H ισπανική νέα εποχή

O πέμπτος όμιλος είναι παράξενος. Τέσσερις ομάδες των οποίων το πάτωμα και το ταβάνι έχουν μεγάλη απόσταση. Σαν νεοκλασικό στο Μαρούσι ένα πράγμα. Ισπανία, Πολωνία, Σουηδία και Σλοβακία συνθέτουν ένα γκρουπ που μπορεί να μας δώσει ένα από τα πιο αμφίρροπα φινάλε στην πρώτη φάση του Euro 2021. Κι εσείς θέλετε να σας κάνω προβλέψεις, ε; Αντε, ας βγάλω εγώ πάλι το φίδι απ’ την τρύπα.

Ισπανία

Επιτρέψτε μου να σας μιλήσω για τη φίλη μου την Κωνσταντίνα. Ξέρω, κάθε μέρα μιλάω για έναν άλλο φίλο μου. Έχω μεγάλο κύκλο, τι να κάνουμε. Η Κωνσταντίνα ζούσε στη Βαρκελώνη. Και κάποια στιγμή ρώτησε μια ντόπια συναδέλφισσα τι μουσική ακούει. Και λέει η αθεόφοβη ότι ακούει «νέου άχε». Τι είναι αυτό το ρημάδι το «νέου άχε»; Με τα πολλά κατάλαβε η Κωνσταντίνα πως εννοούσε new age. Αλλά στα ισπανικά. Οχι Νιου Έιτζ. Ούτε καν Εδάδ Νουέβα. Τόσο γέλασε η Κωνσταντίνα, που άρχισε να υπογράφει ως Νέου Άχε. Νέα εποχή στα αγγλικά, με ισπανική προφορά και ελληνικούς χαρακτήρες.

Η Εθνική Ισπανίας μπαίνει ξεκάθαρα σε μια νέου άχε. Μια πολύ παράξενη άχε, εδώ που τα λέμε. Γιατί ο Λουίς Ενρίκε αποφάσισε να πάει στο Euro χωρίς ούτε έναν παίχτη της Ρεάλ Μαδρίτης. Η Ισπανία είχε πάει σε δέκα Euro και δεκαπέντε Μουντιάλ πριν από αυτό. Σε όλα υπήρχε ένας τουλάχιστον ποδοσφαιριστής της Ρεάλ. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 ήταν ένας μονάχα, ο Λούις Μολόνι. Στο Euro 1988 οι οκτώ από τους είκοσι της αποστολής έπαιζαν στους «Μερένχες». Το ’88 ο Ενρίκε ξεκινούσε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής, με τη Σπόρτινγκ Χιχόν. Τρία χρόνια μετά θα έπαιρνε μεταγραφή για τη Ρεάλ. Πήγε στο Μουντιάλ ως Μαδριλένος το 1994. Αλλά το 1996 ακολούθησε την αμφίδρομα προδοτική διαδρομή για τη Βαρκελώνη και την Μπαρτσελόνα.

Τα πιθανά ενδεχόμενα είναι δύο. Είτε η Ρεάλ δεν έχει καλούς Ισπανούς ποδοσφαιριστές, είτε ο Ενρίκε έχει κόμπλεξ. Δεν θα πάρω θέση. Ούτε θα υπονοήσω κάτι αναφορικά με την επιλογή του να καλέσει μόνο 24 παίκτες από τους 26 που είχε δικαίωμα. Μπορεί να έχει αγοραφοβία το παιδί. Μπορεί το 24 να είναι το τυχερό του νούμερο.

Ούτε θα πω οτιδήποτε σχετικά με τους πέντε επιπλέον παίκτες που κάλεσε ώστε να είναι σε επιφυλακή, μπας και υπάρξουν κρούσματα περισσότερα κορονοϊού, όπως συνέβη με τον Σέρχιο Μπουσκέτς. Στην επιπλέον αυτήν πεντάδα κάλεσε έναν παίκτη της Βιγιαρεάλ, έναν της Λιντς, έναν της Γουεστ Χαμ, έναν της Βαλένθια και έναν της Θέλτα.

