Προγνωστικά NCAA: Ο δρόμος προς τη δόξα

Ο Μάρτης τελείωσε. Σήμερα το πρωί άφησα σε ένα λουλούδι το λευκό και κόκκινο βραχιολάκι όπως επιτάσσει το έθιμο. Πάλι με έσωσε από τα ηλιακά καψίματα (γιατί δεν το φοράμε κατακαλόκαιρο, άραγε;), αλλά αν αναλογιστώ ότι εδώ και μερικές μέρες κινούμαι με πατερίτσες, δεν νομίζω ότι μου έφερε τόσο γούρι. Ναι, ο Μάρτης τελείωσε, αλλά η τρέλα του θα συνεχιστεί για δυο μέρες ακόμα. Καλώς ήρθατε, λοιπόν, στην προτελευταία στήλη με προγνωστικά NCAA για το 2023.

ΕΚΠΛΗΞΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ!

Ένα τουρνουά όπως κανένα άλλο στο παρελθόν φτάνει στο φινάλε. Ένα March Madness με τόσες εκπλήξεις που μοιάζει με ταινία, με κλασική αμερικανιά, εκεί που το υπεροπτικό φαβορί την πατάει από το συμπαθές αουτσάιντερ. Στο σινεμά, ο μικρός που τα βάζει με τον νταή και κερδίζει είναι η πιο γοητευτική ιστορία. Για αυτό αγαπάμε τον Ρόκι, τον κόουτς Κάρτερ, τους Μάιτι Ντακς, τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ στο «Δρόμο προς τη Δόξα». Εκεί που του φώναζε ο προπονητής του «μην παίξεις, κινδυνεύεις να χάσεις το πόδι σου», λες και θα έπαιζε μπάσκετ όχι σε παρκέ, αλλά σε ναρκοπέδιο. Δεν γράφονται πια τέτοιοι διάλογοι…

Ποιος από τους τέσσερις ημιφιναλίστ έχει την πιο όμορφη ιστορία; Έχω την άποψή μου επί του θέματος, όμως θεωρώ πως δεν πρέπει να σας την ταΐσω. Άλλωστε όμορφες ιστορίες υπάρχουν ολούθε. Ένθεν κι ένθεν, εκείθεν κι εντεύθεν, που έλεγε και ο Σμήναρχος Επαμεινώνδας Κάκαλος. Θα σας αφήσω να επιλέξετε τη δική σας. Και στο φινάλε θα δούμε και τα προγνωστικά NCAA καθαυτά.

Σαν Ντιέγκο Στέιτ Άζτεκς

Από το Σαν Ντιέγκο Στέιτ έχω ξεχωρίσει την ιστορία του Άνταμ Σέικο, του 25χρονου τελειόφοιτου γκαρντ από τη Βοστώνη. Ή μάλλον της μαμάς του. Γιατί η συμπαθεστάτη κυρία Εύα Σάιρα είναι για εμένα το πρόσωπο του τουρνουά.

Το Δεκέμβρη του 1997, έγκυος επτά μηνών στο πρώτο της παιδί, έφυγε από την πατρίδα της με προορισμό τη Βοστώνη, όπου υπάρχει μεγάλη κοινότητα συμπατριωτών της. Ήταν παιδί η ίδια όταν την πάντρεψαν και σχεδόν ξέφυγε μέσα στη νύχτα για να γλιτώσει από μια ζωή που δεν ήθελε. Γέννησε το Φλεβάρη του 1998. Ονόμαστε το γιο της Άνταμ Σέικο. Στην Ουγκάντα δεν υπάρχουν οικογενειακά επίθετα, πράγμα που αν γνώριζα νωρίτερα, μπορεί να μην ερευνούσα καν την υπόθεση αυτή. Γιατί ήταν δύο αδέρφια με διαφορετικό επίθετο που με έκαναν να ψάξω. Αλλά προτρέχω.

