Από πότε είναι αυτή η εφημερίδα

Το μακροχρόνιο στοίχημα είναι μπαμπέσικο πράμα. Βάζεις τα λεφτά σου σ’ ένα ποντάρισμα το Σεπτέμβρη και τα ξεχνάς ως τον επόμενο Μάη. Γράφτα στο χιόνι, αδερφέ. Και σου έρχεται ένας τραυματισμός κατά το Νοέμβρη και σου χαλάει τη μαγιά. 

Αλλά στις μεγάλες διοργανώσεις όλα αλλάζουν. Οταν το μακροχρόνιο σημαίνει ένα μήνα, τότε μάλιστα. Μπορείς να κάνεις παιχνίδι. Αυτά τα μακροχρόνια θα εξετάζουμε καθημερινά στις προβλέψεις Euro μέχρι την έναρξη της άλλης Παρασκευής. Ξεσκόνισα τις στοιχηματικές και βρήκα τις καλύτερες αποδόσεις Euro 2021. Σήμερα θα ξεκινήσουμε με τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Γιατί έχει γίνει το κακό πανηγύρι. Δεν θα τους δούμε όλους. Θαύματα δεν συμβαίνουν κάθε μέρα. Το έκανε η Ελλάδα το 2004. Κάτι τέτοιο θα το ξαναδούν τα εγγόνια μας.

Γαλλία: Η Ζιντανιτέ του 2021

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα παραμυθάκι. Κανείς δεν μπορεί να κερδίσει δύο σερί μεγάλες διοργανώσεις. Η κατάρα του νικητή. Ωσπου η Γαλλία του Ζιντάν πήγε και την έσπασε. Μουντιάλ 1998, Euro 2000. Λιμπερτέ, Εγκαλιτέ, Ζιντανιτέ, που έλεγε και ο μέγας Μανόλης Ρασούλης. Και πήραν σκυτάλη οι Ισπανοί. Euro 2008, Μουντιάλ το 2010, άιντε ξανά Euro το 2012. Τρία τρόπαια σε πέντε καλοκαίρια. Αυτά μόνο οι Γάλλοι και οι Ισπανοί. Τόσα τους συνδέουν: αποικιοκρατία, καλό φαγητό, απαράδεκτη προφορά στα αγγλικά… 

Οι Πρωταθλητές κόσμου του 2018 και ηττημένοι στον τελικό του Euro 2016 στο Παρίσι πάνε στη φετινή διοργάνωση για να τα σηκώσουν όλα. Και μεταξύ μας, έχουν το καλύτερο ρόστερ. Πλήρεις παντού, με τα δύο φαβορί για τη Χρυσή Μπάλα, τον πυραυλοκίνητο Μ’Μπαπέ και το μοτοσακό με πόδια, τον Καντέ. Ο Μπενζεμά είναι ξανά στην αποστολή. Φήμες ότι εκβίασε κάποιον με κασέτες και DVD για να επιστρέψει, ελέγχονται ως κακοήθεις. Και στον πάγκο ο καλύτερος αναπληρωματικός φορ στον κόσμο, ο άνθρωπος που παίζει μακριά από την μπάλα όπως κανένας άλλος: ο Ολιβιέ Ζιρού. Οταν δεν κάνει το μοντέλο σε διαφημίσεις. Η πρώην μου τον έβλεπε σαν ξερολούκουμο. Κι ας είναι μονίμως η μύτη του οφσάιντ.

