχημα θα μιλάμε, αλλά θα βάλω κάτι ψιλά στην πρόκριση του Βελγίου στα πέναλτι, στο 11.50 από το Pamestoixima.gr. Και όταν πάει ο Ρονάλντο στην μπάλα, θα παίξω στο live το άστοχο, έτσι για το όνειρο ρε γαμώτο.

Πιο θελκτικό στοιχηματικά είναι το ματς της Ολλανδίας με την Τσεχία. Οι Ολλανδοί έχουν μόνο νίκες κι ωστόσο ο κόσμος γκρινιάζει. Στη δε Τσεχία υπάρχει ομοψυχία και ένας μαγικός Σικ να σκοράρει με κάθε τρόπο, ακόμα και όταν αιμορραγεί ποτάμια από τη μύτη. Τους Τσέχους τους έχω ικανούς για την έκπληξη, αλλά νομίζω ότι θα πάνε όπως οι Αυστριακοί. Μια ισοπαλία (ας πούμε 1-1 με σκόρερ Ντεπάι και Σικ) και νίκη της Ολλανδίας στην παράταση. Τι; Θέλετε και σκόρερ στην παράταση; Πολύ ωραία. Δύο γκολ στην παράταση. Από φαν Άνχολτ και Χράβενμπερχ. Φχαριστηθήκατε; Ολα μασημένα πια.

Να πούμε μια κουβέντα και για τα χθεσινά; Η Ιταλία μας έβγαλε την πίστη και μας κόστισε ένα πολύ καλό ταμειάκι. Είχα συνδυάσει το 2 και over 1,5 της εκπληκτικής Δανίας με τη νίκη των Ιταλών με δύο γκολ διαφορά. Αν το γκολ του Κιέζα στην παράταση το είχε βάλει η Ιταλία πριν το 70’ θα είχε ανοίξει η κάνουλα. Τρία τουλάχιστον θα έγραφε το κοντέρ. Ο Κιέζα πρέπει να είναι βασικός στο επόμενο ματς. Μ’ αρέσει ο Μπεράρντι, αλλά μέχρι να ξεκλειδώσει την πίστα και να μάθει κι άλλη κίνηση πέρα από το «κόβω προς τα αριστερά, γιατί το δεξί το έχω μόνο για ποδαρικό την Πρωτοχρονιά» δεν μπορεί να ξεκινάει αντί του Κιέζα. Κι επίσης, δεν με ενδιαφέρει πόσο ακριβός είναι ο Βεράτι. Η τριάδα Λοκατέλι, Μπαρέλα, Ζορζίνιο δουλεύει. Και πρώτη αλλαγή ο Πεσίνα. Λίγο λιγότερες εμμονές και αυτή η ομάδα είναι για ψηλά.

Οσο για τη Δανία, τι να πεις; Για εμένα είναι darkhorse αουτσάιντερ ακόμα και για τον τίτλο. Σε έναν τέλειο κόσμο θα το σήκωνε. Κι όχι μόνο για τον Ερικσεν, αλλά για την ενότητα και την ομοψυχία αυτού του γκρουπ παιχτών. Ο κόσμος μας, δεν ξέρω αν θα σας το χαλάσω, δεν είναι τέλειος. Αλλά ό,τι και να γίνει, η Δανία είναι η ομάδα όλων μας σε αυτό το τουρνουά. Εκτός από τους Σουηδούς. Διακόσια χρόνια πόλεμοι δεν ξεχνιούνται έτσι. Κι ας ανταλλάσσουμε δωδεκάρια στη Γιουροβίζιον. Άλλο αυτό.