Α, ρε κατακαημένα Γιάννενα… Αυτό έλεγε ο Νίκος Τσούκας (όχι ο δικός μας, ο άλλος) στην «Ωραία του Κουρέα». Τι πάθαν τα Γιάννενα; Χάσανε από την Καλαμάτα εντός έδρας.
Αυτή τη σκηνή σκέφτηκα όταν η Ουγγαρία προκρίθηκε από τα μπαράζ και μπήκε στον όμιλο με Γαλλία, Πορτογαλία και Γερμανία. Με την κάτοχο του τροπαίου και τις δύο τελευταίες νικήτριες του Μουντιάλ. Α, ρε κατακαημένη Ουγγαρία.
Αλλά δεν φταίει η Ουγγαρία. Είναι που έχουν αλλάξει οι καιροί. Κάποτε σε έναν τέτοιο όμιλο, οι κατακαημένοι θα ήταν οι άλλοι που τους έλαχε να πέσουν με τους παντοδύναμους Μαγυάρους. Αχ, άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια. Συγγνώμη, αυτό είναι από άλλη ταινία. Πάλι μπερδεύτηκα.
Πάμε να δούμε τις ομάδες του έκτου ομίλου μία-μία; Ρητορικό το ερώτημα. Δεν είναι ότι έχετε και επιλογή.
Γαλλία
Πώς να γκρινιάξεις για την Πρωταθλήτρια Κόσμου. Θα σας πω πώς. Οι Γάλλοι είναι οι Αγγλοι της ηπειρωτικής Ευρώπης. Μπορεί να μην γουστάρονται, μπορεί να τρώγονται εδώ και αιώνες, μπορεί η Ισαβέλλα της Γαλλίας να πρόδωσε το στέμμα της Αγγλίας όταν σκότωσε τον Εδουάρδο Β’, τον ίδιο της τον άντρα, όμως ας είμαστε ειλικρινείς. Αγγλοι και Γάλλοι είναι ίδιοι. Ψηλομύτηδες ψευτοαριστοκρατες, που νομίζουν ότι τους ανήκει ο κόσμος. Αν οι Αγγλοι μαγείρευαν και λίγο καλύτερα, δεν θα είχαν καμία διαφορά.
Και τα λέω αυτά, γιατί στη Γαλλία νομίζουν ότι το έχουν πάρει κιόλας το Euro. Παρντόν; Τη θυμάστε την Πορτογαλία; Τον θυμάστε τον Σάντος; Τον θυμάστε τον Εντερ. Ολοι τον θυμόμαστε, Εξαιτίας εκείνου του τελικού. Αλλιώς δεν θα τον θυμόταν ούτε η μάνα του. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Οι Γάλλοι είναι καταδικασμένοι να τα πάνε καλά σε αυτό το Euro. Εχουν τη δυνατότερη ενδεκάδα, έχουν το πιο βαθύ ρόστερ, έχουν και τα μεγάλα φαβορί για τη Χρυσή Μπάλα: τον Μ’Μπαπέ και τον Καντέ. Αν δεν πάνε τουλάχιστον τελικό, δεν τους ξεπλένει ούτε ο Σηκουάνας, ούτε ο Λίγηρας, ούτε και κανένα από τα πάμπολλα ποτάμια τους.
Παρών στην αποστολή θα είναι και ο Καρίμ Μπενζεμά. Ο φορ της Ρεάλ είναι παιχτάρα ολκής και ευτυχώς που δεν είναι Ισπανός, γιατί ως «Μαδριδίστα» δεν θα επέστρεφε ποτέ στην Εθνική επί Λουίς Ενρίκε.
Μεταξύ μας, είναι μερικοί Γάλλοι ποδοσφαιριστές που μου κάθονται στο στομάχι. Ο Γκριζμάν (της τελευταίας διετίας, γιατί πριν ήταν μια χαρά) είναι λες και μας κάνει πλάκα. Λες και δεν θέλει να παίζει. Ας παίζει καλύτερα Football Manager με τη Νιουκάστλ. Εκεί το πιστεύω ότι είναι κομπλέ. Οσο για τον Ουσμάν Ντεμπελέ, αυτός είναι κανονικός παλιάτσος. Και μετά ο Κιμπεμπέ. Να παίζει βασικός στους Πρωταθλητές Κόσμου αυτός ο Κιμπεμπέ. Το δρεπανηφόρο με πόδια. Και άφησα για το τέλος τον Πογκμπά. Στην καλή του μέρα, σου κρατάει ένα κέντρο μόνος του. Στην κακή του μέρα (και τα τελευταία δύο χρόνια έχει συνήθως κακές μέρες) είναι ο κορυφαίος των αντιπάλων. Ο Καντέ αξίζει κάτι καλύτερο στο πλάι του.