Μεταξύ μας, πιο πιθανό είναι να καλέσει τον Καρλίτος του Παναθηναϊκού ή τον Σαρντινέρο του ΟΦΗ, παρά παίχτη της Ρεάλ. Ποιος Ράμος, ποιος Νάτσο, ποιος Λούκας και ποιος Ασένσιο, σωστά;

Για να καταλάβετε, ο τύπος έχει καλέσει παίχτη που ανήκει στη δεύτερη ομάδα της Ρεάλ, τον Αντόνιο Μπλάνκο, πιο πρόσφατα απ’ ό,τι παίχτες της πρώτης ομάδας. Αλλά προς Θεού, δεν λέω ότι έχει κόμπλεξ.

Μπαίνουμε λοιπόν στη νέα εποχή της Εθνικής Ισπανίας. Υπάρχει κάτι από τα παλιά. Υπάρχει ο Ντε Χέα (γελάει ο κόσμος), υπάρχουν ο Αθπιλικουέτα κι ο Αλμπα, υπάρχει ο Τιάγκο, υπάρχει ο αρχηγός Μπουσκέτς. Αλήθεια τώρα; Αρχηγός και Μπουσκέτς μπήκαν στην ίδια πρόταση; Καλά θα πάει αυτό, να μου το θυμηθείτε.

Και εντάξει, η νέα γενιά έχει μέλλον. Ο Ολμο, ο Πέδρι, ο Φεράν Τόρες. Αλλά βλέπεις το ρόστερ και σε πιάνει μια βαθιά θλίψη. Μιλάμε για την απόλυτη θλίψη. Σκέφτεσαι την ενδεκάδα του 2012, όταν υπήρχαν Τσάβι, Ινιέστα, Πουγιόλ, Κασίγιας, Βίγια, Πικέ, Ράμος, και νιώθεις πως θες να πνίξεις τον πόνο σου σε μια κανάτα σανγκρία και μερικές λεπτοκομμένες φέτες χαμόν σεράνο.

Και θα μου πεις, τουλάχιστον η νεανική Ισπανία παίζει καλά; Θα απαντήσω με δύο στοιχεία. Στα δύο από τα τρία πιο πρόσφατα επίσημα παιχνίδια της, παραχώρησε εντός έδρας ισοπαλία στην Ελλάδα και χρειάστηκε γκολ στις καθυστερήσεις για να νικήσει τη Γεωργία. Τη Γεωργία! Που η Γεωργία Βασιλειάδου πιο δύσκολη αντίπαλος είναι.

Ταύροι, σου λέει μετά. Τι ταύροι μωρέ, με τα μοσχαράκια…

Πολωνία

Ας το βγάλουμε από τη μέση. Ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι την τελευταία διετία έχει σκοράρει περισσότερες φορές απ’ όσες έχω πλύνει εγώ τα δόντια μου. Αυτό μπορεί να λέει κάτι για τη στοματική μου υγιεινή, όμως κυρίως μαρτυρά τι σόι επιθετικός είναι ο «Λέβα». Μόνος του μπορεί να κουβαλήσει την Πολωνία και να την πάει στην επόμενη φάση. Μόνος του μπορεί να βάλει τέσσερα γκολ στον όμιλο. Αλλά δεν είναι μόνος του. Γύρω του (ή για την ακρίβεια πίσω του) έχει ένα κάρο εργάτες. Ζιχόβιακ, Ζιελίνσκι, Κλιχ, Λινέτι, Μόντερ, Γκλικ, Μπερεζίνσκι, είναι όλοι μια χαρά παίχτες που μπορούν να δουλέψουν για χάρη του Λεβαντόφσκι.

*Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Του Λεβαντόφσκι, τον οποίο ήδη από προηγούμενο κείμενο στα προγνωστικά Euro 2021 έχουμε ποντάρει σε ιδιαίτερα υψηλή απόδοση ως πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης (ντροπή σας αν δεν το έχετε διαβάσει) και φυσικά τον στηρίζουμε (και όταν λέω στηρίζουμε, εννοώ στηρίζω) ως πρώτο σκόρερ του ομίλου.

Ο προπονητής Πάουλο Σόουζα λέει επίσης ότι έχει δύο από τους καλύτερους τερματοφύλακες στην Ευρώπη, αναφερόμενος σε Φαμπιάνσκι και Στσέζνι. Προσωπικά αμφιβάλλω αν είναι οι καλύτεροι τερματοφύλακες στην Πολωνία, αλλά έστω.

