Μπορεί να είδαμε 5 γκολ στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, προσωπικά πάντως δεν χόρτασα μπάλα. Εχω δει (και θυμάμαι λίγο-πολύ) όλους τους ευρωπαϊκούς τελικούς, UEFA, Κυπελλούχων, Πρωταθλητριών, Γιουρόπα, Τσάμπιονς Λιγκ, Σούπερ Καπ, από το 1985 και μετά, αυτόν πάντως της περασμένης Τετάρτης δεν θα τον θυμάμαι για πολύ καιρό. Παρότι η Τσέλσι έγραψε ιστορία κατακτώντας το 6ο ευρωπαϊκό της τρόπαιο αήττητη (12-3-0), αφήνοντας την Αρσεναλ για 4ο σερί ευρωπαϊκό τελικό με άδεια χέρια (1995, 2000, 2006, 2019). Παρόλο που αυτός ήταν ο πρώτος τίτλος στην καριέρα του 60χρονου Μαουρίτσιο Σάρι και ήρθε μάλιστα απέναντι στον πολυνίκη προπονητή του Γιουρόπα Λιγκ, Ουνάι Εμερι.
Αυτό το κενό… μπάλας και ατμόσφαιρας τελικού – που νιώθουμε σχεδόν όλοι νομίζω – έχει να κάνει φυσικά με την επιλογή της UEFA να αναθέσει ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι στο μακρινό και… άμπαλο Αζερμπαϊτζάν. Δυστυχώς, το χρήμα αγοράζει σχεδόν τα πάντα. Δε νοείται εν έτει 2019 και με φιναλίστ δύο αγγλικές ομάδες να μην γεμίζει το γήπεδο που φιλοξενεί ευρωπαϊκό τελικό, να επιστρέφουν Βρετανοί οπαδοί εισιτήρια (!!!) και η ατμόσφαιρα στις εξέδρες αλλά και τα τηλεοπτικά πλάνα να παραπέμπουν σε καλοκαιρινό φιλικό προετοιμασίας που γίνεται σε τουρνέ στις ΗΠΑ, στο Κατάρ ή στην Αυστραλία.
Επί του αγωνιστικού, δίκαια το πήρε η Τσέλσι, απρόσμενα εύκολα, αν και το 4-1 είναι πλασματικό σαν σκορ. Αφού η Αρσεναλ δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τα πρώτα 30’ του τελικού που ήταν καλύτερη, όσο περνούσε η ώρα καταλάβαινες ότι οι σαφώς πληρέστεροι σε επίπεδο ρόστερ «μπλε» θα έβρισκαν τη λύση. Ζιρού και Αζάρ βρέθηκαν σε σπουδαία βραδιά, από την άλλη Λακαζέτ και Ομπαμεγιάνγκ σε κάκιστη, αυτή η μεγάλη διαφορά έκρινε τα πάντα νομίζω. Δικαιώθηκαν εκ του αποτελέσματος και οι μπουκ, που έδιναν φαβορί του 2.30-2.40 την Τσέλσι. Τόσο εγώ, όσο και οι περισσότεροι που πόνταραν στον τελικό νικητή, Αρσεναλ παίξαμε.
Τσάμπιονς Λιγκ
Πάμε και στον αποψινό δεύτερο χρονικά αγγλικό «εμφύλιο», που θα γίνει στην ποδοσφαιρομάνα Μαδρίτη και θα κρίνει τη μεγάλη κούπα της Ευρώπης. Λίβερπουλ και Τότεναμ έκαναν απίστευτα πράγματα στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ και όποια αν το σηκώσει απόψε θα το αξίζει. Και μόνο για τις επικές ανατροπές που έκαναν στις ρεβάνς των ημιτελικών με την Μπάρσα και τον Αγιαξ αντίστοιχα, παιχνίδια που μπήκαν αναμφίβολα στο πάνθεον της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ιστορίας, όλοι όσοι αγαπάμε πραγματικά αυτό το άθλημα, πάνω από οπαδικές προτιμήσεις, τις ευχαριστούμε.
Περιμένω μεγαλύτερη μάχη απ’ ότι είδαμε στον πρώτο αγγλικό «εμφύλιο», πολύ περισσότερο σασπένς και λιγότερα γκολ. Συμφωνώ με τον φαβοριτισμό της Λίβερπουλ των 5 πρωταθλημάτων Ευρώπης έναντι της πρωτάρας σ’ αυτό το επίπεδο Τότεναμ, διαφωνώ όμως με το 1.90+ στους «κόκκινους» και με το 4.30+ στα «σπιρούνια». Πιστεύω ότι η ομάδα του Ποτσετίνο, ενισχυμένη και με τον Κέιν πλέον, θα δυσκολέψει περισσότερο την ομάδα του Κλοπ, απ’ ό,τι θα την δυσκόλευε ενδεχομένως η τρομερή πιτσιρικαρία του Αγιαξ. Σκληρό παιχνίδι περιμένω, ματς τακτικής από δύο κορυφαίους και ιδιαίτερα συμπαθείς σε όλους προπονητές, ένα κλασικό βρετανικό ντέρμπι, που θα κριθεί στις λεπτομέρειες, ίσως και μετά το 90λεπτο.
Όπως συνέβη στους 4/5 τελευταίους «εμφύλιους» τελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ, το Μίλαν-Γιούβε του 2003, το Γιουνάιτεντ-Τσέλσι του 2008 και τα Ρεάλ-Ατλέτικο το 2014 και το 2016. Μοναδική εξαίρεση το Μπάγερν-Ντόρτμουντ του ‘13 στο «Γουέμπλεϊ», όπου το τελικό 2-1 υπέρ των Βαυαρών διαμορφώθηκε με γκολ του Ρόμπεν στο 89’.
Κοντολογίς, Χ (3.80 στο Stoiximan) και 1-1 (7.25 στην Bwin) βλέπω, ενώ ομολογώ ότι έκανα σκέψεις να ρισκάρω ακόμα και στο 0-0 (11.50 στη Interwetten), σκορ που έχει να εμφανιστεί σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ από το Μίλαν-Γιούβε του 2003 στο «Ολντ Τράφορντ». Νομοτελειακά, πλησιάζει η ώρα του no goal ύστερα από 8 σερί g/g στους τελευταίους τελικούς της διοργάνωσης.
Καλή διασκέδαση, καλή τύχη σε ό,τι ποντάρετε, προσωπικά μόνο μια μονάδα έπαιξα στο 1-1. Δεν είναι για σοβαρό στοίχημα και «φορτώματα» οι τελικοί. Τα ξαναλέμε αύριο πρωί με την προτελευταία αγωνιστική της Β’ Ισπανίας.