Τον μεγάλωνε μόνη της, λοιπόν, κάνοντας κάθε δυνατή δουλειά, ώσπου στις αρχές του 2001 γνώρισε τον Πάτρικ Αρίκο, ο οποίος, φοιτητής και βαθιά πολιτικοποιημένος εν μέσω εμφυλίου, διέφυγε τη σύλληψη και μετακόμισε στις ΗΠΑ το 1989. Αυτός αμέσως υιοθέτησε τον Άνταμ και ένα χρόνο μετά το ζευγάρι έκανε άλλον έναν γιο, τον Άρθουρ Καλούμα. Να τα διαφορετικά επίθετα. Οι πιτσιρικάδες μεγάλωσαν και έγιναν μπασκετμπολίστες. Παίζουν μαζί στην εθνική ομάδα της Ουγκάντας, όμως στο κολέγιο χώρισαν τους δρόμους τους. Ο μεγάλος, ο Άνταμ, προτίμησε το Σαν Ντιέγκο Στέιτ. Ο μικρός πήγε στο Κρέιτον.

Στο Elite 8 τα δύο πανεπιστήμια έπαιξαν μεταξύ τους. Η κυρία Εύα, στην εξέδρα, ήξερε πως το ταξίδι στο Χιούστον θα το κάνει για έναν από τους δύο. Ένας από τους κανακάρηδές της θα έφτανε στο Final 4. Και ήταν ο πρωτότοκός της. Αυτός έκοψε το διχτάκι στο φινάλε του τελικού της περιφέρειας, όπως προστάζει το έθιμο (κι ας έχει εμπορευματοποιηθεί με τις τόσες χορηγίες). Αυτός θα προσπαθήσει να βοηθήσει τους Άζτεκς να φτάσουν στο τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία τους.

Φλόριντα Ατλάντικ Άουλς

Κάθε τελικό τουρνουά του NCAA έχει τη Σταχτοπούτα του. Γιατί λέμε όμως έτσι τη μεγάλη έκπληξη της διοργάνωσης; Όλα ξεκίνησαν το 1950, όταν το Σίτι Κόλετζ της Νέας Υόρκης κέρδισε τον τίτλο, ενώ η «Σταχτοπούτα» της Ντίσνεϊ έσπαγε ταμεία στις ΗΠΑ. Κάποιος δημοσιογράφος έκανε τον παραλληλισμό και, τσουπ, ήρθε το γλυκό κι έδεσε. Και κάπως έτσι ο Ράσελ Κρόου, ο αγαπημένος της μητέρας μου, έφτασε να παίζει στο σινεμά τον Cinderella Man.

Φέτος η Σταχτοπούτα μας είναι το Φλόριντα Ατλάντικ. Μια ομάδα με αριθμό κατάταξης 9 στην περιφέρειά της και 33 στη γενική, έφτασε στο Final 4. Δεν είναι η μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών. Προσωπικά θα την κατέτασσα οριακά μέσα στη δεκάδα. Πρώτη είναι, προφανώς, η κατάκτηση του τίτλου από το Βιλανόβα το 1985 (με κατάταξη περιφέρειας 8, δεν υπήρχε τότε γενική), δεύτερη η πορεία του Σεντ Πίτερς (Νο 15) στο περσινό Elite 8 του 2022 και στην τριάδα θα έβαζα είτε το Μπάτλερ του 2011 (ως Νο 8 έφτασε στον τελικό), είτε το Τζορτζ Μέισον του 2006 (από το Νο 11 έπαιξε στο Final 4). Κρατήστε αυτό το τελευταίο, θα μας χρειαστεί αργότερα.

To αστέρι της ομάδας είναι ο Τζονέλ Ντέιβις. Γεννημένος στο Γκάρι της Ιντιάνα (στον ίδιο δρόμο που μεγάλωσε ο Μάικλ Τζάκσον), είδε την οικογένειά του να βιώνει στο πετσί της το θάνατο της βιομηχανίας. Το Γκάρι ήταν, κάποτε, μια πόλη που ζούσε από ένα εργοστάσιο υαλουργικής. Το οποίο πλέον δεν υπάρχει, αφού τα εργατικά χέρια είναι πιο φτηνά στην Κίνα. Την τελευταία εικοσαετία, το Γκάρι από 200.000 κατοίκους έχει πέσει στους 70.000.

