Καλημέρα σε όλους και όλες.
Η πρώτη αγωνιστική του 2020 στο γερμανικό πρωτάθλημα χαρακτηρίστηκε ως «η επιστροφή των κλασσικών εννιαριών». Επειτα από σειρά ετών κατά την οποία το ψεύτικο εννιάρι έδωσε και πήρε, τα κλασσικά φορ περιοχής επιστρέφουν στο προσκήνιο.
Ο Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι δεν είναι πλέον μόνος. Παραμένει βεβαίως, ο καλύτερος, αλλά κι άλλες ομάδες έκαναν ή κάνουν στροφή στο σκεπτικό τους. Ο Γιούλιαν Νάγκελζμαν στη Λειψία το είχε πράξει με τον Πάτρικ Σικ. Η Ντόρτμουντ το έπραξε με τον Ερλινγκ Χάαλαντ, η Κολωνία το έχει καθιερώσει από την αρχή της σεζόν, είτε με τον Τζον Κόρδομπα είτε με τον Ζίμον Τερόντε και τον Αντονί Μοντέστ, η Βόλφσμπουργκ με τον Βουτ Βέγχορστ, η Αουγκσμπουργκ επίσης, με τον Φλόριαν Νίντερλεχνερ ή τον Αλφρεντ Φινμπόγκασον, η Αϊντραχτ Φρανκφούρτης με τον Μπας Ντοστ, η Ουνιόν Βερολίνου με τον Σεμπάστιαν Αντερσον, η Μάιντς με τον Ζαν-Φιλίπ Ματετά, η Φράιμπουργκ εδώ και χρόνια με τον Νιλς Πέτερσεν.
«Ποτέ δεν θα έχεις πετυχημένη ομάδα αν δεν έχεις φορ περιοχής», είχε πει κάποτε ο Ντίτερ Μίλερ, πρώτος σκόρερ της Μπούντεσλιγκα στη σεζόν 1977-78, πρωταθλητής στην καριέρα του με την Κολωνία και με τη Σάλκε, και δεν είχε άδικο. Απλά δεν ήξερε, δεν γινόταν, ότι κάποια στιγμή θα εμφανίζονταν στο ποδόσφαιρο ο Λιονέλ Μέσι.
Ο Μέσι όμως, είναι ένας και ξεχωριστός. Πάνω του χτίστηκε η… φάση με τα ψεύτικα εννιάρια, πολλές ομάδες επιχείρησαν να την αντιγράψουν, άλλες επιτυχώς (βλ. Εθνική Ισπανίας στο Euro 2012 με τον Σεσκ Φάμπρεγας, φοβερό πείραμα που βγήκε), άλλες λιγότερο, αλλά το σήμερα, τουλάχιστον για το γερμανικό πρωτάθλημα που μπορώ να έχω καθαρή άποψη, σηματοδοτεί την επιστροφή στα κλασσικά φορ περιοχής.
Το τονίζω αυτό με το γερμανικό πρωτάθλημα, διότι παραδείγμα ομάδων άκρως πετυχημένων, δίχως κλασσικό φορ περιοχής, ακόμα υπάρχουν. Η Λίβερπουλ για παράδειγμα. Και δεν ανοίγω τώρα, την κουβέντα, ναι αλλά χρειάστηκε τον άνθρωπο που ήρθε από το πουθενά, τον φορ περιοχής (Οριγκί) για να αποκλείσει πέρσι την Μπαρτσελόνα ή χρειάζεται τα γκολ του Φαν Ντάικ όταν αυτός κάνει τον φορ περιοχής στις στατικές φάσεις. Θα ξημερώσουμε (στη συζήτηση).
Παρεμπιπτόντως, πρέπει να είναι μεγάλη και η θλίψη του προπονητή της εθνικής Γερμανίας, Γιόαχιμ Λεβ που δεν διαθέτει κλασσικό φορ περιοχής και βλέπει τη Λίγκα (του) να κάνει στροφή σε αυτούς ακούγοντας, μεταξύ άλλων, τον αθλητικό διευθυντή της Αϊντραχτ Φρανκφούρτης, Φρέντι Μπόμπιτς να λέει «όταν ακούω για ψεύτικα εννιάρια με πιάνει φαγούρα, μπροστά θέλεις έναν ταύρο»… Μην μιλήσουμε δε, για την εθνική Γαλλίας που κατέκτησε Παγκόσμιο Κύπελλο με κλασσικό φορ περιοχής (Ζιρού) που δεν σκόραρε καν. Αλλες ιστορίες όμως, αυτές, καλοκαιρινές, εν όψει Euro 2020.