Και θα μου πείτε, δηλαδή δεν την έχεις για ψηλά τη Γαλλία; Σαφώς. Πρώτο φαβορί. Αν και πολλά θα κριθούν από αυτόν τον όμιλο και συνεπώς από τα σταυρώματα στα νοκ άουτ.
Πορτογαλία
Τα είπε όλα ο Σάντος. Θα πάρω ρούχα και τσιγάρα για ένα μήνα, γιατί θα φτάσουμε μακριά. Και όντως, η Πορτογαλία έχει όλα τα φόντα για να πάει μακριά. Πολύ μακριά. Το ρόστερ της είναι συγκλονιστικό. Πραγματική dream team. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν είναι το φαβορί (έστω το δεύτερο μετά τη Γαλλία) για τις νόμιμες στοιχηματικές στην Ελλάδα. Πάρε αυτήν την Πορτογαλία και βάλτης τη φανέλα της Γερμανίας, της Ιταλίας ή της Ολλανδίας. Θα είναι ακόμα εκτός πρώτης πεντάδας στις αποδόσεις; Θα σας πω εγώ. Όχι, δεν θα ήταν.
Εχει τον τεράστιο Κριστιάνο Ρονάλντο. Εχει τον καλύτερο στόπερ στον κόσμο αυτήν τη στιγμή, τον Ρούμπεν Ντίας. Εχει τον Μπρούνο Φερνάντες, τον Μπερνάντο Σίλβα, τον Ντιόγκο Ζότα, τον Ζοάο Φέλιξ, τον Ζοάο Κανσέλο, τον Ντανίλο Περέιρα… Ακόμα και αυτός ο ψυχοπαθής ο Πέπε, όταν παίζει με την Εθνική γίνεται ηγέτης. Για μένα ήταν ο MVP του προηγούμενου Euro. Και έχει και έναν από τους τρεις-τέσσερις κορυφαίους προπονητές σε επίπεδο Εθνικών ομάδων: τον Φερνάντο Σάντος. Δεν μας έκανε στην Ελλάδα, ε; Καρπουζά τον λέγαμε, ε;
Τι δεν έχει αυτή η Πορτογαλία; Τερματοφύλακα. Είτε βάλεις τον Ρούι Πατρίσιο, είτε ένα τελάρο με πεπόνια αργίτικα, το ένα και το αυτό.
Αλλά ο γκρινιάρης μέσα μου δεν θα το αφήσει έτσι. Οταν έχεις αυτήν την Ντριμ Τιμ, περιμένεις μπαλάρα. Αλλά ο Σάντος είναι αμυντικός κόουτς. Να μην φάμε γκολ και να βάλουμε ένα. Ακόμα και στην παράταση. Το 2016 πήρε το τρόπαιο έχοντας κερδίσει μόνο ένα ματς στο ενενηντάλεπτο. Ποιος είπε ότι πρέπει να κερδίσεις για να κερδίσεις; Α, οι κανόνες το είπαν; Ξέρετε τι τους κάνει ο Σάντος τους κανόνες; Τους στρίβει σε τσιγάρο και τους ανάβει. Τρία πακέτα την ημέρα κάνει, δεν ξέρω πόσα μπόρεσε να στοιβάξει στα μπαγκάζια του.
Γερμανία
Πού είναι όλοι αυτοί οι φωστήρες που βρίζανε τον Μίροσλαβ τον Κλόζε; Πού είναι όσοι τον έλεγαν άτεχνο, άμπαλο, άχρωμο, άοσμο και όσα ακόμα άλφα στερητικά μπορούσαν να σκεφτούν;
Μετά την απόσυρση του Μίρο, το 2014, η Γερμανία έχει ζήτημα στο σκοράρισμα. Πού πας με τους Βέρνερ και τους Φόλαντ; Σέντερ φορ με μυωπία τον έχρισε ο Αλέξανδρος Τσουβέλας κι έγινε αδερφός μου για πάντα. Αν και τα δικά μου off-the-record σχόλια δεν ήταν τόσο αβρά και ευγενή.
