ΓΚΕΖΤΕΠΕ - ΓΚΑΖΙΑΝΤΕΠ

Είχε συνέχεια η «πεντάρα» της πρεμιέρας, αφού περισσότερο παραχώρησε 2 βαθμούς, παρά κέρδισε 1 στην παρθενική φετινή της έξοδο στη Μαλάτια, με το τελικό 1-1 να διαμορφώνεται μεν στο πρώτο ημίωρο, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού να είναι η πλέον επικίνδυνη, η πλέον δημιουργική και η πλέον – προφανώς – αναποτελεσματική ομάδα στο γήπεδο (1-1). 

Σε κάθε περίπτωση απρόσμενα δείχνει καλά στοιχεία και δείγματα γραφής στο ξεκίνημα, θυμίζοντας κάπως το περυσινό φθινοπωρινό της ντεμαράζ και όχι το τραγικό β’ μισό του πρωταθλήματος. Συνέχισε και τη μεταγραφική της δραστηριότητα προσθέτοντας στο ρόστερ και τον γνωστό μας από το πέρασμα του από τον ΠΑΟΚ, Μιχόγεβιτς (στόπερ). 

Ενδεικτικό ότι μετράει 2 σερί εντός έδρας νίκες, σερί που είναι το μεγαλύτερο της από τον Νοέμβριο του 2018 (τότε είχε κάνει 5), ενώ σκοράρει συνεχώς στις 11 τελευταίες αγωνιστικές και αν το διευρύνει σήμερα, τότε ισοφαρίζει την καλύτερη σχετική επίδοση της ιστορίας της (επιτεύχθηκε πέρυσι, μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου). 

Μοιράστηκε τα ημίχρονα με την Καραγκουμρούκ, είχε το β’ δικό της, σε αυτό το διάστημα κατάφερε να γυρίσει από το 0-1, μια αβλεψία όμως στο 95’, της κόστισε την ισοφάριση (2-2).

Εξακολουθεί να κινείται στο περυσινό μοτίβο, εμφανίζοντας δηλαδή μια νοοτροπία, ένα στιλ… όσα πάνε και όσα έρθουν, μόνο που φέτος η κατάσταση μοιάζει ήδη αφόρητη, αφού ο κόουτς Σουμούντικα, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, ασταμάτητα και επιτακτικά, ζητάει παίκτες. 

Η ένταση που έχει διαμορφωθεί είναι ξεκάθαρη, αμείωτη και το δυστύχημα για τους σημερινούς φιλοξενούμενους είναι πως δεν φαίνεται τρόπος η ένταση να εξομαλύνεται, να μειώνεται, αφού ούτε παίκτες η διοίκηση της Γκαζιαντέπ φέρνει στον Ρουμάνο, ούτε και ο ίδιος μοιάζει να συμβιβάζεται με όσα (λίγα θεωρεί πως) έχει και ούτε και βάζει και νερό στο κρασί του στον δημόσιο λόγο του.