«Το μόνο που θέλω από το μπάσκετ είναι να βάλω φαγητό στο οικογενειακό τραπέζι», λέει ο Τζονέλ, o απλήρωτος αθλητής μιας πανεπιστημιακής ομάδας, που ήθελε να αποδείξει πως μπορεί να γίνει επαγγελματίας. Πέρσι τέτοια εποχή η επαγγελματική καριέρα έμοιαζε άπιαστο όνειρο. Πλέον έχει ελπίδες να επιλεγεί αργά στο ντραφτ του ΝΒΑ. Ειδάλλως, η Ευρώπη ή η Κίνα είναι μια χαρά επιλογές. Η Κίνα πήρε τη δουλειά του πατέρα του, μπορεί εκείνος να την πάρει πίσω.

Κονέκτικατ Χάσκις

Ανάμεσα σε τρία πανεπιστήμια που δεν έχουν φτάσει ποτέ στο Final 4, το Κονέκτικατ μοιάζει με γίγαντα. Το UConn των τεσσάρων Πρωταθλημάτων (τα τρία με τον θρυλικό αλλά και αμφιλεγόμενο Τζιμ Καλχούν), έκτο στην ιστορία του NCAA σε τίτλους. Φέτος δεν ήταν ανάμεσα στα φαβορί (μέγα λάθος όπως φώναζα από την αρχή του τουρνουά), όμως πλέον πληρώνει 1.85 για να πάρει το τρόπαιο. Αν τα καταφέρει, ένα δικό μας παιδί, ο Ξανθιώτης Τόλης Ρούμογλου, θα είναι ανάμεσα στους πανηγυρισμούς. Δύσκολα θα πάρει χρόνο συμμετοχής στον ημιτελικό, όμως ο πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ είναι πρωτοετής. Καλά να είναι και του χρόνου (αν δεν γυρίσει στην Basket League) θα πάρει τις ευκαιρίες του.

Άλλωστε πήρε μυρωδιά από NCAA. Στο ματς με το Γκονζάγκα, πριν κόψει κομμάτι από το διχτάκι, έπαιξε δύο λεπτά κι έβαλε δύο πόντους. Πόσοι μπορούν να λένε ότι το έχουν καταφέρει;

Αλλά τα αστέρια των Χάσκις είναι άλλα. Είναι ο σέντερ Αντάμα Σανόγκο, η μηχανή του νταμπλ νταμπλ, που παρότι ακολουθεί το Ραμαζάνι και παίζει πεινασμένος και διψασμένος, συνεχίζει να ηγείται της ομάδας του. Είναι ο Αντρέ Τζάκσον που σκοράρει, μαζεύει ριμπάουντ, πασάρει, παίζει αμυνάρες και ίσως πλένει και τις φανέλες στα αποδυτήρια. Είναι και ο Τζόρνταν Χόκινς, που στέλνει την μπάλα στο καλάθι με κάθε πιθανό τρόπο. Και οι τρεις θα είναι, λογικά, στο ντραφτ του ΝΒΑ σε λίγους μήνες. Ο Χόκινς, ειδικά, έχει βλέψεις για αρκετά ψηλά. Μπορεί και στην πρώτη 15άδα.

Μαϊάμι Φλόριντα Χάρικεϊνς

Κάθε φορά που βλέπω το Μαϊάμι Φλόριντα σκέφτομαι την Τότεναμ και το Γουάιτ Χαρτ Λέιν. Και θαυμάζω τους γονείς του Χάρι Κέιν για το χιούμορ τους. Αλλά ο επιθετικός των Σπιρουνιών δεν είναι το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ο προπονητής του Μαϊάμι Φλόριντα. O Τζιμ Λαρανέιγκα δεν θα μείνει στην ιστορία του NCAA όπως ο Μάικ Σιζέφσκι, ο Μπόμπι Νάιτ, ο Τζον Καλιπάρι, ή ο Τζον Γούντεν. Δεν έχει πάρει ποτέ του τίτλο. Αλλά είναι η απόλυτη καλή νεράιδα για κάθε επίδοξη Σταχτοπούτα.