Ολη αυτή η κουβέντα και ιστορία όμως, με τους κλασσικούς φορ περιοχής, (μου) ήρθε την κατάλληλη στιγμή ώστε να κάνουμε ακόμα ένα ταξίδι στην ιστορία, με αφορμή το αποψινό παιχνίδι της Ντόρτμουντ με την Κολωνία. Να θυμηθούμε έναν φορ περιοχής το νήμα της ζωής του οποίου κόπηκε νωρίς.
Εδώ και 29 χρόνια λοιπόν, η Κολωνία δεν έχει νικήσει στο Ντόρτμουντ, έχει τη δική της… φαγούρα (αλά Μπόμπιτς) εκεί. Ρεκόρ 0-4-15 έχει μετρήσει στις επισκέψεις της στη Βεστφαλία αφότου στις 13 Απριλίου 1991 νίκησε με σκορ 2-1.
Τα γκολ της σε εκείνο το παιχνίδι τα είχε σημειώσει ο Μόρις «Μούκι» Μπάναχ. Γεννηθείς στις 9 Οκτωβρίου 1967 στο Μίνστερ, θεωρούνταν από τα μεγαλύτερα επιθετικά ταλέντα (εννιάρι) που αναδείχτηκαν στο γερμανικό ποδόσφαιρο.
Στα 17 του υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο με την Ντόρτμουντ (!), δεν κατάφερε να εξελιχθεί (14 ματς 2 γκολ) σε αυτή, το καλοκαίρι του 1988 πήγε στη Βάτενσαϊντ, αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στη σεζόν 1989-1990 (21 γκολ) στη δεύτερη κατηγορία και το νερό είχε μπει στο αυλάκι.
Η Κολωνία τον απέκτησε, σε 49 παιχνίδια μαζί της είχε βάλει 24 γκολ και δυστυχώς, τα τελευταία του αποδείχτηκαν εκείνα στην έσχατη νίκη των «τράγων» στο Ντόρτμουντ.
Μία εβδομάδα, στις 16-11-1991, μετά από το διπλό στο Ντόρτμουντ, έπαιξε με την Κολωνία στο Γκέλζενκιρχεν απέναντι Σάλκε, πήρε άδεια ώστε να μην γυρίσει με την αποστολή στη Ρηνανία αλλά να μείνει ένα βράδυ στο Μίνστερ ώστε να δει τους δικούς του, και την άλλη μέρα, κατά την επιστροφή, σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στο Ράμσαϊντ.
Απόψε, στο παιχνίδι που (λογικά) θα προσυπογράψει την επιστροφή των κλασσικών φορ περιοχής (Χάαλαντ από τη μία, Κόρδομπα από την άλλη), η Κολωνία είναι το καθαρό αουτσάιντερ στο Ντόρτμουντ, αλλά όπως ανέφερα και στο ρεπορτάζ της, και εδώ και στην εφημερίδα, έχει τρομερή ρέντα εδώ και καιρό.
Δεν ξέρω αν αυτή η ρέντα θα φανεί τόσο μεγάλη ώστε να την οδηγήσει σε επικράτηση, (φυσιο)λογικά αυτό έχει ελάχιστες πιθανότητες, αλλά ένα γκολ μπορεί να της το χαρίσει. Κι αν αυτό συμβεί, η περίπτωση να ανέβει το σκορ σε υψηλό επίπεδο, καθώς η ικανότητα και συνέπεια της Ντόρτμουντ στο σκοράρισμα στο «Ζιγκνάλ Ιντούνα Παρκ» είναι αδιαμφισβήτητη, θα αποκτήσει καλύτερη τύχη.
Καλές εμπνεύσεις να έχετε.