Αλλά είπαμε. Μαστρο-Βάγγος χωρίς γκρίνια δεν γίνεται. Ο Γκριζμάν όσο μακραίνει το μαλλί, τόσο χειρότερος γίνεται στο ποδόσφαιρο. Ανάποδος Σαμψών (δηλαδή Νώψμας, αν μου συγχωρέσετε τη σαχλαμαρίτσα). Και μετά ο φερόμενος ως ποδοσφαιριστής, Ουσμάν Ντεμπελέ. Δεν ανοίγω το στόμα μου, γιατί θα είμαστε εδώ ως την πρεμιέρα. Για να μην μιλήσω για τον Πογκμπά. Σύμφωνοι. Οταν ξυπνήσει καλά είναι υπερπαίχτουρας. Αλλά πρέπει να ελέγχουμε τα κέφια του πριν από κάθε ματς. Οταν δεν γουστάρει να είναι εκεί, δεν έχω δει παίχτη να περνάει πιο απαρατήρητος. Και κλείνω με το κέντρο της άμυνας. Σούπερ ο Βαράν, αλλά για ποιος θα παίξει δίπλα του. Πάρτον έναν και Βαράν τον άλλο. Κάτι Λενγκλέ και κάτι Ζουμά και κάτι Κιμπεμπέ και κάτι Κουντέ… Ρε είχατε τον Λαπόρτ μέσα στα χέρια του. Παρακαλούσε το παιδί να παίξει. Και τον αφήσατε να γίνει Ισπανός. Ξέρετε τι θυσία χρειάζεται για να βρει κάποιος το σθένος να γίνει Ισπανός;

Αλλά εντάξει. Ισως τα παραλέω. Η Γαλλία είναι ομαδάρα. Εχει λόγο που είναι φαβορί στα προγνωστικά Euro. Είπα καλό λόγο και ένιωσα παράξενα. Πάμε να ξεπλύνουμε λίγο την ντροπή.

Αγγλία: Υπεροψία και Προκατάληψη

Εντάξει. Το ζήσαμε κι αυτό. Να είναι η Αγγλία δεύτερο φαβορί σε μια μεγάλη διοργάνωση. Η Αγγλία. Μία ομάδα που έχει κερδίσει ένα τρόπαιο. Μία ομάδα που έχει φτάσει σε έναν τελικό. Στην έδρα της. Με ένα γκολ του Τζεφ Χερστ που 55 χρόνια (πού είναι το VAR όταν το χρειάζεσαι;) μετά δεν ξέρουμε αν πέρασε όντως τη γραμμή. Κι όμως, φίλες και φίλοι. Οι ψηλομύτηδες Βρετανοί, τα καμάρια μας που μαζεύουμε με το φτυάρι τα καλοκαίρια στα Μάλια, είναι λέει φαβορί, έστω και δεύτερο.

Είναι δικό τους άθλημα, σου λέει. Εφηύραν το ποδόσφαιρο, σου λέει. Και ο Τόμας ο Εντισον εφηύρε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα, δεν βλέπω να καλείτε αυτόν όταν σας καίγεται η λάμπα στο σαλόνι. 

Εχουμε χορτάσει υπεροψία από τους φίλους μας τους Αγγλους τόσα χρόνια. It’s coming home και κουραφέξαλα. Το μόνο που έρχεται σπίτι είναι οι βαλίτσες των παικτών όταν αποκλειστούν πρόωρα και καταλάβουν ότι έχουν χρόνο για ένα δεκαημεράκι στην Ιμπιζα.

Δεν λέω ότι έχουν κακό ρόστερ. Θα πέσει φωτιά να μας κάψει δηλαδή. Ταλέντο υπάρχει. Σούπερ ο Φόντεν, σούπερ ο Ράις, σούπερ ο Μάουντ. Αλλά μιλάμε για πιτσιρικαρία. Και ο καλύτερός τους παίκτης και αρχηγός τους, ο Χάρι Κέιν, στην καριέρα του δεν έχει κερδίσει ούτε στο πέτρα-ψαλίδι-χαρτί (όσοι ανίεροι βάζουν και το μολύβι στην εξίσωση, να ξέρουν πως εμείς οι οπαδοί της πέτρας απλά ανεβάζουμε τις πιθανότητες νίκης μας).

Και τους βλέπω δεύτερο φαβορί. Από πότε είναι αυτή η εφημερίδα;

Και θα μου πείτε, ρε Βάγγο, δύο αγγλικές ομάδες πήγαν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Πρώτον, κομμένο το «ρε». Δεύτερον, ναι, αλλά ποια κέρδισε; Αυτή που είχε τους λιγότερους Αγγλους στην ενδεκάδα. Απλή στατιστική. 

Να σκεφτείτε ότι πριν από μερικές βδομάδες οι Αγγλοι ήταν και πρώτο φαβορί. Δηλαδή γελάει ο κόσμος. Και τότε έλεγα αυτά:

Βέλγιο: Αρχαίο κόμπλεξ αθάνατο

Υπάρχει μια θεωρία συνωμοσίας που κυκλοφορεί εδώ και δεκαετίες: το Βέλγιο δεν υπάρχει. Είναι μια απάτη της ελίτ και των Ιλουμινάτηδων. Δεν ξέρω αν πρέπει να πάω τόσο μακριά και να το πιστέψω. Αυτό που μπορώ να πιστέψω, να συμφωνήσω και να διατυμπανίσω είναι ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Οι μισοί μιλάνε γαλλικά. Οι άλλοι μισοί μιλάνε ολλανδικά (αλλά τα λένε φλαμανδικά, έτσι για το ξεκάρφωμα). Οι Φλαμανδοί λένε τους Βαλόνους πλέμπα. Οι Βαλόνοι θεωρούν τους Φλαμανδούς δήθεν και ιστορία. Ολλανδοί και Γάλλοι τους λένε όλους μαζί ηλίθιους. 

Μέσα σε όλην αυτήν την παράνοια, οι Βέλγοι κατάφεραν και να πλουτίσουν από τα διαμάντια του Κονγκό και να προσελκύσουν την κεντρική διεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και (το κυριότερο) να εφεύρουν την τηγανητή πατάτα. Πάντα καταφέρνουν να τους συζητάμε, ποτέ δεν πατάνε κορυφή. Γιατί καλή και άγια η τηγανητή πατάτα, αλλά όποιος λέει ότι οι πατάτες είναι το αγαπημένο του φαγητό ή είναι δέκα χρονών, ή σύντομα θα πάθει αρθρίτιδα.

Οι Βέλγοι έχουν ένα απερίγραπτο κόμπλεξ κατωτερότητας. Είναι ικανοί να τρέχουν μόνοι τους και να τερματίσουν εκτός μεταλλίων (εκτός αν τη σκυτάλη κουβαλούν οι αδερφοί Μπορλέ, αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία). Θα βρουν τρόπο να τα θαλασσώσουν, κι ας έχουν το καλύτερο ρόστερ της ιστορίας τους. Ενας παιχταράς σε κάθε θέση. Αλλά κι εδώ παίζει πρόβλημα. Γιατί η χρυσή γενιά δεν είναι τέλεια. Ας αφήσουμε ότι μιλάνε αγγλικά μεταξύ τους για να συνεννοηθούν. Συμπατριώτες που δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα. Φέρτε στο μυαλό σας την τελευταία φορά που σας ρώτησε κάτι ένας Κρητικός ή ένας Κύπριος. Ε, χειρότερα.

Εχεις δύο βασικούς στην πρώτη ομάδα της κατάταξης της FIFA, τον Βίτσελ και τον Καράσκο, που στο απόγειο της καριέρας τους τα παράτησαν όλα και πήγαν στην Κίνα. Και γύρισαν πίσω σαν τις βρεγμένες γάτες για να μην χαθούν από το χάρτη, τα καμάρια μου. Εχεις έναν πρώην ποδοσφαιριστή, τον Αζάρ, που ακόμα νομίζει πως είναι ηγέτης. Εχεις τον κορυφαίο πλέι μέικερ του κόσμου, τον ντε Μπρόινε, που του έσπασε τα μούτρα (κυριολεκτικά) ο Ρίντιγκερ και δεν ξέρουμε πώς θα είναι.

Καλή επιτυχία Βέλγιο. Θα τη χρειαστείς.

Γερμανία: Και διηγώντας τα να κλαις

Μα τους θεούς, αν ξανακούσω τη βλακεία του Λίνεκερ για τους Γερμανούς θα σπάσω ό,τι βρω μπροστά μου. Είναι η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική σχολή στην Ευρώπη; Προφανώς. Αλλά το δόγμα πως οι Γερμανοί πρέπει να είναι στα φαβορί σε ό,τι κατάσταση κι αν βρίσκονται, αυτό το βρίσκω χαζό.