Το 2006 οδήγησε το μικρούλι κολέγιο Τζορτζ Μέισον στο Final 4. Πέρσι έφτασε το Μαϊάμι Φλόριντα για πρώτη φορά στο Elite 8. Και φέτος το περπάτησε ως το Final 4. Στα 73 του, ίσως αυτό θα ήταν το ιδανικό αντίο, όμως συμφώνησε για ακόμα μία χρονιά. Πάντα τα φοβάμαι αυτά. Οι θεοί του μπάσκετ τού πρόσφεραν την ιδανική ευκαιρία να φύγει από το προσκήνιο όπως του αξίζει. Δεν θέλω να σκέφτομαι μία ενδεχόμενη αποτυχία όταν στο ρόστερ δεν θα είναι ο Αϊζέια Γουονγκ και ο Τζόρνταν Μίλερ, που λογικά του χρόνου θα παίζουν στο ΝΒΑ.

Προγνωστικά NCAA

Δύο βασικά και δύο ειδικά στοιχήματα ξεχώρισα στα προγνωστικά NCAA από τους σημερινούς ημιτελικούς, στο Χιούστον. Πρώτα στο Σαν Ντιέγκο Στέιτ – Φλόριντα Ατλάντικ. Εδώ μου αρέσει πολύ το Under. Οι Άζτεκς έχουν κρατήσει πέντε από τους τελευταίους επτά αντιπάλους τους κάτω από τους 58 πόντους. Παίζουν εκπληκτική άμυνα και για αυτό προέρχονται από δώδεκα σερί Under. Προσοχή στον άσο. Έχει πέσει κόσμος και ντουνιάς πάνω του. Αλλά το Φλόριντα Ατλάντικ έχει τρεις ήττες όλη τη σεζόν. Δεν έπαιξε με τίποτα μεγαθήρια όλη τη χρονιά, αλλά όποιος το υποτίμησε σήμερα δεν είναι στο Χιούστον…

Ουσιαστικά ίδιος είναι ο λόγος, το χαμηλό τέμπο δηλαδή, που κρατάω στα προγνωστικά NCAA και το Under 7,5 στους πόντους του Κεσάντ Τζόνσον. Ο Τζόνσον έχει 7,6 πόντους φέτος, με 53,1% στο σουτ. Στο παιχνίδι με το Κρέιτον επιχείρησε μονάχα τέσσερα σουτ και πέτυχε πέντε πόντους και έχει τώρα να αντιμετωπίσει μία ομάδα με τρομακτική περιφερειακή άμυνα.

Στο άλλο παιχνίδι, αυτό του Κονέκτικατ με το Μαϊάμι Φλόριντα, έχω μία αίσθηση ότι το φαβορί θα επικρατήσει. Μεταξύ μας είναι σκανδαλώδες που το UConn πήρε ράνκινγκ 4 στη Δύση και 13 συνολικά. Είναι ομάδα που είναι στο Tοπ-10 τόσο σε αμυντική όσο και σε επιθετική αποδοτικότητα. Είμαι έτοιμος να πάρω το ρίσκο και να πω ότι θα κερδίσει, κυρίως με την άμυνά του, οπότε θα χτίσω κάπως έτσι το combo μου.

Στο ειδικό μου στοίχημα, θα πάω στα προγνωστικά NCAA με τον Αντάμα Σανόγκο. Τα είπα και πριν. Μέσα στο Ραμαζάνι είναι ως τώρα ο κορυφαίος παίκτης του τουρνουά. Τα Over 8,5 ριμπάουντ τα έχει του χεριού του.

ΕΚΠΛΗΞΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ!