Υπάρχουν δύο κατηγορίες παικτών του στοιχήματος: αυτοί που ψιλοσπάζονται όταν τα Πρωταθλήματα διακόπτονται για τους αγώνες των Εθνικών και οι περίεργοι. Δεν λέω ότι είναι κακές οι Εθνικές ομάδες. Κάθε άλλο. Το ποδόσφαιρο που αγαπάμε όλο και χάνει από τον ρομαντισμό του και οι Εθνικές είναι ένα τελευταίο απάγκιο. Οταν βλέπεις τους πιο ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές να παίζουν για το εθνόσημο στο στήθος, αυτό δεν είναι τίποτα λιγότερο από πανέμορφο. Και στο κάτω-κάτω, μην το ξεχνάμε, εμείς με αφορμή το Euro γνωριστήκαμε. Εκεί κάναμε το πρώτο κονέ. Δεν γίνεται να μην μου αρέσουν οι Εθνικές.
[pamestoixima_desktop keimeno_etaireias=”Αξία στο παιχνίδι με προσφορές που δεν σταματούν” width=”50%”]
Είναι καθαρά στοιχηματική η προσέγγισή μου. Το Σαββατοκύριακο που πέρασε δεν προλαβαίναμε να μετράμε ντέρμπι, δεν προλαβαίναμε να μετράμε γκολ, δεν προλαβαίναμε να μετράμε κουβάδες. Στα παιχνίδια των Εθνικών, οι στοιχηματικές επιλογές είναι πάντα λιγότερες. Αποτοξίνωση θα πει κανείς. Ναι, καλά… Εδώ στο πρώτο λοκντάουν παίζαμε Νικαράγουα και Λευκορωσία, τώρα μας έπιασε η κάψα για την αποτοξίνωση…
Εγώ προσωπικά βρήκα ευκαιρία να ρίξω μια ματιά στα μακροχρόνια των Πρωταθλημάτων, έχοντας πια μια εικόνα. Κοίταζα τα φαβορί στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Και έριξα ένα γέλιο, αδερφέ μου, που με άκουσαν από το Γαλάτσι ως το Καπανδρίτι. Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Μακροχρόνια στοιχήματα
Στην Αγγλία το νούμερο ένα φαβορί είναι η Μάντσεστερ Σίτι. Γελάει ο κόσμος; Τι δηλαδή; Δεν είναι η Σίτι η καλύτερη ομάδα, σας ακούω και ρωτάτε. Είναι. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Κοτζάμ Αγγλία και δεν υπάρχει μια ρημάδα ομάδα να είναι καλύτερη από τη Σίτι. Γιατί καλός και άγιος ο Γκουαρδιόλα, παιχτούρες ολκής είναι γεμάτο το ρόστερ, όμως η ομάδα έχει έναν μόνο επιθετικό και αυτός δεν είναι βασικός. Σκεφτείτε το. Ο Γκάμπριελ Ζέζους είναι ο μοναδικός σέντερ φορ στο ρόστερ και δεν παίζει βασικός. Τρέχει μόνος του έρχεται δεύτερος. Μέχρι και προχθές, που βρέθηκε στην ενδεκάδα, ο Γκουαρδιόλα τον χρησιμοποίησε σε θέση εξτρέμ.
