Η φωτογραφία είναι παραπλανητική. Δεν πρόκειται να μιλήσω για το λεωφορείο 304, αυτό που κάνει τη διαδρομή από το Νομισματοκοπείο στην Αρτέμιδα. Που, παρεμπιπτόντως, όποτε βρέχει στην Αρτέμιδα, γίνεται Λούτσα. Κακό αστείο, οπότε το αφήνω στην άκρη, μπας και βγάλουμε άκρη με τα προγνωστικά τελικού Euro.
Όχι, άλλη είναι η σημασία του 304. Οι περισσότεροι εικάζω ότι ίσως το γνωρίζετε. Όμως τη στήλη τη διαβάζει και η μάνα μου και θέλω να της δώσω μερικές πληροφορίες, ώστε να δει τον τελικό με άλλο μάτι.
Το 304 στο οποίο αναφέρομαι έχει να κάνει με τον Λαμίν Γιαμάλ, αυτόν τον υπέροχο πιτσιρικά που έκλεισε τα 17 μία μέρα πριν τον τελικό και έχει κάνει όλο τον κόσμο να παραμιλά. Άγουρος στη φάτσα, με χνούδι πάνω από το χείλος και σιδεράκια στα δόντια, αλλά τόσο ώριμος με την μπάλα στα πόδια.
Ξέρω ότι εδώ είστε για το στοίχημα και όχι για κάποιο φτηνό μελόδραμα, όμως η ιστορία αυτού του μικρού αξίζει να ακουστεί. Και αξίζει να γίνει παράδειγμα για πολλά πράγματα που αγγίζουν τη δική μας ζωή.
Η Ροκαφόντα και το 304
O Λαμίν Γιαμάλ Νασραουί Εμπάνα γεννήθηκε στη Βαρκελώνη στις 13 Ιουλίου 2007. Γιος της σερβιτόρας Σέιλα Εμπάνα, από την Ισημερινή Γουινέα, και του ελαιοχρωματιστή Μουνίρ Νασραουί, από το Μαρόκο. Οι γονείς του χώρισαν όταν εκείνος ήταν τριών ετών. Και κάποιος εδώ περιμένει να ακούσει μια ιστορία εγκατάλειψης, όμως (ευτυχώς) τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Η μαμά Σέιλα και ο μπαμπάς Μουνίρ δεν μπορούσαν να κάνουν χωριό μαζί, αλλά ήταν εκεί για τον γιο τους, θέλοντας να του δώσουν μια ζωή που οι ίδιοι, φτωχοί μετανάστες, δεν είχαν.
Ο Λαμίν μεγάλωσε στη Ροκαφόντα, μια φτωχογειτονιά όπου (όπως σε πολλές φτωχογειτονιές) ζουν πολλοί μετανάστες, φτιάχνουν τα δικά τους μαγαζιά, στήνουν τις δικές τους ζωές και συχνά οι ντόπιοι δεν το βλέπουν με καλό μάτι.
Η Ροκαφόντα είναι, με πολλούς τρόπους, ο καθρέφτης του Άγιου Παντελεήμονα. Είναι ταυτόχρονα ένα χωνευτήρι πολιτισμών και ένα προπύργιο του ακροδεξιού κόμματος VOX, το οποίο έχει υποκινήσει πολλές επιθέσεις σε μαγαζιά μεταναστών. Μεταξύ των οποίων και στο καφέ όπου εργαζόταν η μαμά του Λαμίν.
Αυτήν τη γειτονιά, ο Γιαμάλ τη λατρεύει. Είναι το σπίτι του. Και ο ταχυδρομικός της κωδικός είναι το 304. Και αυτός είναι ο πανηγυρισμός του στα γκολ του…
Μέσι και Γιαμάλ
Την έχετε δει τη φωτογραφία. Στο ημερολόγιο της Unicef, τότε χορηγού της Μπαρτσελόνα, για το 2008, ο 20χρονος Λιονέλ Μέσι κάνει μπάνιο ένα μωράκι. Αυτό το μωράκι είναι ο Λαμίν Γιαμάλ. Μου φάνηκε πολύ τέλειο για να το πιστέψω. Δεν μπορεί, είναι fake news. Αλλά δεν είναι.
Ο Γιαμάλ μεγάλωσε με ίνδαλμα τον Μέσι. Και πάει τώρα να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ ηλικίας που κρατάει ο Αργεντινός στην Μπαρτσελόνα. Πάντως και οι δύο έχουν μεγάλους αγώνες σήμερα. Ο μεν Γιαμάλ πραγματοποιεί τον πρώτο του χορό με την εθνική Ισπανίας, ο δε Μέσι χορεύει ένα από τα τελευταία του τάνγκο με την Αλμπισελέστε, στον αποψινό τελικό του Κόπα Αμέρικα, σε αυτό το Αργεντινή – Κολομβία.