Μην πάτε μακριά. Το δίδυμο στην άμυνα θα είναι ο Γκίντερ με τον Ρίντιγκερ. Εκεί που έχουν παίξει Μπεκενμπάουερ, Ματέους, Φογκτς, Μπρίγκελ και Κόλερ. Μου πανηγυρίζουν επειδή έχουν μπροστά τριάδα Σανέ-Γκνάμπρι-Βέρνερ. Ο καθένας τους θέλει μια μπάλα μόνος του και καμιά δεκαριά ευκαιρίες για να βάλει γκολ. Μα τρέχουν γρήγορα. Και λοιπόν; Αμα είναι έτσι να πάρουμε κι εμείς στην Εθνική τον Αγγελο τον Παυλακάκη. 

Με τα ψέματα πήγε και πήρε παγκόσμιο τίτλο ο άπλυτος ο Γιόγκι Λεβ. Και θα φύγει από την Εθνική ήρωας. Δεν σας καταλαβαίνω ρε Γερμανοί.

Ισπανία: Πιο παράξενο απ’ το παράξενο

Ισπανία χωρίς παίχτες της Ρεάλ. Ισπανία που δεν έχει καταφέρει ούτε κατά διάνοια να καλύψει το κενό του Τσάβι και του Ινιέστα. Ισπανία με αρχηγό τον Μπούσκετς. Κάπου εδώ έπρεπε κανονικά να μην χρειάζονται άλλα επιχειρήματα, αλλά είμαι καλός άνθρωπος και θα μιλήσω μια ολιά ακόμα για τους φίλους μου τους Ισπανούς.

Ταλέντο να έρχεται από πίσω υπάρχει. Ηγέτης δεν υπάρχει. Αληθινός σταρ δεν υπάρχει. Ψυχολογία δεν υπάρχει. Δεν μπόρεσαν να κερδίσουν την Ελλάδα εντός έδρας. Πέρασαν από τη Γεωργία με γκολ στο 94’. Και μέσα σε όλα, ο Λουίς Ενρίκε δεν κάλεσε 26 παίχτες, όπως του έδωσε το δικαίωμα η UEFA, αλλά μόνο 24. Σύμφωνα με τις μαδριλένικες εφημερίδες αυτό έγινε γιατί ο «προδότης» Ενρίκε, που άφησε κάποτε τη Ρεάλ για την Μπαρτσελόνα, έχει μένος και κόμπλεξ. Πάμε σε δεύτερο σερί τουρνουά με γκρίνια για τον προπονητή. Θυμάστε πόσο καλά πήγε η απόλυση Λοπετέγκι την παραμονή της έναρξης του Μουντιάλ.

Αλλά, ρε φίλε, αυτή είναι η Ισπανία που πάντα αγαπούσαμε. Η απόλυτη ομάδα που δεν μπορούσε να μεταφράσει το ταλέντο σε επιτυχία. Ήρθε η προηγούμενη γενιά και μας χάλασε τη συνταγή με τους τρεις σερί τίτλους σε μεγάλες διοργανώσεις. Οχι πια. Η Ισπανία επέστρεψε. España volvió, που λένε και στο χωριό μου.

Πορτογαλία: Αξία και άξια

Πάρε το ρόστερ της Πορτογαλίας. Από τον Ρονάλντο ως τον τελευταίο αναπληρωματικό. Πάρε τον Σάντος και το τιμ του. Και τώρα ντύσε τους με τη φανέλα της Εθνικής Γερμανίας. Πες μου ότι δεν είναι πρώτο (έστω δεύτερο) φαβορί για τον τίτλο.

Μαζί με τη Γαλλία και το Βέλγιο έχει το καλύτερο ρόστερ. Αλλά η Πορτογαλία έχει αποβάλει το κόμπλεξ της. Αρα μαζί με τη Γαλλία είναι για εμένα το φαβορί. Εχει τον καλύτερο παίχτη της διοργάνωσης. Εχει τον καλύτερο αμυντικό στον κόσμο στην παρούσα φάση, αυτό το υπερεργαλείο, τον Ρούμπεν Ντίας. 

