– Η αίσθηση, βλέποντας την Ιντερ το βράδυ της Δευτέρας κόντρα στη Σαχτάρ, είναι ότι στον τελικό απέναντι στη Σεβίλλη θα έχει την ταμπέλα του οριακού φαβορί στο στοίχημα. Κοντά στο 2.30 με 2.35.
– Αλλά όσο πλησιάζαμε προς το τέλος του ημιτελικού, όλο και… οργίαζαν Λαουτάρο Μαρτίνες και Λουκάκου. Το 3-0 μετατράπηκε με χαρακτηριστική άνεση 5-0 και θα μπορούσε παραπάνω. Αυτή η τελευταία εικόνα έριξε την απόδοση της νίκης των Ιταλών.
– Η Ιντερ είναι «γεμάτη» σε όλες τις γραμμές και διψάει για τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο μετά από εκείνο το Τσάμπιονς Λιγκ του 2010, με Ζανέτι, Μαϊκόν, Σνάιντερ, Ντιέγκο Μιλίτο και τους υπόλοιπους. Πέρα από την ευκαιρία που της παρουσιάζεται μετά από μια αρνητική σεζόν εντός συνόρων, αφού στόχος ήταν ο τίτλος και τίποτα λιγότερο, αγωνιστικά δείχνει σε πραγματικά καλή κατάσταση. Από την τριάδα της άμυνας μέχρι την κορυφή της επίθεσης.
– Είναι αυτονόητο ότι ο βαθμός δυσκολίας θα είναι πολύ μεγαλύτερος σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Άλλο Χετάφε, Μπάγερ Λεβερκούζεν και Σαχτάρ, άλλο η Σεβίλλη.
– Οι Ισπανοί έφτασαν ως εδώ μάλλον ηρωικά και μοιάζουν να έχουν το μαγικό ραβδάκι της διοργάνωσης. Με το πιασμένο πέναλτι του Μπόνο και το γκολ του Οκάμπος στο 87’ απέναντι στη Γουλβς. Και ύστερα ακόμα πιο δύσκολα, χωρίς να είναι ανώτεροι, στον ημιτελικό απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
– Τη Σεβίλλη τη σέβεσαι, τη θαυμάζεις και την υπολογίζεις, ενίοτε όμως την κοντράρεις κιόλας. Σε έναν τελικό που σε γενικές γραμμές δείχνει ισορροπημένος, τη διαφορά μπορεί να την κάνουν οι επιθετικοί. Κι εκεί η Ιντερ υπερτερεί ξεκάθαρα με Λαουτάρο Μαρτίνες και Λουκάκου.