Ο Κάστορας στον Πολυδεύκη του
Δεν είναι μόνο ο Γιαμάλ. Στην άλλη πλευρά του γηπέδου, στα αριστερά, παίζει ο δικός μου αγαπημένος παίκτης σε αυτό το Euro, ο Νίκο Ουίλιαμς. Μια μέρα πριν ο Λαμίν κλείσει τα 17, ήταν ο Νίκο που έσβησε 22 κεράκια. Γιος προσφύγων από την Γκάνα στην Παμπλόνα.
Προσφύγων που έφτασαν νύχτα στην Ισπανία. Περπάτησαν όλη τη Σαχάρα και σκαρφάλωσαν το τείχος της Μελίγια, της ισπανικής πόλης στη Βόρεια Αφρική, όπου τόσοι και τόσοι μετανάστες ονειρεύονται να μπουν για μια καλύτερη ζωή. Κι ας περιμένουν στα φυλάκια οπλισμένοι συνοριοφύλακες.
Η μαμά Μαρία ήταν έγκυος στον μεγάλο αδερφό του, τον Ινιάκι, όταν το 1994 σκαρφάλωνε τα σύρματα μέσα στα ξημερώματα.
Οι ξενομπάτηδες Διόσκουροι οδήγησαν την Ισπανία στον τελικό, παίζοντας την καλύτερη μπάλα στο τουρνουά. Και δεν ξέρω τι σκέφτομαι όταν κοιτάζω το κουπόνι Πάμε Στοίχημα. Αυτό θα το εξετάσω σε λίγο. Όμως ξέρω τι λέει η καρδούλα μου. Και λέει ότι πρέπει να κερδίσει η Ισπανία. Και πρέπει να κερδίσει για τον ίδιο λόγο που πρέπει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο να σηκώσει τη σημαία στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Για να δείξουμε σε κάποιους ότι δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι, μόνο λαθραίες συνειδήσεις.
Ισπανία – Αγγλία προγνωστικά
Δεν είναι μόνο το συναισθηματικό του πράγματος. Αν υπήρχε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, η Ισπανία θα ήταν ήδη πρωταθλήτρια Ευρώπης. Είναι η ομάδα που έχει παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο και έχει δείξει τι είναι η χαρά του παιχνιδιού σε αυτό το Euro.
To τι θα συμβεί όντως μέσα στο γήπεδο είναι μια άλλη κουβέντα. Το ποδόσφαιρο είναι τόσο γοητευτικό ακριβώς επειδή δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος.
Όμως στάσου ρε φίλε. Με τι καρδιά στοιχηματίζεις κόντρα σε αυτήν την Ισπανία. Με τον τρόπο που παίζει στο γήπεδο δείχνει ότι δεν μπορεί να χάσει από κανέναν. Όχι από την Αγγλία, ούτε από τη μεγαλύτερη ομάδα που φτιάχτηκε ποτέ, τον Εργοτέλη του Πάτρικ Ογκουνσότο και του Σταύρου Λαμπράκη, δεν χάνει.
Εν ολίγοις, περιμένω τον Άλβαρο Μοράτα να σηκώσει το τρόπαιο όταν ο Φρανσουά Λετεσιέ σφυρίξει τη λήξη του Ισπανία – Αγγλία. Μόνο που περιμένω αυτό το σφύριγμα να έρθει περασμένα μεσάνυχτα για την Ελλάδα. Πρακτικά, για να το κάνω τάλιρα, περιμένω την Ισπανία να κερδίσει στην παράταση, το οποίο πληρώνει 10.00 στη Winmasters.
Ψηλά, στις αποδόσεις που μας δίνουν οι στοιχηματικές εταιρίες, είναι ακόμα ένα μπετ, το οποίο θεωρώ ότι έχει μεγάλη αξία. Και είναι το γκολ του Φαμπιάν Ρουίθ, το οποίο βρίσκεται επίσης στο 10.00.
Δεν είναι μονάχα τα δύο γκολ του μέσου της Παρί Σεν Ζερμέν στο τουρνουά. Είναι μέσα στις φάσεις και είχε ακόμα δύο ευκαιρίες να σκοράρει στον ημιτελικό με τη Γαλλία. Δεν είναι σε καμία περίπτωση για διψήφια απόδοση.
Και η Αγγλία;
Δεν μίλησα ούτε στιγμή για τους Άγγλους. Και είναι κρίμα. Μια αιώνια λούζερ εθνική ομάδα έχει καταφέρει να είναι η πιο σταθερή ομάδα στον κόσμο από το 2016, όταν ανέλαβε ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, μέχρι σήμερα. Πήγε σε δεύτερο συνεχόμενο τελικό Euro (από εκεί που δεν είχε κανέναν στη μέχρι σήμερα ιστορία της), ενώ έχει επίσης μία τέταρτη θέση και μία παρουσία σε οκτάδα Μουντιάλ.
Αλλά τι να κάνω; Σήμερα είναι μία από τις πολύ λίγες φορές στη ζωή μου που λογική και καρδιά συμφωνούν. Δεν μπορώ να τις αντικρούσω συλλήβδην.
Αυτό ήταν. Πάει το Euro. Θα τα ξαναπούμε όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Μη με ξεχνάτε.