Το είδε ως και ο Γιόγκι Λεβ, αυτός ο μετριότατος προπονητής που τού έλαχε η καλύτερη δουλειά στον κόσμο μετά τον βοηθό αναισθησιολόγου. Οχι μόνο το αφεντικό σου λερώνει τα σαμπό του με καφέ, όσο οι χειρουργοί τα λερώνουν με αίμα, εσύ απλά τον βοηθάς. Πώς; Λογικά φέρνεις αυτόν τον καφέ, έτσι;
Πριν προχωρήσω, να ζητήσω μία συγγνώμη από τους αναισθησιολόγους και τους βοηθούς αναισθησιολόγου στο κοινό, ξέρω ότι είστε το βασικό μου δημογραφικό. Εχω και φίλους αναισθησιολόγους. Οσο κάνετε ό,τι κάνετε στο χώρο εργασίας και δεν προκαλείτε, εγώ δεν έχω πρόβλημα.
Ελεγα όμως ότι ο μυξοφάγος Λεβ είδε το πρόβλημα που είχε στην επίθεση. Κι έτσι έβαλε νερό στο κρασί του (ή στην μπίρα του, ή ό,τι πίνει τέλος πάντων) και έβγαλε από τον πάγο τον Τόμας Μίλερ. Αυτόν βλέπω να ξεκινάει στην κορυφή, έχοντας στο πλάι του Σανέ και Γκνάμπρι, ενώ κάπου εκεί μέσα θα χωθεί κι ο Κάι Αβερτς.
Εκεί που η Γερμανία είναι ακόμα δυνατή, είναι στη μεσαία γραμμή. Με Κρόος, Γκιουντογκάν και Κίμιχ έχει μία από τις καλύτερες τριάδες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Και στον πάγκο Γκορέτσκα και Τσαν. Δεν το λες και άσχημο.
Ομως για κάποιον λόγο η ομάδα δεν πείθει. Δεν θα ξεγράψω τους Γερμανούς. Οποιος το κάνει την πατάει άσχημα, όμως μα το Θεό, αν ξανακούσω την κλισεδιά του Λίνεκερ θα σπάσω την τηλεόραση.
Ουγγαρία
Ηταν στραβό το κλήμα, το ‘φαγε κι ο γάιδαρος. Το κλήμα κι ουχί το κλίμα. Εκτός αν έχετε δει γαϊδούρια να τρώνε βροχές και βαρομετρικά χαμηλά αντί για αμπελόφυλλα.
Η Ουγγαρία είναι η πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου και μάλιστα με διαφορά. Σώπα ρε επιστήμονα… Αλλά μέσα σ’ όλα πήγε κι έχασε τον ηγέτη της, τον καλύτερό της παίχτη, τον Σόμποσλαϊ της Λειψίας, ένα παιχτάκι που θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον. Ενα παιχτάκι που έκανε τους Ούγγρους να βλέπουν όνειρα με τον Κουμπάλα και τον Σάροσι, με την «Αράντσιπατ» του Πούσκας, του Κόκσις, του Τσίμπορ, του Μπόζικ, του Γκρόζιτς και του Χιντεγκούτι. Κι όνειρα με τον τελευταίο πραγματικά μεγάλο, τον Φλόριαν Αλμπερτ.
Στο παρελθόν η Ουγγαρία θα ήταν το απόλυτο φαβορί σε έναν τέτοιο όμιλο. Όμως (και ξέρω ότι θα σας σοκάρω) τώρα δεν είναι το παρελθόν. Θα είναι το παρελθόν του μέλλοντος, όμως ξέρετε τι εννοώ. Πάντα υπάρχουν παράδοξα με τα ταξίδια στο χρόνο.
Το σύνθημα για τώρα είναι ένα: αχ, ρε δύσμοιροι Μαγυάροι. Και μην ξαναδώ τους Μαγυάρους σε εισαγωγικά. Δεν είναι παρατσούκλι. Εθνικός προσδιορισμός είναι. Οπως επίσης μην ξαναδώ να λέμε τους Γερμανούς «πάντσερ» και τη Ρωσία «αρκούδα». Δικές μας εφευρέσεις. Ειδικά το «Πάντσερ» είναι προσβλητικό για τους Γερμανούς. Το ξέρω. Το είπα σε ένα παλικάρι και μου τράβηξε ένα δεξί κροσέ που με ζάλισε. Εκπληκτική τεχνική. Ν’ αγιάσει το χέρι του.
Αν σας ενδιαφέρουν τα παρατσούκλια των ομάδων, δείτε αυτό το βίντεο:
Διπλή ευκαιρία Γαλλία Πορτογαλία
Ουγγαρία under 1,5 γκολ
Ουγγαρία 0 πόντοι
