Είμαστε πια (ανεπίσημοι) Πρωταθλητές

Πόσο τέλειο είναι το Μουντιάλ, έτσι; Οχι, δεν μπερδεύτηκα. Κατευθείαν να κατηγορήσετε. Ρε τι άνθρωποι είστε εσείς; Ναι και το EURO είναι μεγάλη υπόθεση και το φετινό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα είναι χάρμα οφθαλμών, όμως το Μουντιάλ είναι άλλη φάση. Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα. Ερχεται ανά τέσσερα χρόνια. Ενώ στο μποξ κάθε αγώνας του Παγκόσμιου Πρωταθλητή είναι κρίσιμος για το αν θα κρατήσει τη ζώνη του, στο ποδόσφαιρο η Γαλλία μπορεί να πάρει το Παγκόσμιο Κύπελλο, τον επόμενο μήνα να χάσει από τη Μάλτα και ωστόσο να παραμείνει Πρωταθλήτρια. Φλωριές!

Αυτό σκέφτηκε ο δημοσιογράφος Πολ Μπράουν και εμπνεύστηκε το Ανεπίσημο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, μια (ας το πούμε) διοργάνωση στην οποία ο κάτοχος του τίτλου παίζει το κεφάλι του σε κάθε ματς. Εχασες από τη Μάλτα κυρία Γαλλία; (Εμμένω σε αυτό το παράδειγμα γιατί δεν έχω τόση φαντασία.) Εχασες και τον τίτλο σου. Ας πρόσεχες.

Ο Μπράουν ξεκίνησε από το πρώτο διεθνές ματς, εκείνο το Αγγλία – Σκωτία το 1972 στη Γλασκώβη. Το ματς ήρθε 0-0, όμως στο επόμενο μεταξύ τους ματς οι Σκωτσέζοι νίκησαν και πήραν το Ανεπίσημο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (UWFC για τους φίλους). Για καμιά σαρανταρού χρόνια έπαιζαν μόνο αναμετάξυ των και ο τίτλος άλλαζε χέρια. Για αυτό και στη βαθμολογία του UWFC η Σκωτία είναι πρώτη με τους περισσότερους νικηφόρους αγώνες τίτλου. Αξίζει να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του UWFC και να δείτε την όλη ιστορία. Εχει πολύ ενδιαφέρον. Και να σημειώσουμε ότι δεν χορηγούμαι από αυτούς. Απλά γουστάρω τη δουλειά τους. Οχι πως είμαι κατά των χορηγών. Αν θέλετε να με χορηγήσετε, απευθυνθείτε στη μητέρα μου, που εκτελεί και χρέη ατζέντη μου. Την αποκαλώ μάνα-τζερ.

Ελεγα λοιπόν πως ο τίτλος αλλάζει χέρια σε κάθε ήττα του Πρωταθλητή, σε επίσημο ή φιλικό ματς. Δεν υπάρχουν φιλικά για τους Πρωταθλητές. Επίσημους και Ανεπίσημους. Κερδίζεις ή χάνεσαι. Η ισοπαλία είναι υπέρ του, προφανώς. Αν και στις μεγάλες διοργανώσεις, εκεί όπου υπάρχουν παράταση και πέναλτι, όλα μετράνε στο τελικό αποτέλεσμα.

Σήμερα Ανεπίσημη Παγκόσμια Πρωταθλήτρια είναι η Ιταλία. Κέρδισε τον τίτλο τον περασμένο Σεπτέμβρη όταν νίκησε την Ολλανδία και έκτοτε τον έχει διατηρήσει σε δεκαέξι ματς. Οπερ σημαίνει πως όποιος πάρει το EURO θα είναι και ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Και χθες η Ιταλία έπαιξε σαν πρωταθλήτρια κόντρα στο Βέλγιο. Κυνική και αποτελεσματική. Αν δεχτείς δύο γκολ από αυτούς τους Ιταλούς, δεν μπορείς να ελπίζεις σε τίποτα.

*Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Πριν κλείσουμε το κεφάλαιο αυτό, φαντάζομαι πως αναρωτιέστε αν η Ελλάδα έχει υπάρξει ποτέ Ανεπίσημη Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Βεβαίως, κύριοι και κύριοι! Εχει παίξει 24 αγώνες τίτλου και έχει κερδίσει τους 11, 19η στην Παγκόσμια Κατάταξη. Τελευταία φορά που πήρε τον τίτλο από κάποιον ήταν το 2008, όταν κέρδισε την Τουρκία 1-0 στην Κωνσταντινούπολη, μ’ εκείνο το γκολ του Γιάννη Αμανατίδη. Κατέβηκα και πανηγύρισα στην Ομόνοια. Ημουν απελπιστικά μόνος…

Υπάρχει και ένα άλλο ανεπίσημο πρωτάθλημα. Είναι αυτοί οι σφετεριστές, το «Τρόπαιο Νασάτσι». Δεν θέλω ούτε να τους ακούω. Η ιστορία τους ξεκινά από το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1930, και όποτε υπάρχει Μουντιάλ το κοντέρ μηδενίζει και ο Πρωταθλητής παίρνει και τον ανεπίσημο τίτλο. Το είπα και πιο πάνω και θα το ξαναπώ: Φλωριές!