Και θεωρώ ότι έχει τον κορυφαίο προπονητή του Euro. Τι έγινε; Μας έβαλε τα γυαλιά ο «καρπουζάς από το Εστορίλ»; Πήρε Euro και Nations League; Και αυτά με χειρότερο ρόστερ από το φετινό του. Η Πορτογαλία κατεβάζει πραγματική Dream Team. Αξία υπάρχει δεδομένα. Μην σας ξεγελά ούτε ο παράξενος χρωματικός συνδυασμός πράσινου και κόκκινου στη φανέλα (που φέρνει σε καρπούζι, για να μην ξεχνιόμαστε), ούτε οι αναμνήσεις από το 2004. Το πειρατικό πια είναι μια πορτουγκέζικη καραβέλα.

Ιταλία: Τα ιερά και τα όσια

Ιταλία που παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο, με 4-3-3, αεράτο φορ και εξτρέμ που πατάνε περιοχή. Δεν είναι αυτοι οι Ατζούρι που αγαπήσαμε, διάολε. Αλλά το εκπληκτικό είναι πως εξακολουθούν να παίζουν αμυνάρα.

Είπαμε τα καλά; Τα βγάλαμε από τη μέση; Ωραία, γιατί δύο πράγματα δεν μου κολλάνε με αυτήν την Ιταλία. Δεν μπορώ να τους βλέπω ρε φίλε. Πρώτον, Ρομπέρτο Μαντσίνι χωρίς παλτουδιά και κασκόλ, δεν είναι Ρομπέρτο Μαντσίνι. Δεν μπορώ να τον βλέπω με το κοντομάνικο στον πάγκο.

Και μετά πάμε στον αγωνιστικό χώρο. Ιταλοί ποδοσφαιριστές που περνάνε περισσότερο χρόνο στην προπόνηση παρά στο κομμωτήριο. Πού είναι ο Τότι, με τις γκρούπι να πηδάνε από τον έκτο για πάρτη του; Πού είναι ο Νέστα, που οι γυναίκες έκαναν διαδήλωση στο γάμο του γιατί «παντρεύτηκε την ασχημομούρα»; Πού είναι ο Μπόμπο ο Βιέρι, που έχει πουλήσει περισσότερα ημίγυμνα ημερολόγια και από την Pirelli. Αν εσείς αυτό το λέτε Εθνική Ιταλίας, εγώ αποχωρώ από το πάνελ.

Ολλανδία: Εδώ δεν τα κατάφερε ο Κρόιφ

Από παράδοση και μόνο είναι φαβορί οι Ολλανδοί, φαντάζομαι. Με κορυφαίο τον Βαϊνάλντουμ. Με βασικό επιθετικό τον απροσάρμοστο Ντεπάι. Χωρίς φαν Ντάικ στην άμυνα. Με έναν φαν ντε Μπεκ, που δεν μπορεί ούτε ο ίδιος να καταλάβει ποια είναι η πραγματική του θέση.

Κι όσο σκέφτεται κανείς ότι πριν από μερικά μόνο χρόνια υπήρχαν φαν Νίστελροϊ, φαν Πέρσι, φαν ντερ Φαρτ, φαν φίκσιον (κι άλλο κακό αστειάκι), Σνάιντερ και ο Ρόμπεν, ο οποίος σε όλη του την καριέρα έκανε μία κίνηση (δύο αν συνυπολογίσουμε τις βουτιές) και ωστόσο κανείς δεν μπορούσε να τον κόψει. Πού πας τώρα ρε κακόμοιρε με τα γατάκια αυτά;

Εδώ δεν πήρε τίτλο με Κρόιφ και Νέσκενς. Εδώ δεν πήρε τίτλο με Μπέργκαμπ και Κλάιφερτ. Δεν πήρε με αδερφούς ντε Μπουρ και Σέιντορφ. Θα πάρει με τους Χράβενμπερχ και τους Κόουπμαϊνερς;

Μακροχρόνιες προβλέψεις Euro

Σας κούρασα; Δεν πειράζει. Αν μπορούμε κάτι να πάρουμε από όλο αυτό είναι ότι όσο κι αν μπριζώνομαι με το παραμικρό, όσο κι αν μανουριάζω για κάθε μικρό πραγματάκι, υπάρχουν δυο ομάδες που μου κάνουν εφέτος. Γαλλία και Πορτογαλία. Εκεί πάει το ποντάρισμα και βλέπουμε.

Αύριο θα γκρινιάξουμε για τα ειδικά στοιχήματα των παικτών.