Βέβαια, για την Πολωνία σε αυτό το Euro υπάρχει κι ένα θέμα ψυχολογίας. Η διοργάνωσή της είναι το Μουντιάλ. Εκεί έχει πάρει δύο χάλκινα μετάλλια, ενώ έχει άλλα τρία (ένα χρυσό και δυο χάλκινα) στους Ολυμπιακούς (όταν ακόμα στέλναμε κανονικές Εθνικές κι όχι την πιτσιρικαρία). Στο Euro έχουν προκριθεί μόνο τρεις φορές πριν τη φετινή. Για την ακρίβεια στις τελευταίες τρεις διοργανώσεις. Κι αν το 2008 και το 2012 ήταν παταγώδεις αποτυχίες, το 2016 η πορεία στα προημιτελικά και η πέμπτη θέση στην τελική κατάταξη δείχνουν ότι η ομάδα έχει ξυπνήσει.

Μην την υποτιμήσετε, γιατί θα την πατήσετε. Για δες, έκανε ρίμα.

Σουηδία

Δεν μας έφτανε ο γιος τού Κιέζα που παίζει στην Εθνική Ιταλίας. Δεν μας έφτανε ο γιος τού Μαζίνιο, που παίζει στην Ισπανία. Δεν μας έφτανε ο γιος τού Τιράμ, που είναι διεθνής με τη Γαλλία. Τώρα έχουμε και το γιο τού Χένρικ Λάρσον, τον Τζόρνταν, να παίζει στο Euro με τη Σουηδία. Ο νεποτισμός στα καλύτερά του. Άιντε πια με τις φαμίλιες. Τα τζάκια στην Αράχωβα. Και το λέει ο άνθρωπος που κληρονόμησε το συνεργείο από τον πατέρα του, τον Μαστρο-Κώστα.

Η Σουηδία αλλιώς περίμενε αυτό το Euro. Περίμενε ότι πάει με τρεις γενιές να την οδηγούν. Ο σαραντάρης Ζλάταν, ο τριαντάρης Φόρσμπεργκ κι ο εικοσάρης Κουλουζέφσκι. Ο Ζλάταν τραυματίστηκε και χάνει το τουρνουά. Ο Κουλουζέφσκι κόλλησε κορονοϊό και χάνει τουλάχιστον το πρώτο ματς. Ο Φόρσμπεργκ καλό είναι να φυλάγεται, γιατί τον βλέπω να τον πατάει καμιά βέσπα.

Πάντως η Σουηδία έχει ταλέντο. Ιζακ, Μπεργκ, Λίντελοφ, Κλάεσον κι ο γερόλυκος Σεμπάς Λάρσον φτιάχνουν ένα ωραίο σύνολο. Μα πάνω απ’ όλα είναι ομάδα. Θα μου πεις, γιατί, οι άλλες τι είναι; Κλωστοϋφαντουργεία; Ελα παρακαλώ με τις ειρωνείες. Πολύ αέρα σας έχω δώσει.

Προσωπικά περιμένω να δω τη συνεργασία Φόρσμπεργκ – Σβάνμπεργκ, που αν δουλέψει μπορεί να κάνει θαύματα για τους εκπροσώπους του παγωμένου ξανθού Βορρά.

Σλοβακία

Το Βελούδινο Διαζύγιο του 1993 μια χαρά έχει δουλέψει για Τσέχους και Σλοβάκους. Ομως για το ποδόσφαιρο της χώρας (και ειδικά της Σλοβακίας) ίσως να ήταν καλύτερο να προσπαθήσουν να σώσουν το γάμο. Για το καλό των παιδιών. Γιατί όσο η Τσεχία έκανε θαύματα, η Σλοβακία ήταν ο φτωχός συγγενής.

Η Σλοβακία είναι μια μαχητική αλλά βαρετή (μα τόσο βαρετή) ομάδα. Κανείς δεν θα περάσει καλά αντιμετωπίζοντάς την. Ούτε όμως κι εμείς που θα παρακολουθούμε. Αν βγάλεις τον φαντεζί και ιδιαίτερα ποιοτικό Χάμσικ από την εξίσωση (και με αυτό το μαλλί θα έπρεπε), βλέπεις ότι οι καλύτεροι παίχτες είναι ο Κούτσκα, ο Μακ, ο Σκρίνιαρ (μακριά από μας) και ο πρώην ποδοσφαιριστής Βλάντιμιρ Βάις. Άιντε να δούμε τι θα δούμε από δαύτους.