Καταρχάς, είδαμε μια Παρί τελείως απελευθερωμένη πνευματικά. Εχω την αίσθηση ότι από τη στιγμή που οι μπουκ έδωσαν φαβορί τη Μάντσεστερ, οι Παριζιάνοι «λύθηκαν». Είπαν, «δεν έχουμε άγχος, πάμε να το απολαύσουμε και ό,τι γίνει. Ποιος θα μας κατηγορήσει αν χάσουμε, χωρίς Νεϊμάρ και Καβάνι είμαστε». Δεν υπέκλεψα καμία συνομιλία των παικτών του Τούχελ στα αποδυτήρια, απλώς πιστεύω ότι κάπως έτσι σκέφτηκαν. Και βγήκαν στο χορτάρι δίχως την παραμικρή πίεση.
Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή με ό,τι έπαθε η Γιουνάιτεντ. Βγήκε με τη στάμπα του φαβορί. Επρεπε να νικήσει, όφειλε να αφήσει ανοιχτή τη σειρά για τη ρεβάνς του Παρισιού, να αποδείξει ότι η έλευση Σόλσκιερ άλλαξε τα πάντα. Στο ποδόσφαιρο όμως δεν μετράνε μόνο τα «πρέπει». Μετράει και το ατομικό ταλέντο, η καλή ψυχολογία, το τάιμινγκ, ακόμα και η χαρά του παιχνιδιού. Και χτες, αυτή (τη χαρά δηλαδή) την ένιωθαν τα παλικάρια που φορούσαν άσπρα.
Για το άλλο ματς, δεν έχω άποψη. Θεωρώ ότι ελάχιστοι κάθισαν και το είδαν. Και, εν τέλει, καλώς έπραξαν. Είχε φάσεις, γκολ, και μια Ρόμα που τίμησε τις ευρωπαϊκές βραδιές της. Οπως ακριβώς το ανέλυσαν χτες στο (νέο) site* ο Πάνος Γαρίδης και ο Γιώργος Πετρίδης. Οι «τζιαλορόσι» είναι συνεπείς τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη. Καμία σχέση με τα αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα που φέρνουν εντός των τειχών.
Αρκετά με τα χτεσινά, πάμε στο σήμερα. Τι θα δούμε; Τότεναμ – Ντόρτμουντ ή Αγιαξ – Ρεάλ; Δεκτές όλες οι απόψεις, άλλοι θα πουν ότι περιμένουν μπαλάρα στο «Γουέμπλεϊ», άλλοι ότι έτσι όπως έχει βελτιωθεί η Ρεάλ, αξίζει να αφιερώσεις δύο ώρες για να την παρακολουθήσεις.
Τη Δευτέρα, βλέποντας τις αποδόσεις του ζευγαριού στο ματς του Αμστερνταμ, λέω στον Λυκάκη «αυτό το 1.85 στο διπλό δεν πρόκειται να κρατήσει για πολύ, θα πέσει στο 1.65-1.70». Γνωστό… αντιδραστικό στοιχείο ο συνάδελφος, μου απαντά «υποτιμάς τον Αγιαξ, είναι δίκαιες οι αποδόσεις και δεν θα αλλάξουν». Τελικά, είχε δίκιο (ο αντιδραστικός).
Δύο μέρες πέρασαν και δεν έχουν… κουνηθεί καθόλου οι τιμές. Απορώ. Τι βλέπουν οι μπουκ και δίνουν κοντά στο 2.00 τη Ρεάλ; Πόση ομοιότητα έχει ο Αγιαξ του πρώτου τριμήνου (θυμάμαι εκείνο το εκπληκτικό ματς που είχε κάνει στο Μόναχο) με τον τωρινό, που τρώει 6 από τη Φέγενορντ, 4 από τη Χέρενφεν και χάνει από τη Χέρακλες; Ή, αντίθετα. Πόση ομοιότητα έχει η Ρεάλ του Λοπετέγι (ήμαρτον!) με την τωρινή; «Καμία» (και στις δύο περιπτώσεις) είναι η απάντηση.
Αγωνιστικά, λοιπόν, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Θέλετε να ρίξουμε και μια ματιά στη στατιστική; Δέκα νίκες στα 13 τελευταία εκτός έδρας παιχνίδια της στο Τσάμπιονς Λιγκ μετράει η «βασίλισσα». Το λες και εξωπραγματικό. Τι άλλο έμεινε να εξετάσουμε; Το ρόστερ των αντιπάλων. Οταν ο Σολάρι μπορεί και αφήνει στον πάγκο Μπέιλ και Μαρσέλο, τι να συζητήσουμε; Δεν διαφωνώ, ταλεντάρες οι Ολλανδοί (τους είδαμε και με την ΑΕΚ στον όμιλο), αλλά υστερούν σε πολλά. Και για να το κλείσω. Κοιτάζω το πρόγραμμα της Ρεάλ στη συνέχεια. Τρεις μέρες πριν από τον επαναληπτικό με τον Αγιαξ, έχει την Μπαρτσελόνα για το πρωτάθλημα. Και τρεις μέρες πιο πριν, την Μπαρτσελόνα για το Κύπελλο. Ε, δεν θέλει και πολλή σκέψη για να καταλάβω ότι στα αποδυτήρια του «Γιόχαν Κρόιφ Αρένα» απόψε θα πουν μεταξύ τους «παιδιά, πάμε να το τελειώσουμε από σήμερα, μην έχουμε άλλους μπελάδες στο κεφάλι μας». Τελικά, μ’ αρέσουν οι υποκλοπές…
* Περιμένουμε οποιεσδήποτε παρατηρήσεις έχετε για το νέο site. Κάποιοι έκαναν τον κόπο να τηλεφωνήσουν χτες στα γραφεία και να εκφράσουν τις απόψεις τους. Με μεγάλη χαρά τις ακούσαμε.