Κι αν κάπως έχουμε συνηθίσει ως ιδέα αυτό το «ψευτοεννιάρι», τι να πει κανείς για το «ψευτοεξάρι» στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ; Ο Γκουαρδιόλα είναι προπονητάρα, αλλά θέλει πάντα να παίρνει εκείνος το χειροκρότημα. Σαν το παιδάκι που σε ένα ασανσέρ γεμάτο ενήλικες πρέπει να είναι εκείνο που θα πατήσει το κουμπί. Οπως και να έχει, στον όροφό μας θα φτάσουμε, αλλά θα πρέπει να είναι ο Νικολάκης που μας πήγε. Και μαντέψτε ποιος είναι πιθανότερο να κάνει λάθος. Ο Νικολάκης ή ο κύριος Παντελιάδης, ο λογιστής του φοροτεχνικού γραφείου στον τέταρτο; Ετσι και ο Γκουαρδιόλα. Ηθελε να δείξει πόσο ιδιοφυΐα είναι, άφησε στον πάγκο τον Ρόδρι (ο οποίος ήταν πέρσι μαζί με τον Καντέ ο καλύτερος κεντρικός χαφ στον κόσμο) και έχασε τον τίτλο από την Τσέλσι. Και μου ζητάτε να εμπιστευτώ αυτόν;
Και πάμε στην Ισπανία. Πριν ακόμα φύγει ο Μέσι φώναζα πόσο αστείο είναι να προσφέρεται σε απόδοση φαβορί η Μπαρτσελόνα. Αλλά βλέπεις είναι Μπαρτσελόνα. Φοράει τα μπλε και τα γκρενά. Δώστους 2.25 για να πάρουν τον τίτλο. Κι είχες δεύτερη τη Ρεάλ και τρίτη την Ατλέτικο. Για να λέμε του στραβού το δίκιο, δεν είναι πως και αυτές (που πλέον είναι μπροστά στις αποδόσεις) βγάζουν μάτια. Αν δεν υπήρχε το τσίρκο του Κούμαν, μια χαρά θα γελάγαμε με την πάρτη τους. Η Ρεάλ είναι μια τρικυμία και μισή, ενώ η Ατλέτικο έχει το καλύτερο ρόστερ, αλλά κουβαλάει κόμπλεξ δεκαετιών. Και δεν μπορούμε να μιλάμε για τις εμμονές του Πεπ, αλλά να αφήνουμε αυτές του Τσόλο.
Ο Σιμεόνε θα ήταν ικανός να έχει στο ρόστερ Μαραντόνα, Πελέ, Κρόιφ, Πούσκας και Ροναλντίνιο και να ξεκινάει μόνο έναν, ώστε να χωρέσει στην ενδεκάδα ο Σάβιτς ως τρίτο στόπερ. Μπάστα λιγάκι με την άμυνα. Μεταξύ μας, αξία υπάρχει στο 3.50 της κατάκτησης του πρωταθλήματος από την Ατλέτικο, αλλά αν έπαιζα κάτι θα ήταν ίσως το 12άρι της Σεβίλλης.
[interwetten_desktop keimeno_etaireias=”Interwetten, με πρόγραμμα επιβράβευσης!” width=”50%”]
Και πάμε να κλείσουμε με την Ιταλία. Με Γερμανία και Γαλλία δεν ασχολούμαι. Μπάγερν και Παρί έχουν βάλει το παιχνίδι στο Super Easy και χρησιμοποιούν και cheat codes. Αν το φχιαριστιούνται αυτό, δικαίωμά τους, αλλά και δικό μου δικαίωμα να βαριέμαι αφόρητα. Λέγαμε λοιπόν για την Ιταλία ότι η Γιουβέντους πλήρωνε ακόμα και κάτω από το δίφραγκο για να πάρει τον τίτλο. Και πλέον είναι δέκα πόντους πίσω από τη Νάπολι. Τη Νάπολι που δεν έχει κατακτήσει ποτέ τίτλο χωρίς να είναι αρχηγός της ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Τους παρτενοπέι τους συναντάμε ως δεύτερο φαβορί, πίσω από την Ιντερ. Κι εδώ που τα λέμε δεν ξέρω πού είναι η αξία. Στο 4.00 της Νάπολι; Στο 6.00 της Μίλαν; Ή μήπως στο 14.00 της Ρόμα;
Κι επίσης δεν ξέρω γιατί έγραψα αυτό το κείμενο. Συνήθως έχω κάτι να πω. Κάπου να καταλήξω. Σήμερα απλώς έβγαλα χολή για τον Γκουαρδιόλα και τον Σιμεόνε και τις εμμονές του. Ισως να είμαι κι εγώ εμμονικός. Ποιος ξέρει…