Αλλά πριν αφήσουμε την Ιταλία, αξίζουν δυο λογάκια για τον Λεονάρντο Σπινατσόλα. Ηταν ο αγαπημένος μου παίχτης σε αυτό το τουρνουά. Εργάτης, «καρυδάτος» και ακούραστος. Το παιδί παίζει αριστερό μπακ, ενώ το καλό του πόδι είναι το δεξί, τρέχει, μαρκάρει, σεντράρει και με τα δυο πόδια και μέχρι πρόπερσι δεν τον ήξερε άνθρωπος. Είναι είδωλο, τι να λέμε τώρα. Ηξερε πως έπαθε ρήξη αχιλλείου με το που ξάπλωσε στο χορτάρι. Η σκηνή με το κλάμα του στο φορείο είναι συγκλονιστική. Δεν υπάρχουν πολλοί χειρότεροι τραυματισμοί, ειδικά για παίκτες που βασίζονται τόσο στην ταχύτητα και την έκρηξη. Να είσαι καλά, παιχταρά μου. Μέχρι σήμερα ήσουν ο MVP του EURO. Χωρίς υπερβολή και χωρίς συναισθηματισμούς. Απλά και σταράτα.

Πίσω στα δικά μας, γιατί πολύ το σοβάρεψα και δεν μου αρέσει.

Η επόμενη ομάδα που θα διεκδικήσει τον τίτλο του Ανεπίσημου Παγκόσμιου Πρωταθλητή από τους Ιταλούς είναι η Ισπανία. Κέρδισε την Ελβετία στα πέναλτι και πέρασε στα ημιτελικά. Να πω την αλήθεια μου, στενοχωρήθηκα λιγάκι. Η φετινή Ισπανία δεν μου αρέσει. Ολο φρου-φρου κι αρώματα. Οι μόνοι που γυαλίζει λίγο το μάτι τους είναι ο Αθπιλικουέτα και ο Ολμο. Να σας δω, Σπανιόλοι μου, κόντρα στην Ιταλία. Πρέπει να αλλάξουν πράγματα για να περάσετε στον τελικό. Μετά την Κροατία, δύσκολα σας έβαλε και η Ελβετία. Με παίχτη λιγότερο. Με τον Τσάκα τιμωρημένο. Με τον Εμπολό τραυματία από νωρίς και τον Σατσίρι από το δεύτερο ημίχρονο. Δηλαδή, χωρίς τους τρεις καλύτερους παίκτες τους. Καλή επιτυχία κόντρα στην Ιταλία του Μαντσίνι. Θα τη χρειαστείτε.

Προγνωστικά EURO

Σήμερα θα μάθουμε το άλλο ζευγάρι των ημιτελικών. Το πρώτο μέλος του θα προκύψει από το ματς Τσεχία – Δανία. Οι δυο τους είχαν βρεθεί ξανά στο EURO 2004, στην ίδια φάση. Μόνο που τότε η Τσεχία ήταν το απόλυτο φαβορί. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ακόμα και χωρίς τον Ερικσεν, η Δανία είναι από τις πλέον ποιοτικές ομάδες στην Ευρώπη. Παίζει μπαλάρα και χαίρεσαι να τη βλέπεις. Της έλειπε η αποτελεσματικότητα, αλλά τη βρήκε κι αυτήν. Αλλά αποτελεσματική είναι και η Τσεχία, με τον φοβερό και τρομερό Σικ ως μπροστάρη. Ο Σικ είναι κλασική περίπτωση Τσέχου φορ. Σαν τον Μπάρος ένα πράγμα. Οπως ο Μπάρος ήταν παίκτης Εθνικής, έπαιζε τέλεια με την Τσεχία και μετριότατα με τους συλλόγους του, το ίδιο ισχύει με τον Πάτρικ Σικ. Αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει σε αυτό το σημείο. Σήμερα περιμένουμε τον Σικ της Εθνικής. Οχι τον Σικ της Μπουντεσλίγκα.

Το αποτέλεσμα στον προημιτελικό του Μπακού θα κριθεί, έχω την αίσθηση, από έναν παράγοντα: ποια ομάδα θα επιβάλει τον τρόπο παιχνιδιού της. Θα είναι το γρήγορο τέμπο της Δανίας, ή το κοντρολαρισμένο ποδόσφαιρο της Τσεχίας; Βλέπω γκολ και από τους δύο. Αν κάποιος βάλει δεύτερο θεωρώ πως θα πάρει και το ματς. Ειδάλλως, εμπρός λοιπόν καλή μου παράταση. Οπότε το anytime σκορ 1-1 του Stoiximan με καλύπτει απόλυτα. Και λίγα ψιλά στο γκολ του Ντόλμπεργκ, αλλά μόνο όταν βγουν οι ενδεκάδες. Αν είναι βασικός τον ποντάρουμε, αλλιώς το γράφουμε στο χιόνι. Μη λέτε πως δεν προειδοποίησα.

Οσο για το άλλο παιχνίδι, θα το πω ανοιχτά: όσο κι αν γελάω με τους Αγγλους, όσο κι αν θέλω να περάσει η Ουκρανία, πιστεύω πως θα παραμείνουμε στο μοτίβο της νίκης τους με μηδέν παθητικό. Αλλά να κάνει καμιά καλή απόκρουση ο Πίκφορντ. Καλό το clean sheet και όλα τα ρέστα, αλλά τον έχω παίξει MVP του τουρνουά σε απόδοση 101.00. Βγάλε καμιά φάση να τρελαθούμε, ρε θηρίο! Και διαισθητικά ίσως, σε αυτό το ματς βλέπω και καταλογισμό πέναλτι υπέρ της Αγγλίας. Σήμερα θα πατήσει περιοχή. Ενα σπρωξιματάκι θέλω, τίποτα άλλο. Μετά το VAR θα κάνει τη δουλειά του. Κι ένα από διαίσθηση πως θα σκοράρει παίκτης που θα μπει στο ματς ως αλλαγή. Πιστεύω πως ο Σάουθγκεϊτ θα φρεσκάρει την επίθεση από το ημίχρονο. Γιατί όχι; Είμαστε κουβαρντάδες εδώ, δεν είμαστε τίποτα τσικιρικιτζήδες.